Αψηφώντας την Πυρηνική Απειλή

Στόλτενμπεργκ, γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, σε πρόσφατη δήλωσή του: «Έχουν υπάρξει πολλές κόκκινες γραμμές, που έχουν χαραχθεί από τον Πούτιν στο παρελθόν, και δεν έχει προχωρήσει σε κλιμάκωση, η οποία θα σήμαινε άμεση συμμετοχή των συμμάχων του ΝΑΤΟ στη σύγκρουση. Συνειδητοποιεί ο Πούτιν ότι το ΝΑΤΟ είναι η ισχυρότερη στρατιωτική συμμαχία στον κόσμο. Συνειδητοποιεί επίσης ότι ο πυρηνικός πόλεμος δεν μπορεί να κερδηθεί και δεν θα πρέπει να διεξάγεται. Και του το έχουμε ξεκαθαρίσει αυτό αρκετές φορές».

Η επαγωγική σκέψη του Στόλτενμπεργκ – σύμφωνα με την οποία κάτι, που έγινε χθες και γίνεται και σήμερα, θα γίνει οπωσδήποτε και αύριο – έχει ένα βασικό ελάττωμα. Ελάττωμα έχει κάθε απόλυτη επαγωγική σκέψη, όπως θα μας έλεγε ο φιλόσοφος της λογικής Μπέρτραντ Ράσελ στο γνωστό παράδειγμά του με την κότα που σκέφτεται επαγωγικά. Η κότα ταΐζεται κάθε μεσημέρι, και η καημένη βγάζει το συμπέρασμα ότι και το επόμενο μεσημέρι θα ταϊσθεί την ίδια ώρα. Όμως, το επόμενο μεσημέρι είναι Χριστούγεννα και την κότα θα την σερβίρουν στο γιορτινό τραπέζι. Όταν θα έλθουν τα Χριστούγεννα και για τον κ. Στόλτενμπεργκ, ο ίδιος δεν θα είναι εδώ για να απολογηθεί για το επαγωγικό σφάλμα του. Πρέπει πάντα να επιφυλασσόμαστε για την όποια τελευταία κόκκινη γραμμή – τα Χριστούγεννα που λέγαμε – στην οποία ο όποιος πυρηνικός Πούτιν θα αντιδράσει πυρηνικά. 

Στον Ψυχρό Πόλεμο είχαμε το δόγμα MAD (Mutual Assured Destruction – που ελληνιστί αποδίδεται ως Αμοιβαία Εξασφαλισμένη Καταστροφή). MAD, όμως, σημαίνει και τρελός, τρέλα. Αν αποφύγαμε τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο στην διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, αυτό το πετύχαμε χάρη στον φόβο, τον λογικό φόβο, που είχαν οι ηγέτες και οι λαοί έναντι της τρέλας της αμοιβαίας καταστροφής. MAD σήμαινε ότι κάθε υπερδύναμη διέθετε αρκετό πυρηνικό οπλοστάσιο για να καταστρέψει την άλλη. Αν μία υπερδύναμη επιχειρούσε, πρώτη, επίθεση στην άλλη, τότε και η ίδια θα καταστρεφόταν. Αυτό ήταν η τρέλα. Οι άνθρωποι που εφοβούντο την τρέλα της MAD, δηλαδή της Αμοιβαίας Εξασφαλισμένης Καταστροφής, ήταν άνθρωποι στους οποίους, παρά την όποια επιθετική ρητορική, πρυτάνευε τελικά η λογική. Μόνον οι τρελοί δεν φοβούνται την τρέλα.

Σήμερα, μικροί και μεγάλοι ηγέτες της Δύσης, μικροί και μεγάλοι στρατιωτικοί αναλυτές της Δύσης συναγωνίζονται σε πλειοδοσία υποτίμησης της τρέλας, υποτίμησης δηλαδή των κόκκινων γραμμών μιας πυρηνικής δύναμης. Ξεκινώντας από τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ και φθάνοντας στον δικό μας πρωθυπουργό, υπάρχει μια κούρσα επίδειξης αφοβίας έναντι της τρέλας – με, βεβαίως, ταυτόχρονη (ειλικρινή, ενίοτε όμως υποκριτική) προβολή επιχειρημάτων περί διεθνούς δικαίου. Σημάδι τρέλας, όμως, το να μη φοβάσαι την τρέλα, το να αψηφάς την τρέλα, το να λες ότι, αφού η πυρηνική δύναμη αθέτησε τις δέκα προηγούμενες κόκκινες γραμμές, θα αθετήσει και την ενδέκατη. Εννοείται ότι η κυριαρχία μιας τέτοιας ρητορικής αγνόησης της τρέλας έχει επίδραση στους απλούς πολίτες, οι οποίοι με την σειρά τους σκέφτονται και εκφράζονται το ίδιο αψήφιστα έναντι της τρέλας. Τρελά μέχρι να έλθουν τα Χριστούγεννα (της κότας).

Πεντέμισι χιλιάδες πυρηνικές κεφαλές της Ρωσίας (όσες και της Αμερικής). Δέκα Ρωσικά πυρηνικά υποβρύχια, που έχουν «λοκάρει» Ευρώπη και Αμερική και κινούνται ανά τις θάλασσες και τους ωκεανούς του κόσμου. Όλα αυτά συνθέτουν ένα εκρηκτικό μίγμα απειλών που μόνον τρελοί ηγέτες και τρελοί λαοί μπορούν να αντιμετωπίζουν αψήφιστα. 

ΥΓ.1: Λόγοι για να μη σταματήσει ο πόλεμος όσο αίμα και αν χυθεί και από τις δύο πλευρές. 1. Συμφέρει πολλούς η διαρκής αιμορραγία της Ρωσίας ως βασικού γεωπολιτικού αντιπάλου. (Εννοείται ότι, για τους warmongers της Αμερικής, η Ουκρανία μετράει μόνον ως αναλώσιμη και ως πλούσιο υπέδαφος που έχει ήδη υποθηκευθεί ή θα υποθηκευθεί.) 2. Συμφέρει πολλούς η διαρκής οικονομική αιμορραγία και της Ευρώπης (που εξακολουθεί να πυροβολεί η ίδια τα πόδια της). 3. Τρομακτική η οικονομική και πολιτική ενίσχυση του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος της Αμερικής, με τις αυξημένες λόγω του πολέμου στρατιωτικές παραγγελίες. (Ίσως ως ο μεγαλύτερος νικητής του πολέμου να αναδεικνύεται η Lockheed Martin, όπως έγραψε προ καιρού σε άρθρο του φίλος πτέραρχος ε.α..) 4. Σχηματοποιείται ο κόσμος διαιρεμένος σε δύο διακριτά αντίπαλα στρατόπεδα – γεγονός που προ του πολέμου δεν ήταν καθόλου σαφές. Τέτοιοι σχηματισμοί μετατρέπουν τον κόσμο σε μόνιμη αρένα. Λειτουργούν και αναπνέουν μόνο σε αρένα. Αρένα πολέμου.

ΥΓ.2: Η Ελλάς είναι η χώρα που, λόγω κοινής ορθόδοξης παράδοσης και ιστορικών δεσμών και με τους δύο εμπολέμους, θα μπορούσε να παίξει ένα σπουδαίο μεσολαβητικό ειρηνευτικό ρόλο. Δυστυχώς, επέλεξε την (κρυφή!) αποστολή όπλων υπέρ του ενός εκ των δύο εμπολέμων και την διάρρηξη των δεσμών με τον άλλον. 

ΦΩΤΟ@ pixabay