Παλαιόπολη χωρίς Οργανισμό; Ως πότε;

Η επαναλειτουργία του θεάτρου «Ρένα Βλαχοπούλου» φανερώνει την ανάγκη θεσμικής λύσης για τη διαχείριση του ιστορικού χώρου

Δίχως περιστροφές, στα «συν» της κεντρικής δημοτικής Αρχής καταγράφεται η επαναλειτουργία του ανοικτού θεάτρου «Ρένα Βλαχοπούλου» στην καρδιά της Παλαιόπολης. Όσοι πήγαν στην εγκαινιακή συναυλία την Τετάρτη, το γιόρτασαν και το ευχαριστήθηκαν. Χαμογελαστοί όλοι οι πρωταγωνιστές. Δικαίως και μπράβο τους.

Ήταν στο παρά τσακ να συμπληρωθούν δέκα ολόκληρα χρόνια από τότε που διαπιστώθηκαν τα προβλήματα στο θεατράκι. Το 2016 η Τεχνική Υπηρεσία εντόπισε φθορές στον φέροντα οργανισμό, στα ξύλινα διαζώματα και τις κερκίδες. Έκτοτε τόσο επί δημαρχίας Νικολούζου όσο και Υδραίου στάθηκε αδύνατον να βρεθεί χρηματοδότηση και να ξεκινήσει η ανακατασκευή. Αυτό έγινε επί των ημερών του Στέφανου Πουλημένου, με αντιδήμαρχο Τ.Υ. τον Ανδρέα Καρδόνα.

Το θέατρο είναι έργο του ΔΗΠΕΘΕΚ, με πρωτομάστορα τον σκηνοθέτη Θανάση Θεολόγη, το 2000, στο πλαίσιο της τότε προσπάθειας της δημοτικής ηγεσίας Σαρλή να αξιοποιηθεί ο κήπος της Παλαιόπολης: προσβάσιμος, ελκυστικός και λειτουργικός. Δώρο στους Κερκυραίους που τον απελευθέρωσαν, ώστε να περιέλθει στην κοινή χρήση. Από τότε και για 16 χρόνια δεν είχε επισκευαστεί. Λογικά έβγαλε προβλήματα...

Η αξιοποίηση του κεντρικού μέρους της Παλαιόπολης ξεκινά από τη φροντίδα και την ασφάλειά της. Πρόκειται για σημαντικό αρχαιολογικό χώρο, ταυτοτικό για τους Κερκυραίους, που την πατρίδα τους ζήλωσαν βασιλείς, αρχοντάδες και ξένοι «προστάτες».

Στα χρόνια του Σαρλή, όταν άνοιξε τη βαριά πύλη στις 4 Οκτωβρίου του 1992, τη λειτουργία του χώρου διαχειριζόταν η ΑΝΕΔΚ, που αργότερα εξέλιπε υπό το βάρος των χρεών της. Έκτοτε δεν υπήρξε αντικατάσταση. Έτσι, η διαχείριση έγινε πολλές φορές σχοινοβασία χωρίς δίχτυ προστασίας.

Σήμερα, τριάντα και πλέον χρόνια μετά την επιστροφή της Παλαιόπολης στην Αυτοδιοίκηση, εξακολουθεί να στερείται του Οργανισμού διαχείρισης που προέβλεπε ο νόμος παραχώρησης. Η αποκατάσταση των λειτουργιών και η αύξηση της επισκεψιμότητας απαιτούν λύση σ’ αυτόν τον διοικητικό και λειτουργικό γρίφο.

Κι όπως απέδειξε η περίπτωση του θεάτρου: κάλλιο αργά παρά ποτέ. Το ερώτημα όμως είναι: θα χρειαστούμε άλλα δέκα χρόνια για να αποκτήσει η Παλαιόπολη τον φορέα διαχείρισής της;