Εδώ μένει κόσμος... (20) - Για αυτές τις περιπτώσεις δεν ακούμε κάτι...
Γιώργος Ζούμπος
20 Οκτωβρίου 2016
/ 14:12
Ο λεγόμενος «Κανονισμός αστικής λειτουργίας», αποτελεί εργαλείο μέσω του οποίου Δήμος και ΕΦ.Α. προσδοκούν να ρυθμίζουν καθ’ ολοκληρία τη ζωή των κατοίκων της Παλιάς πόλης (οι οποίοι θεωρούνται «χρήστες του μνημείου» και όχι κάτοικοι), όσο βέβαια αυτή κατοικείται.
Έχουμε επισημάνει ότι η Παλιά πόλη εγκαταλείπεται και ψυχορραγεί, γεγονός που είναι εμφανές σε όποιον τη ζει (όχι την περπατά για βόλτα). Το δείχνουν εξάλλου οι παρατημένες πολυκατοικίες και η κατάρρευση στέγης στη Φιλελλήνων πριν 2-3 χρόνια και η πρόσφατη στη γειτονιά του Άη Νικόλα του Ντεβέκια.
Ασχοληθήκαμε με τον «Κανονισμό» - χωρίς βέβαια να έχουμε τελειώσει - και στη συνέχεια θα ασχοληθούμε τον «Κανονισμό καθαριότητας» που υποτίθεται ισχύει και ρυθμίζει τα πάντα για την καθαριότητα. Βέβαια ισχύει για τους δημότες και όχι για το Δήμο Κέρκυρας όπως καθημερινά διαπιστώνεται … πανταχόθεν.
Στο μεταξύ όμως είναι σκόπιμο να επισημάνουμε ορισμένα «πραγματάκια» τα οποία συμβαίνουν στην πόλη και τα οποία «κάνουν γαργάρα» Δήμος και ΕΦ.Α. - αλήθεια τι απέγινε το Γραφείο Παλιάς πόλης;
«Λαϊκή Αγορά»
Η κατασκευή της, κατ’ ευφημισμόν, Λαϊκής έθαψε οριστικά την τάφρο των οχυρώσεων και το ύψος που έχει διέσπασε την οπτική ενότητα του χώρου. Δεν φτάνει όμως αυτό. Παρά το ότι το έργο έχει τελειώσει εδώ και κάτι χρονάκια, το κοντέηνερ που εξυπηρετούσε το εργοτάξιο παραμένει θριαμβευτικά επί των τειχών και ενσωματώνεται σε αυτά. Ουδείς ενδιαφέρεται, ούτε η ΕΦ.Α. που επεμβαίνει ακόμα και αν μετακινηθεί κεραμίδι σε στέγη που στάζει. Βλέπετε, αν μετακινηθεί κάποιο κεραμίδι αλλοιώνεται η εικόνα της πόλης, αλλά το κοντέηνερ τη … βελτιώνει.
Λίγα μέτρα ανατολικότερα, πάνω στο δρόμο, ο οικίσκος του χώρου στάθμευσης (ΑΝΕΔΚ παρακαλώ) μένει ερειπωμένος δίνοντας μια … εξαίρετη εικόνα.
Σκαλινάδα Όασης
Ανεβαίνοντας τη σκαλινάδα της Όασης, στα αριστερά βρίσκεται εδώ και καμιά 45αριά χρόνια ένα τετραόροφο γιαπί. Από ότι ξέρουμε είναι κατεδαφιστέο, αλλά παραμένει εκεί (φύτρωσε και μια ροδιά στην είσοδο) δίνοντας από κοντά και από ψηλά μια επίσης ωραία εικόνα. Ουδείς γνωρίζει τι θα γίνει (από ευχές, γνωματεύσεις και «πρέπει» έχουμε πνιγεί, από πρακτικές ενέργειες όμως τίποτα).
Πλατύ Καντούνι
Το άλλο γιαπί, του Ψυχιατρείου στο Πλατύ Καντούνι, ορατό από όλη τη Σπιανάδα, κοντεύει να γίνει τουριστική ατραξιόν. Έμεινε με τις σκαλωσιές, κλείνοντας το πεζοδρόμιο και εμποδίζοντας σε κάποιο βαθμό την κυκλοφορία. Υποθέτουμε (και μόνο;) ότι ο Δήμος εισπράττει τέλη κατάληψης πεζοδρομίου όπως από οποιονδήποτε δημότη πάει να βάλει δύο μιστριές στο σπίτι του. Τελικά που πάει η ιστορία;
Λίγο παρακάτω το σπίτι του Γιαλλινά καταρρέει.
Εβραϊκή
Μετά τον Πόλεμο η ανοικοδόμηση της πόλης πρόβλεπε γκρέμισμα κάποιων οικοδομικών τετραγώνων και διάνοιξη ευρύχωρων δρόμων. Στην πράξη αυτό δεν έγινε ποτέ, αλλά έμειναν τα ίχνη της προσπάθειας στην γειτονιά του Άη Δημήτρη και στην Εβραϊκή. Η εικόνα - που την έχουμε συνηθίσει πια- δεν είναι … ότι καλύτερο. Αλλά ποιος ασχολείται με τέτοια σε μια πόλη ουσιαστικά «τελειωμένη»;
