Πίεση έχω, μόνον όταν τη μετράω!
editorial
12 Nov 2020
/ 20:32
Το στοίχημα, της κοινωνίας, και όχι μόνον της κυβέρνησης, είναι να μην υποχρεωθούν οι Έλληνες γιατροί να αποφασίζουν ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει. Το λεγόμενο triage, διαλογή με βάση το ιστορικό και τις πιθανότητες.
Και τούτο σε συνθήκες «πολέμου» δηλ. με την πίεση στα κόκκινα και το πιστόλι στον κρόταφο του γιατρού, βεβαίως και πρωτίστως του ασθενή και των δικών του. Για να αποτραπεί αυτό, απαιτείται η επάρκεια κλινών και μηχανημάτων, δημόσιων και ιδιωτικών για τη νοσηλεία κατά το δυνατόν περισσοτέρων.
Με την ελπίδα ότι τα περιοριστικά μέτρα θα αποδώσουν στον χρόνο τον δέοντα, κάμπτοντας τους αριθμούς και την σφοδρότητα του δεύτερου κύματος. Οι ειδικοί έχουν βάλει έναν χρονικό ορίζοντα, το τέλος Νοεμβρίου. (Σ.σ. Το μοντέλο, λένε καλά πληροφορημένες πηγές, αναφέρεται στο Σάββατο 28 Νοεμβρίου). Όσο περισσότερο αποδοτικά θα είναι τα περιοριστικά μέτρα τόσο μικρότερες οι απαιτήσεις νοσηλείας διασωληνωμένων. Οι λεπτομέρειες της προσδοκώμενης αποκλιμάκωσης, είναι δουλειά ειδικών. Και πάντως δεν θα προσθέσουν κάτι παραπάνω στην επισήμανση της ανάγκης τήρησης των περιοριστικών μέτρων με συνέπεια και αυστηρότητα.
Σημειωτέον ότι η πανδημική διασπορά του κορονοϊού αποτυπώνεται μαθηματικά με εκθετικό τρόπο και γρήγορα. Έτσι που δεν έχει νόημα ο εφησυχασμός εάν κάποια των ημερών τα νέα είναι καλύτερα από τον ΕΟΔΥ. Μπορεί την αμέσως επομένη, να είναι εξαιρετικά χειρότερα.
Αν, σε μια υπόθεση εργασίας, σταματάγαμε να δοκιμάζουμε και να ιχνηλατούμε κρούσματα, προς στιγμήν θα ησυχάζαμε, όπως εκείνος που διατείνεται σε επίδειξη μαύρου χιούμορ ότι «έχει πίεση μόνον όταν τη μετράει»! Η απειλή δεν είναι οι μετρήσεις αλλά η συγκέντρωση ανθρώπων που δεν θα μπορούν να ανασάνουν έξω από τις Μονάδες υγείας. Κάτι που μπορεί να συμβεί είτε μετράμε τεστ είτε όχι. Το μέτρημα δίνει δυνατότητα κινήσεων και μάλιστα σε μικρό χρόνο.
Η επιτυχία των περιοριστικών μέτρων την Άνοιξη οφείλεται στην εκδήλωση του πρώτου κύματος στην καλύτερη, χρονική στιγμή για τη Χώρα. Μέσα Φεβρουαρίου, την περίοδο της μικρότερης κινητικότητας. Τώρα σφίξαμε. Κι όσο κι αν έχουμε την κομματική αντιπαράθεση στο αίμα μας, δεν είναι η ώρα, τώρα. Ιδιαιτέρως όταν επιβάλλεται και μάλιστα επιτακτικά η προσοχή και η συνέπεια.
Κι αν θέλουμε κάπου να βγάλουμε τα σπίρτα μας, ας το κάνουμε σε δράσεις αλληλεγγύης και ανθρωπιάς, όπου υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη και με κάθε τρόπο.
Με την ελπίδα ότι τα περιοριστικά μέτρα θα αποδώσουν στον χρόνο τον δέοντα, κάμπτοντας τους αριθμούς και την σφοδρότητα του δεύτερου κύματος. Οι ειδικοί έχουν βάλει έναν χρονικό ορίζοντα, το τέλος Νοεμβρίου. (Σ.σ. Το μοντέλο, λένε καλά πληροφορημένες πηγές, αναφέρεται στο Σάββατο 28 Νοεμβρίου). Όσο περισσότερο αποδοτικά θα είναι τα περιοριστικά μέτρα τόσο μικρότερες οι απαιτήσεις νοσηλείας διασωληνωμένων. Οι λεπτομέρειες της προσδοκώμενης αποκλιμάκωσης, είναι δουλειά ειδικών. Και πάντως δεν θα προσθέσουν κάτι παραπάνω στην επισήμανση της ανάγκης τήρησης των περιοριστικών μέτρων με συνέπεια και αυστηρότητα.
Σημειωτέον ότι η πανδημική διασπορά του κορονοϊού αποτυπώνεται μαθηματικά με εκθετικό τρόπο και γρήγορα. Έτσι που δεν έχει νόημα ο εφησυχασμός εάν κάποια των ημερών τα νέα είναι καλύτερα από τον ΕΟΔΥ. Μπορεί την αμέσως επομένη, να είναι εξαιρετικά χειρότερα.
Αν, σε μια υπόθεση εργασίας, σταματάγαμε να δοκιμάζουμε και να ιχνηλατούμε κρούσματα, προς στιγμήν θα ησυχάζαμε, όπως εκείνος που διατείνεται σε επίδειξη μαύρου χιούμορ ότι «έχει πίεση μόνον όταν τη μετράει»! Η απειλή δεν είναι οι μετρήσεις αλλά η συγκέντρωση ανθρώπων που δεν θα μπορούν να ανασάνουν έξω από τις Μονάδες υγείας. Κάτι που μπορεί να συμβεί είτε μετράμε τεστ είτε όχι. Το μέτρημα δίνει δυνατότητα κινήσεων και μάλιστα σε μικρό χρόνο.
Η επιτυχία των περιοριστικών μέτρων την Άνοιξη οφείλεται στην εκδήλωση του πρώτου κύματος στην καλύτερη, χρονική στιγμή για τη Χώρα. Μέσα Φεβρουαρίου, την περίοδο της μικρότερης κινητικότητας. Τώρα σφίξαμε. Κι όσο κι αν έχουμε την κομματική αντιπαράθεση στο αίμα μας, δεν είναι η ώρα, τώρα. Ιδιαιτέρως όταν επιβάλλεται και μάλιστα επιτακτικά η προσοχή και η συνέπεια.
Κι αν θέλουμε κάπου να βγάλουμε τα σπίρτα μας, ας το κάνουμε σε δράσεις αλληλεγγύης και ανθρωπιάς, όπου υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη και με κάθε τρόπο.
