Επικήδειος Κεκοιμηθείσας Χώρας
Κώστας Βέργος
04 Φεβρουαρίου 2019
/ 13:30
Γράφει ο Κώστας Βέργος
Κεκοιμημένε αδελφέ,
Είμαι βέβαιος ότι εσύ θα συγχωρήσεις την δική μου ασεβή διάθεση, αφού όλοι, πολιτικοί, πρωθυπουργοί, δημοσιογράφοι και εκδότες, άνθρωποι του θεάματος και επιχειρηματίες, απλοί πολίτες, υποκλίνονται αυτές τις μέρες μπροστά σ’ αυτό το μοναδικό χάρισμά σου του ασεβούς «χιούμορ» έναντι νεκρών και αδυνάμων. «H απώλεια Θέμου επιδεινώνει το κλίμα εθνικού πένθους!», δήλωσε ο Άδωνις από το βήμα της Βουλής. Αφιερώματα εξιδανίκευσης σε όλα τα σοβαρά μέσα.
Ποιος, Θέμο, δεν θα σε θυμάται να περιβάλλεσαι από λικνιζόμενα ημίγυμνα κορίτσια, τα οποία αριστοτεχνικά μετέτρεπες σε ένα άψυχο και άλαλο σκηνικό χάριν τηλεθεάσεως; Κατάφερνες, στις αβάσταχτα ελαφριές συζητήσεις που ακολουθούσαν, να κάνεις το ασήμαντο σημαντικό. «Άνοδο της ασημαντότητας» το χαρακτήρισε αυτό ο Καστοριάδης. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι έκανες το σημαντικό ασήμαντο, συνοδεύοντας πάντα τα αρνητικά σχόλιά σου με το μόνιμα χαραγμένο μειδίαμα. Τώρα, εκεί ψηλά, θα πρέπει να εξηγήσεις στον Μεγάλο (έτσι Τον αποκαλούσες: Μεγάλο) τον βαθύτατο σεξισμό σου.
Ποιος δεν θα σε θυμάται επίσης στην καθημερινή σου στήλη, «Μαύρη Τρύπα», στην παλιά «Ελευθεροτυπία»; Ανέκδοτα με Εβραίους και τους φούρνους του Ολοκαυτώματος, ανέκδοτα με έγχρωμους και άλλους ανυπόληπτους λαούς, ανέκδοτα με όλους τους ανυπεράσπιστους. Ρητορική μίσους υπό μορφήν ανεκδότου. Bullying εις το όριο της νομιμότητας. Τώρα, εκεί ψηλά, θα πρέπει να εξηγήσεις και τον βαθύτατο ρατσισμό σου.
Εκείνο τον καιρό, δεκαετία του 1990, εποχή επίπλαστης ευμάρειας, εντυπωσιακών περιοδικών life-style, «αυτοδημιούργητων» εκδοτών και εύκολου πλουτισμού, κυριάρχησες. Υπήρξες ο χαρακτηριστικός Έλληνας της ύστερης φάσης της μεταπολίτευσης. Υπήρξες η ίδια η Ελλάδα της κρίσης. Ρηχός λόγος, πονηρός, εγκωμιαστικός για το φθηνό και το φανταχτερό, αφοριστικός για το δύσκολο. Προφητικά τα λόγια του Αγγελόπουλου δια χειλέων Βέγγου: «Η Ελλάδα πεθαίνει!».
Μιλούσες πάντα θερμά για την πατρίδα, υπερασπίσθηκες φανατικά την πατρίδα, χαρακτήρισες όλους τους γείτονες της πατρίδας «γύφτους». (Βέβαια οι σχέσεις σου με τις φορολογικές αρχές της πατρίδας ήταν πάντα εχθρικές.) Τώρα, εκεί ψηλά, θα πρέπει να εξηγήσεις και τον βαθύτατο εθνικισμό σου. Διότι, όπως είπε και ο Μεγάλος, ουκ ένι Ιουδαίος ουδὲ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδὲ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν ουδέ θήλυ, πάντες γαρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ Ιησού. Άσε που ο Μεγάλος δεν εκτιμά καθόλου τα αστεία που βγαίνουν από τον πόνο και την μείωση του Άλλου.
Για να είμαι ειλικρινής, έγραψα αυτόν τον επικήδειο όχι για τον κεκοιμηθέντα αδελφό – αυτό θα ήταν πράγματι ασέβεια – αλλά για την προ πολλού κεκοιμηθείσα χώρα που εν ζωή εθαύμασε τον άνδρα.
Και πού είσαι αδελφέ; Κράτα μια θέση και για μένα εκεί πάνω! Φαντάζομαι θα βρίσκεσαι τώρα κάπου ανάμεσα σε ατελείς γυναίκες, μακρομύτηδες Εβραίους, Γυφτοσκοπιανούς και λαθρομετανάστες. Θα έχεις προσαρμόσει μάλλον και τα ανέκδοτά σου στα νέα δεδομένα. Να γελάσει και ο Μεγάλος!
