Αδιόρθωτα τα μάτια κι οι καρδιές
Στο μεταξύ, γενικώς και κατά τόπους, εκδηλώνεται διοικητικό έλλειμμα, που εκπροσωπείται από ΄κείνους που αντιλήφθησαν την παρακμή ως ευκαιρία (τους) ώστε να αντικαταστήσουν τους προηγούμενους, επικαλούμενοι μάλιστα τους ίδιους ακριβώς λόγους.
Αδιόρθωτα τα μάτια κι οι καρδιές
Εάν θεωρηθεί αποδεκτός ο ορισμός ότι Αριστερά σημαίνει παράταξη που αναφέρεται στην υπόθεση της εργασίας, τότε ευκολότερα μπορεί κανείς να διαβάσει τις συμπεριφορές και να αποδώσει πολιτικές ιδιότητες. Η woke ατζέντα, που τόσο απασχολεί τις κοινωνίες της αφθονίας (σ.σ. στον υπόλοιπο κόσμο μάλλον δεν είναι προτεραιότητα), περιλαμβάνει ανθρώπινα δικαιώματα, εκτός εκείνων που προέρχονται από την κυρίαρχη αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας, δηλ. την λεηλασία της εργασίας και έτσι την εισαγωγή των ταξικών διακρίσεων στην κοινωνία.
Είν' αλήθεια, πως υπερασπιστές της υπόθεσης διατήρησαν στερεοτυπικές αναφορές, που σε πολλές περιπτώσεις δεν αποδίδουν την ιστορική συγκυρία ενώ και η πολιτική τους υστέρηση, εάν δεν είναι απωθητική, είναι αδιάφορη. Ιδιαιτέρως για 'κείνες τις ηλικίες, που δεν έχουν τα βιώματα της προηγούμενης περιόδου ώστε να περιορίζεται η πολιτική επιδίωξη στο ηθικό της μέρος. Άσε που κι αυτό, σε πλείστες όσες περιπτώσεις, αμφισβητείται.
Το απελευθερωτικό κίνημα σήμερα, αντιμετωπίζει τις ιμπεριαλιστικές προκλήσεις, όπως αυτές διαμορφώθηκαν από την τεχνολογική επανάσταση κι εδώ. Εκεί συναντιέται με νοσταλγικούς εθνικισμούς, τόσο που περνάει σε δεύτερη μοίρα το ταξικό, κοινωνικό, που είναι και η πρωτογενής πηγή των διακρίσεων, του πολέμου και της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Στην Ευρώπη, που είναι κοινωνία της αφθονίας, απαντάται και το αντίθετο. Συμφιλιώνεται με τον αγγλοσαξονικό ιμπεριαλισμό αλλά επικαλείται την αναβίωση του κεϊνσιανισμού για την άμβλυνση των κοινωνικών διακρίσεων. Στην Ελλάδα είναι ακόμα χειρότερα, ούτε καν αυτό συμβαίνει. Ηθικολογικός λόγος και προσωπικά σύνδρομα κατακλύζουν τον τοξικό διάλογο, που υποτίθεται πως διεξάγεται ενώ οι ηγεσίες, τωρινές και επίδοξες, συνήθως ετεροκαθορίζονται με βάση τις πολιτικές των κυβερνώντων. Κι αυτό ακόμα, όχι πάντα και όχι απ' όλους.
Στο μεταξύ, γενικώς και κατά τόπους, εκδηλώνεται διοικητικό έλλειμμα, που εκπροσωπείται από 'κείνους που αντιλήφθησαν την παρακμή ως ευκαιρία (τους) ώστε να αντικαταστήσουν τους προηγούμενους, επικαλούμενοι μάλιστα τους ίδιους ακριβώς λόγους. Δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία πως πρόκειται για παρακμή με συνέπειες οδυνηρές για την κοινωνία, που έπεσε όμως στην παγίδα και την αποδέχτηκε ως υπόδειγμα ζωής!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΙΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
