Μία ή Δύο Ουκρανίες;

Έγραφα στην ‘Ενημέρωση’ και (υπό μορφή δοκιμίου) στο περιοδικό ‘Γεωστρατηγική’, το 2004, με τίτλο ‘Μία ή Δύο Ουκρανίες;’:

«Η εκλογική αντιπαράθεση Γιουτσένκο – Γιανουκόβιτς πήρε, τελικώς, την γεωγραφική μορφή μιας αντιπαράθεσης μεταξύ δυτικής και ανατολικής Ουκρανίας. Ο Γιουτσένκο είχε την συντριπτική στήριξη της δυτικής Ουκρανίας, ενώ ο Γιανουκόβιτς είχε την συντριπτική στήριξη της ανατολικής Ουκρανίας. Αυτό το γεγονός μας υποχρεώνει να αναζητήσουμε τους βαθύτερους λόγους, ιστορικούς και εθνικούς, που θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν και αύριο και μεθαύριο στην χώρα και θα επηρεάζουν τις αποφάσεις της – εφ’ όσον αυτή η χώρα θα εξακολουθήσει να αποτελεί ενιαίο σύγχρονο κράτος, δηλαδή κράτος με ενιαίους, συνεκτικούς κρατικούς θεσμούς.

Είναι η ουσιαστική εθνική σύνθεση που κρίνει τα πράγματα εδώ: πώς βλέπει η κάθε πλευρά την σημασία τού να είναι κάποιος ουκρανός ή ρώσος ή ορθόδοξος ή καθολικός ή φέρων την οποιαδήποτε άλλη ταυτότητα που θα μπορούσε να είναι και εθνική.

»Η κεντρική σημασία της Ουκρανίας, στο κρίσιμο ευρασιατικό μπρα-ντε-φερ, το σύγχρονο Μεγάλο Παιγνίδι Ρωσίας, Ευρώπης και Αμερικής, μας υποχρεώνει να κοιτάξουμε πιο λεπτομερειακά την περιοχή αυτή που είναι μοιραίο να ενώνει ή να χωρίζει την Ρωσία, την μεγαλύτερη χώρα του κόσμου, από την Ευρώπη. Ο Μπρεζίνσκι, σύμβουλος αμερικανικών κυβερνήσεων, εκτιμά στο βιβλίο του ‘Η Μεγάλη Σκακιέρα’, το 1997, ότι η Ουκρανία είναι κομβικής σημασίας χώρα στον ευρασιατικό χώρο και ότι η πορεία της θα κρίνει και την τύχη της μελλοντικής Ρωσίας. Η ανάλυσή του όλη, όμως, δείχνει ότι βιάζεται να τελειώσει με την Ρωσία ως μεγάλη δύναμη, ξεχνώντας ότι η ίδια η Ουκρανία έχει αρκετή Ρωσία μέσα της και ότι μπορεί να μην εμφανίζεται πάντα ως μια Ουκρανία, αλλά ως δύο Ουκρανίες με διαφορετικές η κάθε μία επιλογές.»

Ιδού τι λέει ο Μπρεζίνσκι, το 1997, για την Ουκρανία, στην ‘Μεγάλη Σκακιέρα’:
«Καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ επεκτείνονται, η Ουκρανία θα είναι τελικά σε θέση να επιλέξει αν επιθυμεί ή όχι να γίνει μέλος αυτών των οργανισμών. Η Ουκρανία, προκειμένου να ενισχύσει την ξεχωριστή ύπαρξή της, ίσως επιθυμήσει να μπει και στους δύο οργανισμούς. Είναι καιρός για την Δύση, συνεχίζοντας να ενισχύει τους οικονομικούς δεσμούς και τους δεσμούς ασφάλειας με το Κίεβο, να αρχίσει να εστιάζει στην δεκαετία 2005-2015 ως το λογικό χρονικό όριο στο οποίο θα αρχίσει η προοδευτική ένταξη της Ουκρανίας, περιορίζοντας έτσι τον φόβο των Ουκρανών να σταματήσει η ευρωπαϊκή και ευρατλαντική επέκταση στα πολωνο-ουκρανικά σύνορα.

»Η Ρωσία, παρά τις διαμαρτυρίες, πιθανώς θα συναινέσει να επεκταθεί το ΝΑΤΟ, το 1999, ώστε να περιλάβει αρκετές κεντροευρωπαϊκές χώρες. Αντίθετα, θα είναι ασύγκριτα πιο δύσκολο για την Ρωσία να συναινέσει στην ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, γιατί, για να το κάνει, θα πρέπει να αναγνωρίσει ότι το πεπρωμένο της Ουκρανίας δεν συνδέεται πια με το πεπρωμένο της Ρωσίας. Εν τούτοις, για να επιβιώσει η Ουκρανία ως ανεξάρτητο κράτος, θα πρέπει να γίνει μάλλον τμήμα της κεντρικής Ευρώπης, παρά της Ευρασίας, και για να είναι τμήμα της κεντρικής Ευρώπης θα πρέπει να συμμετάσχει πλήρως στους δεσμούς της κεντρικής Ευρώπης με το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η αποδοχή, εκ μέρους της Ρωσίας, αυτών των δεσμών θα έδειχνε ότι η Ρωσία αποφάσισε να είναι και η ίδια τμήμα της Ευρώπης. Η άρνηση της Ρωσίας θα ισοδυναμούσε με την απόρριψη της Ευρώπης, υπέρ μια μοναχικής ευρασιατικής ταυτότητας και ύπαρξης.

»Τα κύρια σημεία που πρέπει να έχουμε υπ’ όψιν μας είναι ότι η Ρωσία δεν μπορεί να είναι στην Ευρώπη αν δεν είναι και η Ουκρανία στην Ευρώπη. Ενώ η Ουκρανία μπορεί να είναι στην Ευρώπη χωρίς να είναι η Ρωσία.»
Η χειρότερη επιβεβαίωση των ως άνω προβλέψεων είναι η προχθεσινή εισβολή του Ρωσικού στρατού στην Ουκρανία.

ΥΓ: Ο Πούτιν είναι εγκληματίας πολέμου; Το ξέραμε αυτό από τα χρόνια του πολέμου στην Τσετσενία. Υπήρξε πεδίο συνεννόησης του Πούτιν με την Δύση για την αποφυγή του σημερινού πολέμου (που θα έχει τρομερές συνέπειες για όλη την ανθρωπότητα); Και ποιο ήταν το ακριβές διακύβευμα, εφ’ όσον θα ετηρούντο και οι διεθνείς συμφωνίες του Μίνσκ του 2014-15 (υπογεγραμμένες από Ουκρανία, Ρωσία, Γαλλία, Γερμανία); Το να αυστριοποιηθεί η Ουκρανία. Δεν νομίζω ότι πέρασαν άσχημα οι Αυστριακοί όλα αυτά τα χρόνια. Αλλά ναι, δεν πρόκειται περί αυτού. Carthago delenda est, που θα έλεγε και ο Κάτων στις σημερινές Ηνωμένες Πολιτείες σε σχέση με την σημερινή Ρωσία. «Και η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί!», ήταν ο επίλογος κάθε δημηγορίας του Ρωμαίου ρήτορα – ακόμη και όταν μιλούσε για το αποχετευτικό της πόλης.