Περί Γέλωτος και Λήθης

Σημείο των Καιρών 1: Σάτιρα, Γέλιο, Όρια. Πράγματι δεν υπάρχουν όρια στην σάτιρα και το γέλιο. Η ανθρωπιά όμως έχει όρια. Πέραν αυτών των ορίων, βρίσκεται η απανθρωπιά. Η κακοποίηση (το μπούλινγκ). Οι κακοποιητές γελούν πάντα με το θύμα τους. Οι κακοποιητές γελούν χωρίς όρια. Άρα το επιχείρημα του «κωμικού» Σεφερλή, «κάνω τον κόσμο να γελάει», μπορεί να στρέφεται εναντίον του – όταν το γέλιο γίνεται απάνθρωπο, όταν πχ έχει ως θέμα ένα βιασμό ή μια αιματοχυσία. Να τον δικάσουμε; Αρθρογραφώντας. Κι αν μας μηνύσει αυτός για διαφυγόντα κέρδη στις γελοίες παραστάσεις του; Μάλλον θα το κάνει και θα κερδίσει και την δίκη – όπως την κέρδισε έναντι της Ακρίτα.  

Σημείο των Καιρών 2: Αστεϊσμοί Λιμενικών. Λιμενικοί, στο διαρρεύσαν βίντεο μιας zoom συνεδρίασής τους, διακωμωδούν και χυδαιολογούν για μια προ έτους φρικτή γυναικοκτονία. Χωρίς όρια κι αυτοί. Ανακαλούν μάλιστα γελώντας και μια παλιά γυναικοκτονία στην Μυτιλήνη. Ένα ανέκδοτο είπαν, θα σχολίαζε ο δήθεν ανυποψίαστος πρόεδρος Μπιμπίλας (που χαρακτήρισε ένα σεξιστικό αστείο του Σεφερλή αθώο ανέκδοτο).

Σημείο των Καιρών 3: Η λήθη του Κανάκη. Μετά από πάρα πολλά κακοποιητικά δικά του αστεία, ενοχλήθηκε, διαβάζω, από τα κακοποιητικά αστεία των ως άνω λιμενικών. Και η λήθη του Λιάγκα, που κάποτε γελούσε με κακοποιητικές συμπεριφορές, μέχρι να αναλάβει ρόλο Κάτωνος του τιμητή της σύγχρονης ρωμαϊκής αρένας.

Σημείο των Καιρών 4: Τηλε-δικαιοσύνη. Το πρωτοδικεία έγιναν εφετεία, χωρίς να το καταλάβουν. Οι πρωτόδικες αποφάσεις εκδίδονται πλέον στις πιο ελαφριές εκπομπές της τηλεόρασης – κάπου μεταξύ μαγειρικής και χειρομαντείας. Γνωστές τηλε-περσόνες αποφαίνονται καθημερινώς για πάσης φύσεως εγκλήματα. Στις τηλε-δίκες αυτές, οι παρουσιαστές και παρουσιάστριες εκπροσωπούν το Καλό στην αιώνια πάλη κατά του Κακού. Σημασία εδώ έχει το σωτήριο ξέπλυμα του Καλού. Εμείς είμαστε οι Καλοί (ό,τι κι αν έχουμε κάνει ή παραλείψει στον ιδιωτικό μας βίο) απέναντι στο ορατό Κακό που είναι αυτό που είναι μπροστά μας εδώ και τώρα (εδώ-και-τώρα, αφού κάθε τι πέραν του εδώ-και-τώρα μάς είναι ξένο και αδιάφορο).

Σημείο των Καιρών 5: Τηλε-εγκληματολογία. Σόμπολος Χ 100. Απόστρατοι αξιωματικοί της αστυνομίας εν δράσει επί καναπέ. Λαγωνικά δημοσιογράφοι που δεν διστάζουν να μπουν μέσα σε τάφους για την καλύτερη ενημέρωση του κοινού.

Σημείο των Καιρών 6: Τηλε-ψυχιατρική. Γνωστός πανελίστας ψυχίατρος εξετάζει τους εγκληματίες ως ασθενείς του από τηλεοράσεως, απροκάλυπτα εκδηλώνοντας σημάδια βρασμού ψυχής και ιερής οργής κατά την ώρα της ιατρικής πράξης. Ψυχιατρική χωρίς όρια.

Σημείο των Καιρών 7: «Μπορεί και οι φροϊδιστές να 'ρθούν στην εξουσία», τραγουδούσε κάποτε ο Σαββόπουλος και  μάλλον δεν φανταζόταν τον Σούρα δημοσίως ψυχαναλύοντα και επίσης δημοσίως ψυχαναλυόμενο.

ΥΓ: Αν δεν γελάσατε (πικρά) με τα παραπάνω, τότε ξαναγυρίστε στον Σεφερλή.