Πόσα αυγά κάνει η στρουθoκάμηλος;
editorial
11 Μαΐου 2021
/ 20:55
Η αναμενόμενη αύξηση των λοιμώξεων στην Κέρκυρα γίνεται σε μια φάση, που το νησί θα ήθελε (;) να δείξει άλλη εικόνα. Όχι μόνον διότι προσδοκάται η επανενεργοποίηση της οικονομίας αλλά διότι τα περιοριστικά μέτρα, τόσους μήνες, κούρασαν. Δικαιολογημένα, με το που ανοίγει ο καιρός και μεγαλώνει η μέρα, να επιθυμεί ο καθένας να ανασάνει...
Η αύξηση των κρουσμάτων είναι ευθέως απότοκη της παραβίασης των περιοριστικών μέτρων, γεγονός που συνέτεινε στη διασπορά του ιού. Στη ζυγαριά μπήκαν ως γνωστόν, από τη μια οι προφυλάξεις κι από την άλλη η αμετροέπεια, ο προκλητικά λανθασμένος τοπικός σχεδιασμός των τελετών και η αυθαιρεσία. Συμπεριφορές, που βαρύνουν αρμόδιους και Αρχές, στους οποίους αντικειμενικά επιμερίζεται το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης. Η αναφορά σε λεπτομέρειες δεν έχει νόημα τώρα πια. Άλλωστε όλοι γνωρίζουμε τι, πως και από ποιον, συνέβη ό, τι συνέβη.
Τώρα θα επωμισθούμε όλοι τις συνέπειες. Τι άλλο; Με την προσδοκία ότι αυτές δεν θα είναι τόσο βαριές, τουλάχιστον όσο οι αδυναμίες μας. Το μέτρο για ό, τι επικείμενο είναι και παραμένει η αντοχή του δημοσίου συστήματος Υγείας, που σηκώνει επαγγελματικά και αδιαμαρτύρητα το βάρος της επιδημίας. Επιπροσθέτως τώρα και της αβελτηρίας των ταγών, των πλουμιστών, των ενσωματωμένων κ.α. ακολούθων.
Άλλωστε όλη αυτή η περιπέτεια ήταν από 'ξαρχής και μια δοκιμασία. Ένα πεδίο αποτίμησης και αναστοχασμού περί των αξιών, των προσόντων, των ικανοτήτων. Το «αρχαίο», αρχή άνδραν δείκνυσι, που βεβαίως δεν αφορά πλέον αποκλειστικά στους άνδρες αλλά ούτε εξαντλείται απλά και μόνον στον χαρακτήρα και τις συμπεριφορές, αποκαλύπτει κυρίως το βαθύτερο ήθος του διοικούντα και του ποιμένα. Αδιαμφισβήτητα, πέρα από καμώματα και πόζες, μετρήσιμα και μετρημένα.
Κι απομένει να φανεί αν η ευρεία ενοχή θα σκεπάσει για μια ακόμα φορά εκείνων που ορίσθηκαν να φυλάττουν Θερμοπύλας, και που γελάστηκαν, πιστεύοντας ότι η εντολή είναι μάλλον δικαίωμα παρά υποχρέωση! Λησμονώντας ίσως, τον στίχο του Γ. Νεγρεπόντη, δημιουργού του ομότιτλου ορατόριου, «τ' απόρθητα κάστρα ποτέ δεν πέφτουν απ' τα έξω»!
Κάτι σα νάχει ακούσει και η Κέρκυρα των οχυρώσεων...
