Η μαντάμ Μέρκελ, φεύγει!

ο Αλ. Τσίπρας αναποδογύρισε (και) τη ρητορική του απέναντι στην Καγκελάριο, που ανακοίνωσε τις προάλλες την αποχώρησή της από την πολιτική όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου. Η άλλοτε εκ Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας ορμώμενη, συντρόφισα, βαρύνεται έναντι των Ελλήνων και όχι μόνον, για την σκληρή οικονομική πολιτική επιλογή αντιμετώπισης της κρίσης. Επέλεξε την προστασία των Τραπεζών αντί της κεϊνσιανικής έμπνευσης, ενίσχυσης της κατανάλωσης, κατά τα αμερικανικά πρότυπα. Ήγουν λιτότης, προς όφελος της λογιστικής απεικόνισης των δεικτών.
Καθιέρωσε τη γερμανική Ευρώπη, βλέποντας τον διεθνή ανταγωνισμό με εθνικούς όρους, πυροδοτώντας φυγόκεντρες τάσεις. Οι υπέρμαχοι των επιλογών της θα την υπερασπιστούν αναφερόμενοι στην πολιτική νεύρωση, που προκάλεσε η επιτάχυνση της κρίσης υπερσυσώρρευσης στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον και οι επικριτές της ότι ελέγχεται για την σχετική, εθνική ανάσχεση, που παρατηρείται. Χαρακτηριστική κωλοτούμπα της, που αποδίδεται και στις χαοτικές συνθήκες της σύγχρονης πολιτικής διοίκησης, η ολοκληρωτική στροφή στο μεταναστευτικό. Κι από το αρχικό καλωσόρισμα εργατικών χεριών, η πολιτική των κλειστών συνόρων και της επαναπροώθησης των προσφύγων. Επιλογή που μαζί με την λιτότητα, κατέστησε τις ευρωπαϊκές, «μεθοριακές» περιοχές, buffer zone του πλούσιου πυρήνα της Γηραιάς, απέναντι σε κάθε απειλή!
Βεβαίως τα ζητήματα δεν είναι προσωπικά κι έτσι αυτή η αποτίμηση δεν είναι ψυχαναλυτική (σ.σ. από που κι ως που, άλλωστε;) αλλά πολιτική και πρέπει να αποδίδεται στην συνισταμένη των επιδιώξεων της γερμανικής ελίτ. Από τις οποίες επιδιώξεις, δύσκολα αποστασιοποιούνται και εξ ευωνύμων αντιπολιτευόμενοι της, δέσμιοι ίσως μιας αρνητικής γερμανικής παράδοσης, από την εποχή του Κάιζερ και τον α΄παγκόσμιο ακόμα, όταν και βρέθηκαν απέναντι στους σπαρτακιστές του Καρλ Λίμπκνεχτ και της Ρόζας, που «κανείς δεν ξέρει που το κορμί τους παραχώσαν! Έλεγαν την αλήθεια στους φτωχούς γι' αυτό κι οι πλούσιοι τους σκοτώσαν»!