Υποχρεώσεις της Δημοκρατίας στις «μέρες της μοναρχίας»
Μνήμες αποικιοκρατίας στο Μον Ρεπό με την κατά πλειοψηφία από την δημοτική αρχή Πουλημένου παραχώρηση της Παλαιόπολης για τις εκδηλώσεις των βρετανικών «Ημερών μοναρχίας».
Είχε προκαλέσει την απορία του αστυνομικού διευθυντή, η εκδήλωση ενδιαφέροντος της βρετανικής πρεσβείας στην Αθήνα για τις φθορές στην Φυλακή της Κέρκυρας, κατά τη διάρκεια ανταρσίας των κρατουμένων (1996). Μπορεί τα γεγονότα να πήραν δημοσιότητα λόγω της εξέγερσης όμως η πρεσβεία είχε επικεντρώσει το ενδιαφέρον της στη ακεραιότητα του κτηρίου, που κατασκευάστηκε επί των ημερών της. (Σ.σ. Στην Κέρκυρα μας πάνε να μας κρεμάσουνε. Σ' ένα παπόρο μέσα...).
Φεύγοντας οι Εγγλέζοι απ' την Κέρκυρα κατεδάφισαν μεγάλο μέρος των οχυρώσεων του νησιού ενώ φρόντισαν τμήμα της Ιονίου Βουλής (το νότιο) να αποσπαστεί λειτουργικά ώστε να στεγάσει εκεί την αγγλικανική εκκλησία για τις λατρευτικές ανάγκες της παραμένουσας βρετανικής κοινότητας.
Η λεηλασία της αρχαίας πόλης των κλασικών χρόνων από τους «φιλέλληνες» επικυρίαρχους στέρησε θησαυρούς της ενώ αναπόφευκτα έτσι ανέδειξε την ιστορική της προέλευση και αξία. Κάτι που δεν πρέπει να θεωρείται αυτονόητο, ιδιαιτέρως μάλιστα όταν η Παλαιόπολη συστηματικά υποτιμάται ως πολιτισμική παρακαταθήκη, ταυτοτικό στοιχείο της Κέρκυρας, που πέρασε πολλά στα ξένα χέρια.
Και μπορεί επί των ημερών του Εγγλέζου αρμοστή Άνταμου να κτίστηκε εκεί η έπαυλη που έμενε με την Κερκυραία σύζυγό του Διαμαντίνα Παλατιανού ενώ λίγο πριν την ένωση έζησε εκεί και η πριγκίπισσα Σίσσυ (1863), η τότε κερκυραϊκή αυτοδιοίκηση όμως, που είχε την κυριότητα του χώρου, ήταν εκείνη που την παραχώρησε να την χρησιμοποιεί η βασιλική οικογένεια για θερινή της κατοικία. Η έπαυλη συνέδεσε την περίοδο της αγγλοκρατίας με την ελληνική βασιλεία και την τοπική ιστορία, καθώς εκεί γεννήθηκε και ο πρίγκιπας Φίλιππος, δούκας του Εδιμβούργου.
Αν όμως αυτή η αναδρομή δίνει τη δυνατότητα στους Εγγλέζους να θεωρούν το κτήριο, σήμερα μουσείο, ως καταλληλότερο χώρο για να γιορτάσουν τις «μέρες της μοναρχίας», τα Ιουλιανά (σ.σ. θέατρο των εξελίξεων των οποίων ήταν και η έπαυλη στο Μον Ρεπό) και οι αποσταθεροποιητικές επιδόσεις της βασιλείας στην Ελλάδα, μάλλον ως μνημείο αντιδημοκρατικού αυταρχισμού και καταστολής το έχουν εγγράψει στη νεότερη ιστορική μνήμη.
Η φορτισμένη ιστορικά σχέση των Ελλήνων με την αγγλική αποικιοκρατία σημαδεύεται και από τις στυγερές δολοφονίες των Κύπριων αγωνιστών της ελευθερίας. Ο Δήμος Κερκυραίων επί Χ. Σαρλή, παρουσία του υπουργού παιδείας της Κυπριακής Δημοκρατίας και της αδελφής του Ευαγόρα Παλληκαρίδη έδωσε το όνομά του στην αίθουσα συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου, εντειχίζοντας εκεί την σχετική αναμνηστική πινακίδα.
Δεν θάταν άσχημα, προς επίδειξη δημοκρατικής μεταμέλειας (σ.σ. η Ελισάβετ είχε αρνηθεί χάρη στον νεαρό Κύπριο μαθητή, οδηγώντας τον τελικά στην αγχόνη), κατά τις επικείμενες τελετές στην Παλαιόπολη, Έλληνες και Βρετανοί επίσημοι να κλίνουν το γόνυ στη μνήμη των θυμάτων της μοναρχίας σε Ελλάδα και Κύπρο, αποδεικνύοντας έτσι πως όλα αυτά τα οδυνηρά ανήκουν οριστικά πλέον στο παρελθόν.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΙΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
