Ερήμην!

Ο καθείς προτιμά να συζητάει με τους δικούς του, όπου και αισθάνεται πιο ασφαλής. Τι να σου κάνουν κι οι εκπρόσωποι, σαρξ εκ της σαρκός μας, που στολίζουν τις πρωτοβουλίες, γεμίζοντας τα πλάνα και τα φωτογραφικά στιγμιότυπα; Και δυο παρατηρήσεις ακόμα: Η πρώτη αφορά στην δημαρχιακή ομολογία ότι δηλ. κατασκευαστικές κακοτεχνίες στην εγκατάσταση στα Μεσοράχια έχουν ως αποτέλεσμα να μην απορρέουν τα βρόχινα (σ.σ. και τα στραγγίδια). Γι' αυτό και θα πρέπει να αποκατασταθεί η απορροή τους, προκειμένου να αδειοδοτηθεί εκ νέου ως ΧΥΤΥ. 

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, αναρωτιέται κανείς ποιος παρέλαβε (και) αυτό το έργο, που κυριολεκτικά λιμνάζει με το πρώτο νερό της βροχής; Μήπως ο ίδιος, αυτός που παρέλαβε και τους ποδηλατοδρόμους; Κι αν η κακοτεχνία είναι τόσο θεμελιώδης, τι ακριβώς εντάχθηκε στον αναθεωρημένο ΠΕΣΔΑ που περιφερόταν στα κλιμάκια της Αθήνας ως η εναπομείνασα, νόμιμη λύση, χρήση της εγκατάστασης εκεί;
Η δεύτερη παρατήρηση έχει να κάνει με την κουλτούρα της διαμαρτυρίας, όσο δίκιο και να νομίζουμε ότι έχουμε. Το πρόβλημα της διαχείρισης της καθημερινότητας, που οι πρόσφατες καταστροφές και το θανατικό έδειξαν ότι δεν είναι και τόσο πεζό, αθώο και εύκολο ζήτημα, θ' αρχίσει ν' αντιμετωπίζεται όταν από την ασφάλεια της απόλυτης άρνησης αρχίσουμε να αναζητάμε τουλάχιστον, την θετική προσέγγιση. Δηλ. η μεταστροφή όλης αυτής της κουλτούρας από το «κάτω τα χέρια» στο «να πάμε εκεί και έτσι»! Άλλως πως, αυτός ο φαύλος κύκλος θα αναπαράγεται διαρκώς και αενάως. Τα επιχειρήματα των Λευκιμμιωτών θα ήταν πιο πειστικά αν συνοδεύονταν από κάτι που να αφορά στη διαχείριση των σκουπιδιών μιας εξαιρετικά εκτός των άλλων αναπτυγμένης τουριστικά περιοχής. Κάτι εντελώς διαφορετικό και απέναντι από τη χρήση της εγκατάστασης στα Μεσοράχια.
Εύλογα μπορεί να υποθέσει κάποιος ότι όταν θα αποδώσει αργά η γρήγορα αυτή η περίφημη, αδέκαστη και καινοτόμα, επιστημονική μελέτη ανακάλυψης συμβατών με τη νομοθεσία άλλων τοποθεσιών για την εγκατάσταση εκεί του ΧΥΤΥ, που προβλέπεται στον σχεδιασμό, τότε το «κάτω τα χέρια» σύσσωμο και με την ίδια ακριβώς απελευθερωτική συνθηματολογία πιθανότατα θα σβήσει από τα πανό το «Λευκίμμη», αντικαθιστώντας το με το νέο τοπωνύμιο! Και πάμε πάλι πίσω, από το λάις, «επέσατε θύματα αδέλφια εσείς σε άνιση μάχη κι αγώνα» και «λευτεριά στον αγωνιστή»!