Ερμιά κι ακλεριά
Τα Σαββατοκύριακα, κυριολεκτικά η ζωή εν τάφω. Βοήθεια να φωνάξεις αν στροβοκαταπιείς στον δρόμο, δύσκολα θα βρεθεί κάποιος να σου δώσει μια στην πλάτη μην πνιγείς. Έτσι θα πας, σαν το σκυλί στ΄ αμπέλι!
Έπεσε περονόσπορος. Θεωρείται κοινώς αποδεκτό και φυσιολογικό, να κλείνει ολόκληρη η πόλη, εκτός εποχής. (Σ.σ. Και ας μην αναφερθούμε στην κερκυραϊκή ύπαιθρο). Να κλείνουν τα μαγαζιά και η εστίαση, αυτήν την περίοδο, έτσι που να νεκρώνει κυριολεκτικά, ιδιαιτέρως από νωρίς το απόγευμα. Τα Σαββατοκύριακα, κυριολεκτικά η ζωή εν τάφω. Βοήθεια να φωνάξεις αν στροβοκαταπιείς στον δρόμο, δύσκολα θα βρεθεί κάποιος να σου δώσει μια στην πλάτη μην πνιγείς. Έτσι θα πας, σαν το σκυλί στ' αμπέλι!
Πέρα από την πλάκα όμως, αυτός ο περιοδικός καταμερισμός εργασίας είναι άδικος και άσχημος για τη ζωή μιας πόλης, που ζει μόνον το καλοκαίρι και τότε αποκλειστικά στον ρυθμό των τουριστών. Εύλογο είναι, επιχειρήσεις και ιδιαιτέρως οι μισθωτοί, που εργάζονται από νύχτα σε νύχτα, που θάλεγε κι ο Τζιαν Μαρία Βολοντε στο Η εργατική τάξη πάει στην παράδεισο, να περιμένουν πως και πως την άδειά τους και μερικές μέρες σχόλης. Εύλογο είναι και οι επιχειρήσεις να ανακαινίζονται και πάντως να αργούν όταν ο τζίρος τους λιγοστεύει και το ελάχιστο κόστος λειτουργία τους παραμένει υψηλό off seazon.
Όμως να, η πόλη έτσι μετατρέπεται σε σκηνικό για καλοκαιρινές διακοπές. Χάνει τα χαρακτηριστικά της ζώσας κοινότητας. Είναι κι αυτή μια διαπίστωση που δεν θα την ακούσεις στα τουριστικά συνέδρια της προβολής, που συνήθως συμπληρώνουν τις επιδιώξεις των εταιρειών διακίνησης τουριστών, σπανίως αν όχι ποτέ, ασχολούνται με τη ζωή των ντόπιων.
Σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, οι επαγγελματικοί φορείς, φροντίζουν ώστε να αποτρέπεται το ξεθέωμα των μελών τους με περιορισμένα ωράρια ακόμα και στις περιόδους αιχμής αλλά και αναγκαστικό άνοιγμα (σ.σ. συνδεδεμένο με την άδεια του καταστήματος) για τις περιόδους χαμηλότερου τζίρου ώστε προφανώς να διατηρείται η ζωή σ' αυτές.
Εδώ παρά το γεγονός ότι η Κέρκυρα διάγει περίπου μισό αιώνα τουριστικής οικονομίας και θα έπρεπε να είχε ωριμάσει, εξακολουθείται η συμπεριφορά που χαρακτηρίζεται από την ιδιώτευση, τη χαμηλή συυλλογικότητα, την έλλειψη γενικώς ενσυναίσθησης και την κουλτούρα της τοπικής διοίκησης ελλιπέστατη και μεροληπτική σα να μην ζει εδώ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΙΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
