Ομερτά

Έτσι και γίνει το βιοτεχνικό πάρκο θα πρέπει να πάρει το όνομα του αξέχαστου φίλου, Σάκη Τσούκα. Όχι μόνον διότι τον χάσαμε νωρίς αλλά διότι προσπάθησε πολύ γι' αυτό, παρά τα προβλήματα υγείας που τον βασάνιζαν, σε μια περίοδο που κανείς δεν το πίστευε. Άσε που το να σχολείσαι στην Κέρκυρα με ζητήματα οργάνωσης του χώρου είναι μεγάλος ηρωισμός. Μόνον αντιπάλους συναντάς.

Η χωροταξική, πολεοδομική διόρθωση του νησιού -κι όχι μόνον της πόλης- είναι προϋπόθεση επιβίωσης. Η ανάπτυξη οικονομικής δραστηριότητας, παραβιάζοντας κάθε κανόνα λογικής, έχει φέρει πολλά πράματα στο μη παρέκει.

Ενδιαφέρουσα η ιδέα του αντιπεριφερειάρχη Ιωάννου να συνδυάσει τη δημιουργία του πάρκου με την κατασκευή συνεδριακού κέντρου, που μπορεί να προσθέσει, και μάλιστα εκτός περιόδου αιχμής, ξεχωριστό ενδιαφέρον για την Κέρκυρα. Υποχρεωτικά υπενθυμίζεται η εκκρεμότητα του συνεδριακού στην Πλατυτέρα, εκεί που το ελληνικό Δημόσιο «έθαψε» περί τα πέντε δισ. δρχ για να εισπράξει τίποτα! Στην συνέχεια «έθαψαν» εκεί και οι Ρώσοι ένα σεβαστό ποσό, μέχρι την αποκάλυψη ότι δεν μπορεί να αδειοδοτηθεί ούτε για συνεδριακό ούτε για συναυλιακή υποδομή κλίμακας. Το κουφάρι, μνημείο ματαιοδοξίας και αυθαιρεσίας, που βαρύνει πλέον του ενός ανθρώπους της εποχής εκείνης, μένει να θυμίζει τι πρέπει να αποφεύγεται.

Παραπέμπει υποχρεωτικά στη δεύτερη «μεγάλη ιδέα», του «Λυρικού», που σήμερα το γήπεδό του ούτε πάρκιν δεν μπορεί να γίνει! Ενώ η Κέρκυρα που από το 1905 (!) ποτέ δεν μπόρεσε να καταστήσει βιώσιμο το δημοτικό της θέατρο, θα αποκτούσε τουλάχιστον τρεις συνολικά υποδομές συνεδρίων κ.α. μεγάλων εκδηλώσεων!!! Το αποτέλεσμα εύγλωττο στις κόγχες των ανοιγμάτων του Φοίνικα, στις φθινοπωρινές πλημμύρες του εσωτερικού χώρου του Δημοτικού Θεάτρου, στον μηδέποτε χρησιμοποιημένο ερειπιώνα του «Συνεδριακού» κλπ.

Το πιο ενδιαφέρον αυτής της περιπέτειας είναι ότι ήταν σε όλους γνωστή και αποδεκτή. Ιδιαιτέρως σε εκείνους που παρουσίαζαν σχεδόν 40 χρόνια τώρα τους υψηλούς δείκτες απορροφητικότητας των πόρων, εθνικών και ευρωπαϊκών, που μπέρδευαν την πίστη με τις μπίζνες και τη γραβάτα με τα σώβρακα. Και στους οποίους δεν αποδόθηκε ποτέ καμιά ευθύνη, ούτε καν πολιτική, αποκαλύπτοντας έτσι τον μεγάλο υπεύθυνο της κακομοιριάς. Εμάς τους ιδίους!