Δημαρχείο, θέατρο, στάδιο

Το γεγονός ότι σε κερκυραϊκά σπίτια και καταστήματα ακόμη κρέμεται φωτογραφία του παλιού Δημοτικού Θεάτρου αποδίδεται σε κάποιου είδους συλλογική νοσταλγία για τους ενδοξότερους κορφιάτικους καιρούς που εξέλιπαν. Όμως, οι τωρινές αρχές γοητεύθηκαν από «το πνεύμα του νέου ευρωπαϊκού Bauhaus» και έτσι πορεύονται για την ανακατασκευή του Δημοτικού Θεάτρου. Κάτι που δεν ισχύει για το Σαν Τζιάκομο, το οποίο ξέφυγε από τον γερμανικό εμπρηστικό βομβαρδισμό του ’43 κι έτσι γλίτωσε στη συνέχεια από το πνεύμα του νέου ευρωπαϊκού Bauhaus.

Οι εκπρόσωποι της περιφερειακής και τοπικής διοίκησης, πιάνοντας κάθε αφορμή, δεν φείδονται της ευκαιρίας να επαναλάβουν τα ίδια πράγματα όσον αφορά τις προσδοκώμενες επεμβάσεις στο Σαν Τζιάκομο και στο Θέατρο. Αναλόγως και ο υφυπουργός για το γήπεδο.

Για του λόγου το αληθές, στις 22 Απριλίου, ο Περιφερειάρχης ανακοίνωσε και υπέγραψε την απόφαση αποδοχής της πρότασης του Δήμου για ένταξη της πράξης και στις 21 Αυγούστου εκδόθηκε η τυπική διοικητική πράξη ένταξης στο ΕΣΠΑ.

Όσον αφορά το Δημοτικό Θέατρο ειδικότερα, ο ορίζοντας της αποκατάστασής του θα αποκαλυφθεί από την πρόοδο των διαδικασιών. Κι ενώ τυπικά προβλέπεται να παραδοθεί αποκατεστημένο τον Μάιο του 2028, δεν αποκλείεται να εξαντλήσει όλες τις παρατάσεις του προγράμματος, που συνήθως ξεπερνούν και τα τρία χρόνια, δηλαδή πέραν του 2030.

Για το ιστορικό Δημαρχείο, υπενθυμίζεται πως η μετατροπή του σε μουσείο πόλης εκκρεμεί από τη δημαρχία Μικάλεφ, δηλαδή στα μέσα της δεκαετίας του ’00, είκοσι χρόνια τώρα. Όσο για το γήπεδο και τις εγκαταστάσεις του, ο τρόπος που εξελίσσονται τα πράγματα σκεπάζεται με ένα πέπλο μερικής πληροφόρησης, που καθιστά ελλιπώς ενημερωμένη όχι μόνον την τοπική κοινότητα αλλά και τους ίδιους τους άμεσα ενδιαφερόμενους χρήστες των εγκαταστάσεων.

Πρόκειται, τουλάχιστον, για επικοινωνιακό ήθος που αποκαλύπτει ιδιοκτησιακά σύνδρομα του δημόσιου χώρου από τους κρατούντες, σε πείσμα κάθε πρόβλεψης του νομοθέτη περί διαβούλευσης και, έτσι, διαυγούς διοικητικής λειτουργίας.