Όταν ο πολιτικός λόγος δραπετεύει από τα αθλητικά καφενεία
Editorial
02 Nov 2016
/ 15:22
Και μόνον το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός της Αλβανίας, Έλληνας κατά το ήμισυ (σ.σ. από τη μάνα του) και γιος "καλλιτέχνη του λαού" της σοσιαλιστικής Αλβανίας, του Χριστάκη Ράμα, τσαλαβουτάει σε αμφιλεγόμενες ιστορικές αναδιφήσεις
περί της αποτροπής από τον Δούσμανη της καταστροφής του Παρθενώνα, αποκαλύπτει τη σοβαρότητα με την οποία επενδύονται οι διμερείς σχέσεις. Ποια είναι η σχέση μιας βίαιης και αυθαίρετης, όπως καταγγέλεται, απαλλοτρίωσης στο κέντρο της ιδιαίτερης πατρίδας του Αλβανού πρωθυπουργού, Χιμάρας, με τη συνεισφορά των εθνοτήτων στη μεταβυζαντινή, ιστορική περιπέτεια των Βαλκανίων, δύσκολα μπορεί να διαπιστωθεί από ένα ψύχραιμο μάτι! Όπως δύσκολα μπορεί και να σταθμιστεί η "ευρωπαϊκή" υπεροψία έναντι των γειτόνων, που λανθάνει των περισσοτέρων κειμένων αντίδρασης στον πρωτόγονο εθνικισμό όπου άλλοτε προηγείται και τον προκαλεί...
Τέτοιες ρατσιστικο-φυλετικές προσεγγίσεις θα βρει ο παρατηρητής και στον οδυνηρό, πρόσφατο γιουργκοσλαβικό εμφύλιο, στον καμβά της εγκληματικής ανικανότητας της συλλογικής, μετατιτοϊκής ηγεσίας, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ενέδωσε στα διαμελιστικά σχέδια αρχικώς των υπεράνω, Ευρωπαίων, λίγο πριν κληθούν και ενσκήψουν στο πρόβλημα οι τεχνογνώστες Αγγλοσάξονες...
Στον πυρήνα των διενέξεων, συχνά αιματηρών και όπως και νάχει αδελφοκτόνων, βρίσκεται η "εξτρεμιστική" ιστορική τεκμηρίωση του γεγονότος "τι χρώμα είχε τελικά το φίδι που έδωσε το μήλο στην Εύα"!
Κι έτσι εμπρηστικές αναφορές και τσαμπουκάδες δραπετεύουν από το καφενείο και το τραπέζι της πρέφας και μεταλλάσονται σε ανακοινωθέντα που πληγώνουν και προκαλούν, αναπαράγοντας το ... τις οίδε γιατί, "προαιώνιο μίσος", που επικαλούνται εντέλει οι ειρηνοποιοί. Και σα να μην έφτανε αυτό, κάνουν και επίδειξη θυμοσοφίας όπως ότι κατά τον Τσώρτσιλ οι λαοί της Βαλκανικής καταναλώνουν περισσότερη ιστορία απ' όση αντέχουν, που συνηθίζει να επαναλαμβάνει ο Ν. Κοτζιάς.
Το πεζό ερώτημα γιατί να χάσουν την εστία τους, χωρίς τη συναίνεσή τους και δίχως απόφαση δικαστηρίου για απαλλοτρίωση, αποζημίωση και αποκατάσταση, 19 οικογένειες της Χιμάρας, θα παραμείνει ρητορικό όσο θα αναζητείται η βαθύτερη, βαθειά ρίζα του Γεωργίου Δούσμανη και το κατά πόσο αυτή επηρέασε την εναντίωσή του στην καταστροφή του Παρθενώνα, περίπου τρεις αιώνες πριν! Δεν είναι για γέλια, για κλάματα είναι...
