Πώς συμπυκνώνεις τη ζωή στην ουσία της;
15543753321594802812.jpg?crop=800,480)
Για να χωρέσει η ουσία της ζωής σε λίγες δεκαετίες, απαιτείται βέβαια μια πύκνωση, με το φιλτράρισμα και πέταμα μεγάλης ποσότητας «θορύβου»
Ο θάνατος είναι παντού γύρω μας και μαζί και ο φόβος του. Υπάρχει όμως λογικά ένα όριο πέρα από το οποίο ο αριθμός των χρόνων ζωής μας γίνεται αδιάφορος και αυτό συμβαίνει όταν μετά από χίλια ή δέκα χιλιάδες χρόνια ζωής, επιθυμείς τη διακοπή της έχοντας πλέον εκπληρώσει κάθε δυνατότητα που μπορεί να σου δώσει και βασανιζόμενος από την βαρετή επανάληψη. Σε αυτή την κατάσταση, ο φόβος του θανάτου μετατρέπεται σε ένα καθαρά ποσοτικό και εξαρτώμενο ζήτημα.
Αντίστροφα, τότε, εφόσον η επιθυμία για ζωή δεν θα είναι ανελαστική, αλλά εξαρτώμενη από την ουσία της, με την κατάλληλη πρόνοια, όσα απαιτούν χίλια χρόνια θα μπορούσαν να συμπυκνωθούν στις λίγες δεκαετίες που αναλογούν σε καθεμία και καθένα μας. Αν είναι έτσι, πάλι, όσο μεγαλύτερος ο φόβος μας του θανάτου, τόσο πιο μακριά βρισκόμαστε από μια μεγιστοποίηση της ουσίας της ύπαρξής μας.
Για να χωρέσει η ουσία της ζωής σε λίγες δεκαετίες, απαιτείται βέβαια μια πύκνωση, με το φιλτράρισμα και πέταμα μεγάλης ποσότητας «θορύβου». Σκέφτομαι το ανάγνωσμα της νιότης πολλών της ηλικίας μου, «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του Λίο Μπουσκάλια. Γιατί όμως εκεί το «να ζεις» διαχωρίζεται από το «να αγαπάς» και το «να μαθαίνεις»; Τι άλλο περιλαμβάνει το «να ζεις» εκτός από απωθημένες επιθυμίες και αναβολές που αφορούν σωματικές απολαύσεις;
Είναι προφανές ότι έχουμε ένα σώμα που χρειάζεται φροντίδα, με ανάγκες που υπάρχουν ανεξάρτητα από το τι σκεφτόμαστε ή θεωρούμε σωστό. Όταν τραυματίζονται σοβαρά, όπως κατά κόρον συμβαίνει, τότε χάνουμε τον μπούσουλα, ώστε η προσπάθειά μας να «ζήσουμε» εξαντλείται σχεδόν αποκλειστικά σε αυτές. Έτσι, όλοι λένε «να ζεις», πολύ λιγότεροι «να αγαπάς» και ακόμη λιγότεροι «να μαθαίνεις». Τότε όμως, η ζωή μας μόνο για το σώμα μας γίνεται απείρως αφόρητη για το πνεύμα μας, το μεγάλο παράθυρο προς την τρομακτική θέαση ενός κόσμου που δεν μας περιέχει…
Αν αγαπάς και αν μαθαίνεις, τότε ζεις υπερβαίνοντας το εφήμερο εγώ˙ η χρονική διάσταση της μίας και μοναδικής ζωής εξαφανίζεται. Πώς, όμως, ξεπερνιούνται τα τραύματα που δεν σε αφήνουν να το κάνεις; Ω, αυτή είναι μια άλλη ιστορία…
ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟΥ
ΚΩΣΤΑΣ ΣΠΙΓΓΟΣ
Ο Κωνσταντίνος Χρ. Σπίγγος γεννήθηκε το 1971 στον Πειραιά και αποφοίτησε από το 3ο Λύκειο Χαϊδαρίου. Είναι νευρολόγος, απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών και ειδικευθείς στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, στο Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «Γ. Γεννηματάς» και στο Ινστιτούτο Νευρολογίας του Λονδίνου το 1999, όπου του απονεμήθηκε το Δίπλωμα Κλινικής Νευρολογίας από το πανεπιστήμιο UCL. Είναι μέλος της Ελληνικής Νευρολογικής Εταιρίας και της Ελληνικής Εταιρίας Κεφαλαλγίας από το 2004. Στα πλαίσια της κλινικής του δραστηριότητας, ως ειδικός νευρολόγος, έχει διατελέσει επιστημονικός συνεργάτης του Γ. Ν. Α. «Γ. Γεννηματάς», του ιδιωτικού θεραπευτηρίου «Υγεία», καθώς και επιμελητής του Γενικού Νομαρχιακού Νοσοκομείου Κέρκυρας. Έχει δεκάδες διεθνείς και ελληνικές δημοσιεύσεις και συμμετοχές σε επιστημονικά συνέδρια. Από το 2003 ζει και εργάζεται ως ιδιώτης γιατρός στην Κέρκυρα. Εκ παραλλήλου, ασκεί δραστηριότητες επιστημονικού συγγραφέα με εξειδίκευση στη Νευρολογία και στην Ψυχιατρική, δραστηριότητες ενημέρωσης και επιμόρφωσης στον τομέα της Νευρολογίας και της Ψυχιατρικής και στον ευρύτερο τομέα των σχέσεων ιατρού - ασθενούς, δραστηριότητες επιστημονικού συμβούλου και εκπαιδευτή για λογαριασμό εταιριών του φαρμακευτικού τομέα, καθώς και πολυετή δραστηριότητα στον τομέα της μετάφρασης και επιμέλειας κειμένων και βιβλίων ιατρικού και ευρύτερου ιατρο-κοινωνικού ενδιαφέροντος. Έχει διατελέσει εκλεγμένο μέλος ΔΣ της Ελληνικής Εταιρίας Κεφαλαλγίας και του Ιατρικού Συλλόγου Κέρκυρας. Από το 2003 έως το 2009 υπήρξε επιστημονικός διευθυντής και τακτικός αρθρογράφος του περιοδικού εκλαϊκευμένης ιατρικής «Popular Medicine», μηνιαίου ένθετου της εφημερίδας «Καθημερινή». Σήμερα αρθρογραφεί στην εβδομαδιαία στήλη «Με κρότους και ψίθυρους» της κερκυραϊκής εφημερίδας «Καθημερινή Ενημέρωση» και είναι παραγωγός του ραδιοφωνικού ενθέτου «Επισυνάψεις» στον Κύμα FM 90,3. Έχει συγγράψει το βιβλίο εκλαϊκευμένης νευροεπιστήμης «Γνωστικός και ψυχικός εγκέφαλος» (2014), τη συλλογή έμμετρου και πεζού λόγου «Χρήζεις προστασίας» (2018), τη συλλογή φιλοσοφικού χαρακτήρα δοκιμίων «Επισυνάψεις» (2019) και την ποιητική συλλογή «Καλούπια αναπνοών» το 2021. Συμμετέχει στο καθημερινό κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι με συχνές διαλέξεις, παρουσιάσεις, εισηγήσεις, άρθρα γνώμης, δημόσιες παρεμβάσεις και πολιτική δράση.
