Μνήμη Φίλη Κορωνάκη

Διάβασα κάποτε τα έγγραφα εκτοπίσεως του Φίλη Κορωνάκη «εις την νήσον Γυάρον». Επρόκειτο κατά τα γραφάς αυτάς περί «λίαν επικινδύνου εις την δημοσίαν τάξιν και ασφάλειαν… περί επικινδύνου προσωπικότητος…  και περί επικινδύνου να ασκήσει επιρροήν εις τους κατοίκους της περιοχής του.» Την επόμενη χρονιά ίδια πάλι διατύπωση ανανέωσης της εκτοπίσεως εις την ιδίαν νήσον. Οι τότε φύλακες της πατρίδος (αυτοί που απέσυραν την Ελληνική μεραρχία από την Κύπρο και, λίγο παλαιότερα, απάλλαξαν τον εγκληματία πολέμου Μέρτεν κατά απαίτηση της μεταπολεμικής Γερμανίας) εθεώρουν τον Φίλη Κορωνάκη «εθνικώς» επικίνδυνο. Τα κάτωθι των εγγράφων εκτοπίσεως υπογράφοντα ονόματα κερκυραϊκά. Ποτέ ο Φίλης δεν εστράφη εναντίον τους σε προσωπικό επίπεδο.
Τον θυμάμαι, τα τελευταία χρόνια, να αγωνίζεται για την ιστορική μνήμη του Λαζαρέτου. Μου έλεγε ότι τότε το είχαν συνήθειο να λένε ο ένας στον άλλον: «αν σύντροφε κάποιος από μας βγει ζωντανός από αυτή την περιπέτεια, να έρχεται να αφήνει κάθε χρόνο ένα λουλούδι πάνω στο χώμα αυτό». Ο ίδιος το τήρησε ευλαβικά μέχρι τέλους.
Τώρα θυμάμαι ένα πρωινό, πριν κάποια χρόνια, να χτυπάει η πόρτα, να ανοίγω και να βλέπω τον Λεωνίδα και πίσω του τον Φίλη. Είχαν οι δυο τους τον ίδιο πράο χαρακτήρα και πάλευαν και οι δύο για την ιστορική μνήμη αλλά και για την λήθη των εμφυλιοπολεμικών παθών. Τώρα που το φίδι του φασισμού σηκώνει πάλι κεφάλι στην Ευρώπη, θα έχουν πολλά να μας διδάξουν οι δυο τους από εκεί ψηλά.

Καλό Ταξίδι Φίλη Κορωνάκη και σε ευχαρΙστούμε