Το ΚΑΣ ως φύλλο συκής
Η συμπερίληψη στη λίστα των παγκόσμιων μνημείων λόγω των κάστρων δημιούργησε μιαν ευκαιρία να φροντίσουμε την πόλη, η οποία μέχρι ώρας περνάει ανεκμετάλλευτη.
Το σχέδιο που καταθέσαμε το 2007 στη Ν. Ζηλανδία έπρεπε να μετατραπεί σε Πρόγραμμα παρεμβάσεων. Δεν έγινε. Κάναμε δέκα χρόνια να συνάψουμε Προγραμματική Σύμβαση (σ.σ.;) για παρεμβάσεις στην πόλη. Συγκροτήσαμε Διαχειριστική Αρχή. Βάλαμε, τιμής ένεκεν, πρόεδρο της Διαχειριστικής Αρχής τον εκάστοτε δήμαρχο (σ.σ. που σημαίνει καθ' ύλην αρμοδιότητα για την κατάσταση των Οχυρώσεων, στις οποίες οφείλεται η συμπερίληψη στη λίστα) και από τότε συχνά - πυκνά ψάχνουμε ποιος έχει την ευθύνη για τα Φρούρια! Είναι σουρεαλιστικό!
Η αποδοχή της πολιτιστικής αξίας της Κέρκυρας από την Unesco, στην συνείδηση των Κερκυραίων ταυτίστηκε με τους ελέγχους και τις απαγορεύσεις της Αρχαιολογίας. Η εμπλοκή της άλλοτε λειτούργησε ευεργετικά απέναντι σε αυθαιρεσίες και άλλοτε επέτεινε τη γραφειοκρατική αβελτηρία, που χαρακτηρίζει έτσι κι αλλιώς τα δημόσια έργα και τις τεχνικές παρεμβάσεις, συμβάλλοντας στη γνωστή κακοδαιμονία. Στην περίπτωση αυτή και κάθε τέτοια άλλη, το πολιτικό έλλειμμα εμφανίζεται ως διοικητική ανικανότητα και τούμπαλιν, τροφοδοτώντας επίσης έτσι τον γνωστό φαύλο κύκλο των τρομερών απορροφήσεων και του ελάχιστου και κακού έργου.
Δεν είναι όμως μόνον αυτό. Η ανάδειξη της τοπικής κληρονομιάς, επικεντρωμένη στις μεσαιωνικές Οχυρώσεις, μεταθέτει το κέντρο βάρους στη βενετσιάνικη περίοδο υποτιμώντας την κλασική αρχαιοελληνική, βεβαίως και την ανθρωπολογική προκλασική. Στενεύει έτσι και στρεβλώνει την ιστορική διαδρομή της νήσου στον χρόνο. Είναι γνωστή η ευκολία, με την οποία κερκυραϊκά σωματεία «κοτσάρουν» τον βενετσιάνικο λέοντα στα σήματα και τις σφραγίδες τους, επιτείνοντας την σύγχυση όταν αυτοί οι συμβολισμοί «αυτονομούνται» κατά την ελλειπτική αναπαραγωγή του περιεχομένου τους, όπως συνήθως έτσι συμβαίνει σ' αυτές τις περιπτώσεις.
Όσο οι τελετές και τα σύμβολα γίνονται τα εργαλεία της αναπαραγωγής των βασικών δεδομένων μιας αφήγησης άλλο τόσο η αυτονόμηση και η χαλαρή χρήση τους, μετατρέπει τις αναφορές σε καρικατούρα. Η υπόθεση δεν είναι ευθύνη κάποιας Υπηρεσίας είναι ζήτημα ταυτότητας, πολιτισμού, εντέλει πολιτικής...
