Ταλιμπάν: Επιστροφή στον Μεσαίωνα

Να, λοιπόν, που η ιστορία δεν πορεύεται μόνο προς τα μπρος. Ο «μεσαίωνας» των Ταλιμπάν επέστρεψε στην Καμπούλ μετά από 20 χρόνια «δυτικών» πειραματισμών μετά πολλών πειρασμών (και εξ ίσου πολλής οικονομικής διαφθοράς). Ο τετραπλάσιος, υπερ-εξοπλισμένος, αλλά με χαμηλότατο ηθικό, επίσημος Αφγανικός στρατός ηττήθηκε από τους αντάρτες Ταλιμπάν μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες.

Η συμφωνία της Ντόχα του 2020 μεταξύ ΗΠΑ και Ταλιμπάν, για την αποχώρηση των Αμερικανικών στρατευμάτων, έγινε χωρίς την παρουσία της τότε επίσημης Αφγανικής κυβέρνησης. (Τυπική συμπεριφορά Τραμπ έναντι συμμάχων – όμοια με την εγκατάλειψη των Κούρδων συμμάχων του την ίδια εποχή στην Συρία). Ο Μπάιντεν, σημερινός πρόεδρος των ΗΠΑ, πυροδότησε, λίγους μήνες μετά την εκλογή του, την νέα ανθρωπιστική καταστροφή στην περιοχή, τις συνέπειες της οποίας θα δοκιμάσουν πρώτες οι Αφγανές γυναίκες στο πετσί τους.

Μπούργκα, παιδικοί γάμοι, περιορισμοί στην εκπαίδευση και την εργασία των γυναικών, γυναικοκτονίες για όσες παραβιάζουν τους «κανόνες».  Ο εκπρόσωπος των Ταλιμπάν μίλησε χθες για τα γυναικεία δικαιώματα που προβλέπει η Σαρία (ο θρησκευτικός νόμος), αποφεύγοντας να μιλήσει για τα («δυτικά») φυσικά δικαιώματα που φέρει ο άνθρωπος από την γέννησή του, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής ή τάξης.

Ιδού πάντως δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα από ένα περσινό άρθρο της Fatima Faiziν στους NYT στις 6 Σεπτεμβρίου 2020 (πολύ δηλαδή πριν επιστρέψουν οι Ταλιμπάν στην πρωτεύουσα):
«Ακόμα και στην Καμπούλ, γυναίκες που δεν καλύπτουν πλήρως τα μαλλιά τους ή που εμφανίζονται δημόσια με έναν άνδρα που δεν είναι μέλος της οικογένειας, δέχονται μερικές φορές κατάρες ή επιθέσεις από άνδρες. Οι γάμοι παιδιών είναι συχνοί στις αγροτικές περιοχές. Εκατοντάδες χιλιάδες Αφγανά κορίτσια δεν παρακολουθούν σχολείο.»

«Η κ. Yari έχει εξέχουσα εργασία. Εξετάζει υποθέσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αστικών δικαιωμάτων εισαγόμενες από δημοσίους υπαλλήλους στην Αμερικανικής στήριξης κυβέρνηση της Καμπούλ. Είναι μια θέση που θα ήταν αδιανόητη για μια γυναίκα υπό την κυριαρχία των Ταλιμπάν, αλλά αυτό δεν παρέχει καμία ασφάλεια έναντι παρενοχλήσεων ή σκληρών αποφάσεων. Όταν προσπαθούσα, λέει η κ. Yari, να δραπετεύσω από έναν παιδικό γάμο, δεν ένιωθα τόσο άγχος όσο νιώθω τώρα. Ακόμα αισθάνομαι πίεση σε πολλά επίπεδα. Φοράω άραγε μακιγιάζ ή όχι; Φοράω το μαντήλι μου; Φοράω σφιχτά ή χαλαρά ρούχα;»
(Η κ. Yari, μετά την δραπέτευσή της από τον υποχρεωτικό παιδικό γάμο, ταξίδεψε με την βοήθεια Αμερικανών στρατιωτών στην Αμερική, σπούδασε στο Columbia και επέστρεψε στην πατρίδα της για να προσφέρει τις υπηρεσίες της.)