Βασίλης Γεωργάτος: «Τεράστιο θέμα η έλλειψη υποδομών στην Κέρκυρα»

που πριν από 21 κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Σύδνεϋ, με την ομάδα του Ανσάμπλ. Τη Μαρία εκείνη την εποχή τη στήριξε πρωτίστως η οικογένειά της, που με θυσίες τη βοήθησε να φτάσει τόσο ψηλά, με τον Γυμναστικό όμιλος Κέρκυρας, στον οποίο ο πατέρας της, Βασίλης, διετέλεσε πρόεδρος από το 1999 ως το 2007. Μάλιστα ήταν μια πολύ δύσκολη εποχή, χωρίς χώρους προπόνησης, ο ΓΟΚ ενοικίαζε αποθήκες, έκανε κάθε τόσο μεταφορές στρωμάτων, των οργάνων που έκαναν τα κορίτσια γυμναστική.

Μετά από τα συγχαρητήρια των «επισήμων» και τις εκατοντάδες φωτογραφίες, ήρθαν και οι υποσχέσεις, από τις οποίες μόλις μια έγινε πράξη, να μπει μια πινακίδα με το όνομα της Μαρίας στο Ναυσιθόειο, αφού τόσο ο Δήμος Θιναλίων όσο και ο Εσπερίων, υποσχέθηκαν Κλειστό Γυμναστήριο στο όνομά της, αλλά κανένα από τα δυο δεν έγινε. Ακόμα και το κλειστό προπονητήριο που είναι δίπλα στο κλειστό του ΕΑΚΚ και έγινε επί νομαρχίας Γ. Μαχειμάρη, έχει την ιστορία του, αφού ουκ ολίγες φορές χρειάστηκε ο πρόεδρος τότε του ΓΟΚ και η Μαρία να επισκεφτούν τον Υφυπουργό Αθλητισμού κ. Λιάνη και να τον πιέσουν για να βρεθεί μια στέγη για τον ΓΟΚ, ο οποίος πλέον είναι εκεί τα τελευταία χρόνια.

Σήμερα έρχεται εκ νέου θέμα από τον Δήμο Βόρειας Κέρκυρας για ένα κλειστό γυμναστήριο στο όνομά της, 21 χρόνια μετά τον άθλο της. Ο Β. Γεωργάτος είχε την καλοσύνη να μας μιλήσει για το τι έζησε σε εκείνους τους Ολυμπιακούς αγώνες, αλλά και για το σήμερα.
 
Μέρες Ολυμπιάδας, έζησες από κοντά αυτή του 2000 στο Σύδνεϋ, που αγωνίστηκε και η Μαρία. Πώς θα μπορούσες να περιγράψεις μια τέτοια εμπειρία;
«Ευλογημένος νιώθω! Ευχαριστώ τον Θεό που με αξίωσε με την οικογένειά μου και μπορέσαμε να παρακολουθήσουμε στη μακρινή Αυστραλία ένα τόσο μεγάλο αθλητικό γεγονός στο οποίο συμμετείχε και η κόρη μου με την Εθνική Ομάδα του Ανσάμπλ».
 
Η Μαρία ήταν η αιτία να φτάσετε τόσο μακριά, αλλά σας έκανε και σας και όλη την Ελλάδα υπερήφανους. Τα συναισθήματά σου εκείνες τις στιγμές.
«Τα συναισθήματα ήταν μοναδικά δεν είναι εύκολο να περιγραφούν, μας είχε συνεπάρει όλους η χαρά και η ευτυχία και μόνο η σκέψη ότι όλη η Ελλάδα κρεμόταν από τις τηλεοράσεις για να παρακολουθήσει την ομάδα μας και μόνο η σκέψη ότι σ’ αυτήν την ομάδα συμμετέχει το παιδί σου, όταν στη συνέχεια έρχεται και το μετάλλιο, καταλαβαίνετε σε τι πελάγη ευτυχίας κολυμπούσαμε».
 
Ένιωσαν πικρία τα κορίτσια που δεν πήραν το χρυσό γιατί ήταν οι καλύτερες στον κόσμο και ένα μικρό λαθάκι τις έριξε στην 3^η θέση. Πως το διαχειρίστηκε η Μαρία, που είχε τους γονείς της δίπλα;
«Στον αθλητισμό δεν υπάρχουν δεδομένα το ξέρουμε όλοι. Το ξέρει πολύ καλύτερα από όλους μας η Μαρία. Πράγματι μετά την αρχική λύπη ξέρετε, για τα όποια λάθη στο πρόγραμμα - και αυτό διότι είχαν φτάσει πολύ κοντά στο τέλειο - και η Μαρία και οι συναθλήτριές της και πολύ περισσότερο εμείς, συνειδητοποιήσαμε τον άθλο που είχαν πετύχει και έζησαν την επιτυχία τους».


