Στο cloud ή άλλως, πετώντας στα σύννεφα
editorial
06 Οκτωβρίου 2020
/ 13:55
Αφορμή για το σημείωμα αυτό, η πρωθυπουργική πρωτοβουλία και η εκδήλωση ικανοποίησης από την επένδυση της Microsoft για το ελληνικό yotta (;) data center.
Κι ενώ η πρόσβαση στις σύγχρονες τεχνολογικές εφαρμογές θεωρείται πρωτοφανής εύνοια της τύχης, ικανή να πυροδοτήσει διθυράμβους, ξεφεύγει της προσοχής η ψυχή της συντελούμενης οικονομικής διεργασίας.
Αφορμή για το σημείωμα αυτό, η πρωθυπουργική πρωτοβουλία και η εκδήλωση ικανοποίησης από την επένδυση της Microsoft για το ελληνικό yotta (;) data center.
Η ανάπτυξη που προτείνεται και επιδιώκεται έτσι, αφορά αποκλειστικά και μόνον τη μεγέθυνση της οικονομίας και ειδικότερα τη μεγαλύτερη απόδοση του συγκεκριμένου κεφαλαίου. Για να συμβεί, (προ)απαιτείται η ιδιοποίηση όλο και μεγαλύτερου μέρους των επιδόσεων της εργασίας. Κάτι που επιταχύνεται πλέον με ψηφιακές ταχύτητες ενώ συγκεντρώνεται σε «απεριόριστους» ψηφιακούς χώρους.
Το γεγονός ότι αυτές οι επιστημονικές εφαρμογές προκαλούν το φαντασιακό για τις όποιες άλλες δυνατότητες χρήσης δεν ταυτίζεται με τις ισχύουσες, που ικανοποιούν κυρίως τις προσδοκίες του ιδιοκτήτη τους.
Κι ενώ δεν έχει νόημα να πάει κανείς κόντρα στην εξέλιξη, έχει τεράστια σημασία η αποκωδικοποίηση των συγκεκριμένων εφαρμογών σε σχέση με όλα τα ζητήματα της πολιτικής. Της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της ανεξαρτησίας. Εννοιών δηλ. που από προϋποθέσεις της δημοκρατικής λειτουργίας μεταλλάσσονται σε παράγωγα μιας αλλότριας διαδικασίας.
Και στην σύγχρονη φάση της κυρίαρχης αντίθεσης κεφαλαίου-εργασίας, οι τεχνολογικές εφαρμογές δεν είναι ουδέτερες ενώ η οικουμενικότητα του πεδίου αντιπαράθεσης καλεί στην σύμπηξη μεγάλων μετώπων, όπου το εθνικό εμφανίζεται μικρό και αναποτελεσματικό.
Αφορμή για το σημείωμα αυτό, η πρωθυπουργική πρωτοβουλία και η εκδήλωση ικανοποίησης από την επένδυση της Microsoft για το ελληνικό yotta (;) data center.
Η ανάπτυξη που προτείνεται και επιδιώκεται έτσι, αφορά αποκλειστικά και μόνον τη μεγέθυνση της οικονομίας και ειδικότερα τη μεγαλύτερη απόδοση του συγκεκριμένου κεφαλαίου. Για να συμβεί, (προ)απαιτείται η ιδιοποίηση όλο και μεγαλύτερου μέρους των επιδόσεων της εργασίας. Κάτι που επιταχύνεται πλέον με ψηφιακές ταχύτητες ενώ συγκεντρώνεται σε «απεριόριστους» ψηφιακούς χώρους.
Το γεγονός ότι αυτές οι επιστημονικές εφαρμογές προκαλούν το φαντασιακό για τις όποιες άλλες δυνατότητες χρήσης δεν ταυτίζεται με τις ισχύουσες, που ικανοποιούν κυρίως τις προσδοκίες του ιδιοκτήτη τους.
Κι ενώ δεν έχει νόημα να πάει κανείς κόντρα στην εξέλιξη, έχει τεράστια σημασία η αποκωδικοποίηση των συγκεκριμένων εφαρμογών σε σχέση με όλα τα ζητήματα της πολιτικής. Της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της ανεξαρτησίας. Εννοιών δηλ. που από προϋποθέσεις της δημοκρατικής λειτουργίας μεταλλάσσονται σε παράγωγα μιας αλλότριας διαδικασίας.
Και στην σύγχρονη φάση της κυρίαρχης αντίθεσης κεφαλαίου-εργασίας, οι τεχνολογικές εφαρμογές δεν είναι ουδέτερες ενώ η οικουμενικότητα του πεδίου αντιπαράθεσης καλεί στην σύμπηξη μεγάλων μετώπων, όπου το εθνικό εμφανίζεται μικρό και αναποτελεσματικό.