Είμαι βέβαιος ότι εσύ θα συγχωρήσεις την δική μου ασεβή διάθεση, αφού όλοι, πολιτικοί, πρωθυπουργοί, δημοσιογράφοι και εκδότες, άνθρωποι του θεάματος και επιχειρηματίες, απλοί πολίτες, υποκλίνονται αυτές τις μέρες μπροστά σ’ αυτό το μοναδικό χάρισμά σου του ασεβούς «χιούμορ» έναντι νεκρών και αδυνάμων. «H απώλεια Θέμου επιδεινώνει το κλίμα εθνικού πένθους!», δήλωσε ο Άδωνις από το βήμα της Βουλής. Αφιερώματα εξιδανίκευσης σε όλα τα σοβαρά μέσα.
Ποιος, Θέμο, δεν θα σε θυμάται να περιβάλλεσαι από λικνιζόμενα ημίγυμνα κορίτσια, τα οποία αριστοτεχνικά μετέτρεπες σε ένα άψυχο και άλαλο σκηνικό χάριν τηλεθεάσεως; Κατάφερνες, στις αβάσταχτα ελαφριές συζητήσεις που ακολουθούσαν, να κάνεις το ασήμαντο σημαντικό. «Άνοδο της ασημαντότητας» το χαρακτήρισε αυτό ο Καστοριάδης. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι έκανες το σημαντικό ασήμαντο, συνοδεύοντας πάντα τα αρνητικά σχόλιά σου με το μόνιμα χαραγμένο μειδίαμα. Τώρα, εκεί ψηλά, θα πρέπει να εξηγήσεις στον Μεγάλο (έτσι Τον αποκαλούσες: Μεγάλο) τον βαθύτατο σεξισμό σου.
Ποιος δεν θα σε θυμάται επίσης στην καθημερινή σου στήλη, «Μαύρη Τρύπα», στην παλιά «Ελευθεροτυπία»; Ανέκδοτα με Εβραίους και τους φούρνους του Ολοκαυτώματος, ανέκδοτα με έγχρωμους και άλλους ανυπόληπτους λαούς, ανέκδοτα με όλους τους ανυπεράσπιστους. Ρητορική μίσους υπό μορφήν ανεκδότου. Bullying εις το όριο της νομιμότητας. Τώρα, εκεί ψηλά, θα πρέπει να εξηγήσεις και τον βαθύτατο ρατσισμό σου.
Εκείνο τον καιρό, δεκαετία του 1990, εποχή επίπλαστης ευμάρειας, εντυπωσιακών περιοδικών life-style, «αυτοδημιούργητων» εκδοτών και εύκολου πλουτισμού, κυριάρχησες. Υπήρξες ο χαρακτηριστικός Έλληνας της ύστερης φάσης της μεταπολίτευσης. Υπήρξες η ίδια η Ελλάδα της κρίσης. Ρηχός λόγος, πονηρός, εγκωμιαστικός για το φθηνό και το φανταχτερό, αφοριστικός για το δύσκολο. Προφητικά τα λόγια του Αγγελόπουλου δια χειλέων Βέγγου: «Η Ελλάδα πεθαίνει!».
Μιλούσες πάντα θερμά για την πατρίδα, υπερασπίσθηκες φανατικά την πατρίδα, χαρακτήρισες όλους τους γείτονες της πατρίδας «γύφτους». (Βέβαια οι σχέσεις σου με τις φορολογικές αρχές της πατρίδας ήταν πάντα εχθρικές.) Τώρα, εκεί ψηλά, θα πρέπει να εξηγήσεις και τον βαθύτατο εθνικισμό σου. Διότι, όπως είπε και ο Μεγάλος, ουκ ένι Ιουδαίος ουδὲ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδὲ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν ουδέ θήλυ, πάντες γαρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ Ιησού. Άσε που ο Μεγάλος δεν εκτιμά καθόλου τα αστεία που βγαίνουν από τον πόνο και την μείωση του Άλλου.
Για να είμαι ειλικρινής, έγραψα αυτόν τον επικήδειο όχι για τον κεκοιμηθέντα αδελφό – αυτό θα ήταν πράγματι ασέβεια – αλλά για την προ πολλού κεκοιμηθείσα χώρα που εν ζωή εθαύμασε τον άνδρα.
Και πού είσαι αδελφέ; Κράτα μια θέση και για μένα εκεί πάνω! Φαντάζομαι θα βρίσκεσαι τώρα κάπου ανάμεσα σε ατελείς γυναίκες, μακρομύτηδες Εβραίους, Γυφτοσκοπιανούς και λαθρομετανάστες. Θα έχεις προσαρμόσει μάλλον και τα ανέκδοτά σου στα νέα δεδομένα. Να γελάσει και ο Μεγάλος!
