Θρύλοι και παραδόσεις, το νερό από την Αλβανία

Κανείς δήμος της Νότιας Αλβανίας, μηδέ των Αγ. Σαράντα εξαιρουμένων, υδρεύεται από αυτές τις πηγές. Ο θρύλος μάλιστα συνδέει τις κατά καιρούς δοξασίες για την παραχώρηση των νερών με την ύδρευση των αλβανικών παραλιακών περιοχών ως αντισταθμιστικό όφελος.

 

Κάτι τέτοιο ακουγόταν σε συνδυασμό με το κερκυραϊκό ενδιαφέρον αλλά πολύ περισσότερο με την εκδήλωση του ιταλικού. Όταν δηλ. ο πρωθυπουργός Φάτος Νάνο υποσχέθηκε στον Ιταλό ομόλογό του, Σίλβιο Μπερλουσκόνι την παραχώρηση των νερών (Σ.σ. πριν εγκατασταθούν οι Τούρκοι στην περιοχή). Τότε η αντισταθμιστική ύδρευση έφτανε ως υπόσχεση μέχρι τη Χιμάρα και ίσως τον Αυλώνα, στη διαδρομή του αγωγού προς την εγγύτερη ακτή στην Ιταλία. Την «συμφωνία» ακύρωσε το Ινστιτούτο Γεωλογικών Ερευνών.

 

Το πως ένα Ινστιτούτο μπορεί να ακυρώσει μια τόσο πομπώδη διακρατική συνεργασία είναι ανάλογο ερώτημα με το πως το συνταγματικό δικαστήριο ακύρωσε την ελληνο-αλβανική συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα. Οι γνωρίζοντες τα αλβανικά, δημόσια ήθη εξηγούν ότι κάπως έτσι επισημοποιείται το λέμε-ξελέμε στη γείτονα ως μέθοδο άσκησης πολιτικής, εσωτερικής και εξωτερικής.

 

Η Αθήνα υποτίθεται πως έχει μελετήσει το υδρευτικό πρόβλημα της Κέρκυρας και πως θα ήταν έτοιμη να κατασκευάσει ό, τι απαιτείται ώστε να το επιλύσει. Οι συσκέψεις και οι αισιόδοξες ανακοινώσεις είναι αναρίθμητες, ανάλογες της εγγενούς, γηγενούς αδυναμίας να διεκδικήσουν και να υλοποιήσουν ένα τέτοιας στρατηγικής σημασίας έργο. Στο πεδίο αυτής της αβελτηρίας (σ.σ. διότι οι σημερινοί διοικούντες είναι οι πάντοτε διοικούντες) ξεπροβάλει ως ο από μηχανής θεός η επίκληση μιας καινούριας εκδοχής του νερού από την Αλβανία. Πριν στερέψει το νερό φαίνεται, θα στερέψουν εντελώς όλα τα άλλοθι!