Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου!
Editorial
24 Μαΐου 2016
/ 16:28
Η απόφαση της ελληνικής Βουλής για την από κοινού με τους δανειστές αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας με σκοπό την εξυπηρέτηση του χρέους (σ.σ. έστω και με τα μισά των κατά καιρούς και κατά περίπτωση, εσόδων από όποια τέτοια δικαιοπραξία) συνιστά το μέτρο της απώλειας της κυριαρχίας ως το αποτέλεσμα της πτώχευσης της τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας. Της ενίοτε αποκαλούμενης και καλύτερης των δυο προηγούμενων δημοκρατικών περιόδου της σύντομης ιστορίας του σύγχρονου νεοελληνικού βίου. Οι διατυπώσεις διαφέρουν.
Από τη μομφή περί ξεπουλήματος έως τον κατ' ευφημισμόν έντιμο συμβιβασμό, προϊόν και αποτέλεσμα της τακτικής και των αντιστάσεων, που προέβαλε η υπό τον Αλ. Τσίπρα διαπραγματευτική ομάδα, τόσο κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015 όσο και τώρα.
Κι όσο κι αν διανύουμε παγκοσμίως της εποχή της κυριαρχίας των άυλων τίτλων, η προσδοκία για την απόδοση των οποίων στις διεθνείς συναλλαγές έχει απογειώσει την υπερσυσσώρευση του κεφαλαίου, ο "χειροπιαστός" χώρος παραμένει η "γη" και η πλέον διακριτή και διακεκριμένη σχέση εξακολουθεί η ιδιοκτησία της... Σχεδόν διακόσια χρόνια από την εποχή του φεουδαλισμού και της "κυριότητας" επί ανθρώπων και πραγμάτων, ένεκα της αδράνειας και παρά την... εξέλιξη των εκμεταλλευτικών σχέσεων, οι αναφορές στη γη, την πατρίδα και την σημαία εξακολουθούν να αλληλοεπικαλύπτονται...
Στην Ελλάδα της Ανατολής και της Ορθόδοξης Εκκλησίας όμως, που ο πολιτισμός της Εσπερίας ως επιδίωξη είτε στραγγαλίστηκε στον πύργο Νεμπόισα του Βελιγραδίου είτε δολοφονήθηκε έξω από τον Άγιο Σπυρίδωνα του Ναυπλίου, η "μισή" ελληνική γη εξακολουθεί και παραμένει στην κυριότητα της Εκκλησίας. Κι έτσι αντικειμενικώς διαλανθάνει της υποθήκης, που η ελληνική Βουλή έβαλε, και μάλιστα για 99 χρόνια, επί της δημόσιας περιουσίας... Εν ολίγοις η Ελλάδα δεν ανήκει ολάκερη στο ελληνικό Δημόσιο. Τους τη φέραμε πάλι των Κουτόφραγκων...
