Θα θυμάμαι που μου είπες γειά σου μάγκα σ΄ αγαπώ!
Editorial
07 Δεκεμβρίου 2017
/ 14:29
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε για να μείνει. Όσοι πιστεύουν ότι θα επιστρέψει στη μεθόριο του 3%, πλανώνται. Η «συνεδριακή» συμπεριφορά των στελεχών του ήταν βγαλμένη από
τις καλύτερες μέρες της ...μεγάλης, δημοκρατικής παράταξης. Τα τοπικά του στελέχη, σένια, περιποιημένα, χωρίς κοτσίδες, βραχιόλια και χαϊμαλιά, δίχως πυτιρίδα. Με ομιλίες εμβριθείς, με στατιστικά και διαπιστώσεις, δίχως Μαρκούζε και σχολή της Φρανκφούρτης. Η όσμωση με το κόμμα στελεχών του Π. Καμμένου αναγκαία ώστε να εξαφανισθεί όποια αναφορά στα άγουρα και δίσεκτα χρόνια της Αριστεράς. Η τακτική των αναπτυξιακών συνεδρίων γίνεται στα χέρια των στελεχών του Μαξίμου η αναγκαία γείωση στο επίπεδο των χαμηλών στελεχών και των παραγόντων της κατά τόπους δημόσιας ζωής. Να ξεπλυθεί η «πασοκίλα» και ν' αντικατασταθεί από νέες φυσιογνωμίες με ανάλογα, ακαδημαϊκά σερτιφικάτα και πλεονάζοντα ρεαλισμό.
Το στοίχημα των στοιχημάτων για το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα είναι να εδραιωθεί στο οικόπεδο της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης ως ο επικεφαλής του άλλου πόλου (και) της ελληνικής, πολιτικής σκηνής. Χώρος που προσφέρει ευκαιρίες σε μύριους όσους ανθρώπους να ξεφύγουν από το... φεστιβάλ της Αυγής στο άλσος Θησείου τέλη Σεπτέμβρη, π' αρχίζει και σ' ανατριχιάζει η υγρασία, από την απόδραση στην τέχνη και τα ψαγμένα καπηλειά πρ. συντρόφων, να σβήνουν την αδικία στο χύμα ξινόμαυρο.
Στην επόμενη κάλπη, οψέποτε κι αν στηθεί, ακόμα και μια ήττα με ποσοστά αντιστρόφως ανάλογα με τα πρόσφατα της ΝΔ, θάχει πετάξει το μπαλάκι της άρσης της ακυβερνησίας στο court της Φώφης. Κι αν εκείνη στηλώσει τα πόδια άγνωστο γιατί, υπάρχει και το εγχείρημα του μεγάλου συνασπισμού στα πρότυπα της Γερμανίας και όσων προηγήθηκαν εδώ με την κυβέρνηση Σαμαρά. Άλλωστε έτσι δεν προέτρεψε, μόλις την περασμένη εβδομάδα, ο Αλέξης Τσίπρας τον Σουλτς του γερμανικού SPD να μην κωλώσει στην συνεργασία του με τη Μέρκελ;
Μπορεί τα χρόνια ν' άλλαξαν αλλά οι τακτικές κρατάνε την αξία τους. Όσο για τη στρατηγική, αυτή πάει, πνίγηκε τελικά στο ξινόμαυρο, μια βραδιά στο... Λεβερκούζεν, λίγο έξω απ' τον σταθμό...
Το στοίχημα των στοιχημάτων για το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα είναι να εδραιωθεί στο οικόπεδο της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης ως ο επικεφαλής του άλλου πόλου (και) της ελληνικής, πολιτικής σκηνής. Χώρος που προσφέρει ευκαιρίες σε μύριους όσους ανθρώπους να ξεφύγουν από το... φεστιβάλ της Αυγής στο άλσος Θησείου τέλη Σεπτέμβρη, π' αρχίζει και σ' ανατριχιάζει η υγρασία, από την απόδραση στην τέχνη και τα ψαγμένα καπηλειά πρ. συντρόφων, να σβήνουν την αδικία στο χύμα ξινόμαυρο.
Στην επόμενη κάλπη, οψέποτε κι αν στηθεί, ακόμα και μια ήττα με ποσοστά αντιστρόφως ανάλογα με τα πρόσφατα της ΝΔ, θάχει πετάξει το μπαλάκι της άρσης της ακυβερνησίας στο court της Φώφης. Κι αν εκείνη στηλώσει τα πόδια άγνωστο γιατί, υπάρχει και το εγχείρημα του μεγάλου συνασπισμού στα πρότυπα της Γερμανίας και όσων προηγήθηκαν εδώ με την κυβέρνηση Σαμαρά. Άλλωστε έτσι δεν προέτρεψε, μόλις την περασμένη εβδομάδα, ο Αλέξης Τσίπρας τον Σουλτς του γερμανικού SPD να μην κωλώσει στην συνεργασία του με τη Μέρκελ;
Διότι οι πρώτες εκλογές έχουνε μπόνους και δικομματικές συνεργασίες. Οι (μεθ)επόμενες είναι σχεδόν απλή αναλογική. Σαν και τότε δηλ. το καλοκαίρι του '89, που ο Ανδρέας ενώ μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία τζιτζίρισε τον μπαμπά του Κυριάκου, που έφτασε μετά δέκα μήνες να πάρει σχεδόν 50% των ψήφων για να κυβερνήσει με τη δανεική ψήφο του Κατσίκη (του Στεφανόπουλου ΔΗΑΝΑ), που δεν τον έβγαλε ούτε για τρία χρόνια!
Μπορεί τα χρόνια ν' άλλαξαν αλλά οι τακτικές κρατάνε την αξία τους. Όσο για τη στρατηγική, αυτή πάει, πνίγηκε τελικά στο ξινόμαυρο, μια βραδιά στο... Λεβερκούζεν, λίγο έξω απ' τον σταθμό...