Ο Βασίλης Γεωργάτος με τη Μαρία στο Σύδνεϋ, μετά την Ολυμπιάδα 


Η πολιτεία εκτίμησε και αντάμειψε τα κορίτσια με μια θέση σε σώματα ασφαλείας ή στρατό και είναι κάτι. Όμως η γύμνια των υποδομών και κυρίως στην Κέρκυρα δείχνει κάτι άλλο. Το σχόλιό σας γι’ αυτό.
«Το θέμα κατά τη γνώμη μου δεν είναι αν ανταμείφθηκαν τα κορίτσια ή όχι από το επίσημο κράτος , ποτέ δεν είχαν άλλωστε τέτοιο αίτημα καθ’ όλη της διάρκεια της καριέρας τους , αλλά πως μπορούμε να κεφαλαιοποιήσουμε στον αθλητισμό τέτοιες επιτυχίες και πως τέτοιες επιτυχίες μπορούν να γίνουν η απαρχή μιας άλλης πολιτικής στο θέμα του αθλητισμού. Η έλλειψη υποδομών της Κέρκυρας είναι ένα τεράστιο θέμα που θα μπορούμε να μιλάμε για ώρες. Η τραγική σημερινή εικόνα μιλάει δυστυχώς από μόνη της. Οι ευκαιρίες που μας δόθηκαν με τα ολυμπιακά μετάλλια της Μαρίας και του Γιαννιώτη δυστυχώς πέρασαν ανεκμετάλλευτες για το τόπο μας και τη νεολαία μας».
 
Αφού όλοι οι τοπικοί «άρχοντες» έτρεξαν για συγχαρητήρια  στη Μαρία και φωτογραφίσεις, αφού υποσχέθηκαν χίλια μύρια δεν έγινε τίποτε. Πώς νιώθετε γι αυτό; 
«Δεν έχω να σας αναφέρω κάτι συγκεκριμένο για αυτά όλοι κρινόμαστε από το έργο μας. Εγώ για άλλη μια φορά να ευχαριστήσω το Θεό που με αξίωσε να ζήσω αυτές τις στιγμές χαράς».      
 
Δυο Δήμοι τότε, των Εσπερίων και των Θιναλίων εξήγγειλαν κατασκευή Κλειστού Γυμναστηρίου στα όριά τους, αλλά 21 χρόνια μετά, δεν έχουμε τίποτα. Πως θα κρίνατε τους «ψεύτες» με τα «όμορφα, τα λόγια τα μεγάλα»;
« Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι στην ευρύτερη περιοχή της βόρειας Κέρκυρας την οποία σήμερα καλύπτει ο Δήμος Βόρειας Κέρκυρας οι αθλητικές υποδομές, 20 χρόνια μετά την επιτυχία των κοριτσιών στο Σύδνεϋ είναι ανύπαρκτες».
 
Ο Γ. Μαχειμάρης Δήμαρχος Θιναλίων τότε και Βόρειας Κέρκυρας σήμερα, επανέφερε το θέμα του κλειστού Γυμναστηρίου, βάζοντας στην ονομασία, εκτός από το όνομα της Μαρίας και του Ντίνου Θεοτόκη. Πως θα σχολιάζατε όλο αυτό;  
«Παρακολουθώ κι εγώ όπως και όλη η τοπική κοινωνία, τις αναφορές του κ. Μαχειμάρη για το θέμα του κλειστού στη Βόρεια Κέρκυρας και μάλιστα με μεγάλη προσοχή. Ας περιμένουμε λοιπόν όλοι μαζί να δούμε πότε πραγματικά η νεολαία της βόρειας Κέρκυρας θα έχει τη χαρά να δει τέτοια έργα πνοής στην περιοχή μας και μετά θα μπορέσουμε να μιλήσουμε με μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Για να μην θεωρηθεί ότι ξεφεύγω της ερώτησής, να σας πω ότι την περίοδο εκείνη ο τότε δήμαρχος Θιναλίων κ. Μαχειμάρης με διάφορες εκδηλώσεις που είχε κάνει αγκάλιασε και εμένα και την οικογένεια μου με αντίθεση με την τότε δημοτική αρχή του Δήμου Εσπέριων».