Πού πάμε;

Πέρα από το ότι η Χώρα αντιμετωπίζει μια δύσκολη εξωτερική κατάσταση, με πόλους εχθρούς και με «χλιαρούς» φίλους, βρίσκεται και σε μια, πραγματικά, περίεργη εσωτερική ταραχή. 

Είναι αντιληπτό από κάθε μέσο - σκεπτόμενο πολίτη, ότι ο κορονοϊος και τα lock down στάθηκαν αφορμή κωλυσιεργίας για όποιον δεν ήθελε να δουλέψει. 
Σήμερα όμως η Χώρα βρίσκεται σε μια διαφορετική κατάσταση και προσπαθεί να επανέλθει σε μια κανονική λειτουργία.

Μέσα σε όλο αυτό, παρατηρούμε μια νεολαία, η οποία βρίσκεται σχεδόν σε σύγχυση. Το φαινόμενο παρουσιάζεται ιδιαίτερα στην Κέρκυρα. Καταλήψεις και βανδαλισμοί, καταστροφή σχολικών εγκαταστάσεων πολλών δεκάδων χιλιάδων ευρώ. Γιατί; Ποιος είναι ο λόγος; Για ποιο λόγο τα παιδιά δεν επιστρέφουν στις τάξεις τους; Τι τους φταίει;

Τι δεν κάναμε καλά; Και εν τελει «Πού πάμε»;

Αν πορευτούμε έτσι, αλήθεια, όχι 2, αλλά ούτε 10 φρεγάτες Belharra δεν μας σώζουν…
Σήμερα γονείς έσπασαν με τροχό τα λουκέτα στα γενικά Λύκεια, άλλοι γονείς έκαναν παράσταση στον Εισαγγελέα, ζητώντας να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι των βανδαλισμών. 

Επι τέλους κάτι κινείται. Αρκετά με το λαϊκισμό και τις δικαιολογίες. Πρέπει να δουλέψουμε όλοι. Να πάμε τη Χώρα μπροστά. Αλλιώς μένουμε πίσω οριστικά. Πρώτοι πρέπει να το καταλάβουν οι νέοι. 

Η κοινωνία, η Δικαιοσύνη και η Πολιτεία έχουν καθήκον να κινηθούν και να κάνουν το καθήκον τους. Όπως το καθήκον του πρέπει να κάνει και κάθε ένας πολιτης από όλους εμάς. 

Γιάννης Μ. Κοντός
Δικηγόρος
Παρ’ Αρείω Πάγω