Ήλιε μου σε παρακαλώ*
Η εβδομάδα, που ξεκίνησε χθες, όλοι το λένε, θα είναι πραγματικά κρίσιμη για την έκβαση των πραγμάτων. Μικρά και μεγαλύτερα αδιέξοδα, συμπληρώνουν την επιεικώς προκλητική διαχείριση του σιδηροδρομικού δυστυχήματος.
Ήλιε μου σε παρακαλώ*
Τα τουριστικά κρεβάτια οφείλουν να συνειφέρουν αναλόγως (και) στη διαχείριση των σκουπιδιών. Γενικότερα οι αποκαλούμενοι και τουριστικοί πόροι πρέπει να συμβάλουν στην αποκατάσταση της υποδομής και της διαχείρισης του τόπου. Τούτο σημαίνει ότι πρωτίστως η γενική κυβέρνηση οφείλει να αποδεχθεί την επιβαρυντική κατάσταση στους δημοφιλείς προορισμούς και έτσι την ανάγκη της γενναίας συνδρομής για τη διαχείρισή τους.
Από την πρώτη μέρα του τουρισμού στην Κέρκυρα, κάτι τέτοιο δεν έχει ποτέ αναγνωριστεί και έτσι δεν συνέβη. Αντιθέτως χρόνο με τον χρόνο, η κρίση υποδομών βαθαίνει. Τώρα πια με γεωμετρική πρόοδο, δυσχεραίνοντας την αντιμετώπιση της, πολλπλασιάζοντας τους απαιτούμενους πόρους. Σε πλείστες όσες περιπτώσεις μοιάζει με αδιέξοδο.
Οι προσκείμενοι στην γενική κυβέρνηση, τοπικοί παράγοντες, λανθάνουν όταν νομίζουν πως είναι δυνατόν να συμπεριφερθούν ως τα χαμηλότερης διοικητικής εξουσίας κλιμάκια του κράτους. Αν στο μακρινό παρελθόν, και πάντως πριν την πτώχευση, ήταν εφικτό κάτι τέτοιο, τώρα απλώς δεν είναι. Και έτσι η συμπεριφορά ως ένας επιπλέον μηχανισμός συγκέντρωσης τελών και φόρων, είναι καταδικασμένος να αποτύχει. Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος.
Πέραν όμως του μακάβριου του πράγματος εφόσον η παροιμιώδης φράση προέρχεται από τους νεκρικούς διαλόγους του Λουκιανού και πιο συγκεκριμένα την ανδραγαθία του Μενίππου να πλεύσει τον Αχέροντα χωρίς να πληρώσει ως όφειλε τον χάρο, η υπόθεση ανταποδοτικά τέλη εξελίσσεται ως ζήτημα ζωής ή θανάτου. Κι αυτό το δίλημμα αφορά κυρίως στον κολλημένο στον τοίχο, δήμο, που στενάζει πλέον από τις χρόνιες αμαρτίες των διαχειριστών του.
Η λύση δεν είναι η πολλαπλή επιβάρυνση των δημοτών! Αλλά η αλλαγή ρότας των τοπικών Αρχών προς τη διεκδίκηση και την αξίωση του εγγύτερου προς τον λαϊκό παράγοντα θεσμού να αποκατασταθεί η διασαλευμένη ισορροπία, κοινωνική, οικονομική.
Τα ζητήματα δεν είναι συμπτωματικά, συγκυριακά. Είναι αποτελέσματα άδικης, μονομερούς, εντέλει αδιέξοδης στάσης απέναντι στα πράματα. Η εβδομάδα, που ξεκίνησε χθες, όλοι το λένε, θα είναι πραγματικά κρίσιμη για την έκβαση τους. Μικρά και μεγαλύτερα αδιέξοδα, συμπληρώνουν την επιεικώς προκλητική διαχείριση του σιδηροδρομικού δυστυχήματος. Και σ' αυτήν αθροίζονται όλα τα άλλα!
* Πες τους χαροκαμένους να κλαιν στης πίκρας το γιαλό για μας τους προδομένους. (Μάνος Λοΐζος, Λευτέρης Παπαδόπουλος, 1972).
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΙΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
