Κέρδη και ζημίες από μια φωτιά

Η διάπυρη περιοχή, φωτογραφημένη βραδιάτικα, σε συνδυασμό με την οδηγία και κυρίως τις εικόνες της εκκένωσης τουριστικών μονάδων, έβαζαν την Κέρκυρα στη χορεία του ρεπορτάζ, που δεδομένης και της αφαίρεσης ένεκα η απόσταση, την έδειχνε όσο και τη Ρόδο ομού, ολάκερη στο έλεος της πύρινης λαίλαπας. Δεν είναι όμως έτσι! Ούτε στην Κέρκυρα βεβαίως αλλά -παρά τη μεγαλύτερη έκταση της πυρκαγιάς- ούτε και στη Ρόδο! Ένα ανοιχτό πλάνο θα μπορούσε να αποκαταστήσει τις προσλαμβάνουσες και τις ισορροπίες αλλά ποιός ανοίγει το κάδρο του, απαρνούμενος την λαγνεία της καταστροφής, που ως γνωστόν μεταδίδεται ευκολότερα και καταπίνεται αμάσητη; Κάπως έτσι και στα υπεράκτια ρεπορτάζ, οι φορείς των οποίων, θρύλοι εγκυρότητας, αναγκάσθηκαν να ανασκευάσουν την επομένη. Πόσο στοιχίζει όμως αυτή η επικοινωνιακή ζημιά, σκέφθηκε κανείς;

Όσο πρόδηλη είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής τόσο προφανής ήταν ως προς τα κερκυραϊκά τουλάχιστον, ο αυτοσχεδιασμός των εκκενώσεων αλλά εν πολλοίς και της επιχείρησης ανάσχεσης της φωτιάς. Μπορεί ο πλούτος του πράγματος να είναι η απόδειξη του ενδιαφέροντος και της εθελούσιας προσφοράς από κάθε γωνιά του νησιού, και όχι αποκλειστικά και μόνον από τις πληττόμενες περιοχές, αλλά ο έκδηλος αυτοσχεδιασμός απουσία οργανωμένου και δουλεμένου σχεδίου, μείωσε την αποτελεσματικότητά του. Το πολλά μέτωπα στη χώρα είναι μια καλή δικαιολογία αλλά δεν συνιστούν τεκμηρίωση της οπωσδήποτε ελλειπτικής οργάνωσης. Ας μην μπει κάποιος στον κόπο να διαψεύσει, οι μαρτυρίες είναι τόσο πολλές!

Σ΄έναν τουριστικό τόπο, το «ταμείο» της επιχείρησης αντιμετώπισης μιας φυσικής καταστροφής δεν περιορίζεται στο προφανές αλλά εκτείνεται στο κόστος, τη ζημιά και το κέρδος από την ίδια τη διαχείριση και όχι μόνον από την έκβασή της, που αναπόδραστα βαραίνει περισσότερο. Σε πρώτο επίπεδο ξεχωρίζει ο κατατεθειμένος ηρωισμός, όμως στο τελικό αποτέλεσμα προσμετράται κάθε παράμετρος της υπόθεσης τώρα βεβαίως και σε βάθος χρόνου.