Κι όμως δεν είναι άσπρο - μαύρο
editorial
18 Αυγούστου 2021
/ 21:48
Εάν είναι κάτι βέβαιο είναι ότι οι επινοήσεις της νέας τεχνολογίας γίνονται το περιβάλλον της νέας διαίρεσης της ανθρωπότητας, που εκτός των άλλων δεν προλαβαίνει καν να τις χωνέψει, αναπτύσσοντας φοβικά σύνδρομα απέναντι σε έναν πολιτισμό που διαφεύγει του ελέγχου της Κοινότητας και των δημοκρατικών θεσμών.
Ως προτροπή στον εμβολιασμό μπορεί να θεωρηθεί η πρόβλεψη του νομοθέτη να αναπληρωθούν όσοι εκ των εργαζομένων δεν το κάνουν στα νοσοκομεία και τις άλλες υγειονομικές δομές. Διότι η προσδοκία να πληρωθούν εκατοντάδες θέσεις στο Σύστημα, που χαρακτηρίζεται για τις χρόνιες ελλείψεις του, μέσα σε λίγες μέρες είναι ουτοπική.
Και το ξέρουν όλοι. Όπως γνωρίζουν όλοι ότι και αυτός ο Χειμώνας δεν θα είναι εύκολος με τον κορονοϊό. Και τούτο διότι ο πληθυσμός των ανεμβολίαστων παραμένει μεγάλος. Εν πάση περιπτώσει τόσο που δεν γίνεται λόγος για ανοσία ενώ και η διεθνής εμπειρία, π.χ. από το πρότυπο του Ισραήλ αποκαλύπτεται ότι ο ιός παραμένει απειλητικός ακόμα και για πληθυσμούς που πίστευαν ότι κατέκτησαν ανοσία.
Η διαφορά με τους εμβολιασμένους είναι πως έτσι και νοσήσουν, οι ελπίδες να τη βγάλουν με ηπιότερα συμπτώματα επιβεβαιώνονται στην συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, γεγονός που αποτρέπει και την κατάρρευση του Συστήματος Υγείας.
Οι ανακοινώσεις των Φορέων που υπερασπίζονται το δικαίωμα των υγειονομικών να επιλέξουν εάν θα εμβολιαστούν ή όχι, προφανώς ερμηνεύεται και ως το δικαίωμά τους να μην εμβολιαστούν και να παραμείνουν στις θέσεις τους στο Σύστημα Υγείας. Η επιδίωξη αυτή δεν γίνεται αποδεκτή από την ηγεσία της Υγείας αλλά και το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων, σύμφωνα τουλάχιστον με τις δηλώσεις επωνύμων στελεχών τους.
Είναι επίσης σίγουρο ότι υπόθεση των εμβολιασμών σε σχέση με τις ελευθερίες, είναι το κοινωνικό θέμα που απασχολεί ολόκληρο τον Κόσμο. Οι δυνατότητες αξιοποίησης των περιορισμών, εύκολα εργαλειοποιούνται και χρησιμοποιούνται σε κάθε περίπτωση πέραν της αφορμής που επιβλήθηκαν.
Εάν είναι κάτι βέβαιο είναι ότι οι επινοήσεις της νέας τεχνολογίας γίνονται το περιβάλλον της νέας διαίρεσης της ανθρωπότητας, που εκτός των άλλων δεν προλαβαίνει καν να τις χωνέψει, αναπτύσσοντας φοβικά σύνδρομα απέναντι σε έναν πολιτισμό που διαφεύγει του ελέγχου της Κοινότητας και των δημοκρατικών θεσμών.
Αυτοί παραμένοντας στην «εποχή του χαλκού» είναι αντικειμενικά ανήμποροι να ελέγξουν και να νομιμοποιήσουν. Για τούτο δεν θα ήταν ασχημο να μην αποκαλείται το σύνολο των επιφυλακτικών, «ψεκασμένοι», διότι δεν εκπροσωπούνται όλοι από ξεσαλωμένους ρασοφόρους, ψευδώς ή επισήμως.
Οι αλλαγές στο περιβάλλον και οι υγειονομικές συνέπειες ζητούν πολιτισμική απάντηση, όχι ξόρκια και αφορισμούς.
