Οι παραδόσεις είναι για να σπάνε!
Το ακριβότερο μέρος της ανακύκλωσης είναι η εκπαίδευση (σ.σ. ή μήπως η διαπαιδαγώγηση;) των δημοτών. Σκέψη εκβιασμένη από τη «χωματερή» στην είσοδο της πολυκατοικίας,
όπου μάλλον μόλις έφαγαν προοδευτικοί πολίτες από την παρακείμενη ψησταριά κι άφησαν παντού τα χαρτιά με τις σάλτσες, τις μισοφαγωμένες πατάτες, βεβαίως και τα τενεκεδάκια της μπύρας. Αυτοί ή οι προηγούμενοι, τελείωσαν μ' έναν καφέ αφού τα φρεσκοσφουγγαρισμένα σκαλιά είχαν πλέον το χρώμα του! Είναι φανερό ότι ήταν δημότες αυτής της πόλης, που μπορεί να περηφανεύεται ότι δεν υφίσταται η κατά κανόνα διάκριση, βάσης και εποικοδομήματος. Και μπορεί για όλα να ευθύνεται η πρώτη φορά Αριστερά, όμως Άγγλοι, καλοθελητές περιηγητές περιγράφουν την έμφυτη ροπή μας προς το νοικοκυριό, 150 χρόνια και βάλε...
Στο προηγούμενο ΕΣΠΑ, εκείνο το 2007-2013, που βάστηξε μέχρι προχθές, επί των ημερών της πολλές φορές Δεξιά κι άλλες τόσες ΠΑΣΟΚ, «έτρεξε» κι ένα πρόγραμμα προμήθειας καφέ κάδων με προορισμό την εναπόθεση εκεί ανακυκλωτέων. Ο θρύλος λέει ότι μπορεί να κατέληξαν σωρηδόν στη Δημοτική Ενότητα Παρελίων και πάντως όχι για τον σκοπό που αγοράστηκαν. Ενδιαφέρον έχει αν «έκλεισε» ορθώς το Πρόγραμμα, έτσι βεβαίως που να εξακοντίσουμε για μια ακόμα φορά ουρανομήκεις κραυγές για την υψηλή απορροφητικότητα «μας» κι ας αργήσαμε δυο, τρία χρόνια παραπάνω.
Τα χαμηλά ποσοστά ανακύκλωσης στο νησί είναι κατάσταση που προφανώς αναφέρεται στις κατά Λένιν επαναστατικές προϋποθέσεις δηλ. «όταν οι από πάνω δεν μπορούν κι οι από κάτω δεν θέλουν»! Δεν εξηγείται αλλιώς. Για το πλήρες της διατύπωσης, μπορεί κανείς να προσθέσει «κι όταν οι εργολαβίες ούτε θέλουν ούτε μπορούν».
Και τι μένει; Η αδήριτη ανάγκη της επανεκκίνησης. Το σπάσιμο της παράδοσης, χωρίς υστερίες. Κάτι σαν την ποδοσφαιρική Αγγλία και τα πέναλτι. Να θέσει υπό τις φτερούγες του ο ΣΥΔΙΣΑ όλες τις πρωτοβουλίες για τη διαλογή ανακυκλωτέων. Να δημοσιεύσει τον χάρτη των «πράσινων σημείων». Να «διδάξει» τι σημαίνει διαλέγω τα σκουπίδια, που και πότε τα πάω, και ποιος τα παίρνει. Να κρατήσει στατιστικά και περιοδικά να τα ανακοινώνει ώστε να αυτοϊκανοποιούνται (σ.σ. όχι σαν εκείνον στον Ύψο) και οι προστρέξαντες δημότες.
Αυτά σκεφτόταν παίρνοντας την σκούπα να καθαρίσει τα σκαλιά από τα πιτόγυρα όταν άκουσαν έναν συριγμό, κάτι σαν μουρμουρητό, ανάμεσα στα δόντια του.
-Είπες τίποτα, τον ρώτησε.
-Μπα, έτσι μιλάω μόνος μου, αποκρίθηκε!
