Κυριακή 24.11.2024 ΚΕΡΚΥΡΑ

Η ζωή αλλιώς - παιχνίδια του μυαλού

editorial
22 Σεπτεμβρίου 2020 / 21:13

Η κόντρα με την Τουρκία είναι «προαιώνια». Κάτι σαν την «εμφύλια» σύγκρουση ανάμεσα στην Αθήνα και την Σπάρτη από τους πελοποννησιακούς πολέμους και εντεύθεν, στο πιο σύγχρονο.

Προϊούσας της αποδόμησης της οθωμανικής αυτοκρατορίας, η Ελλάς συνάντησε τους νέους της συμμάχους και εξ' αρχής δανειστές, σε επίρρωση των γεωπολιτικών επιδιώξεων, που αντανακλούσαν τις προσδοκίες τους στη βιομηχανική εποχή. Τούτων δοθέντων, ο εθνάρχης επέλεξε την συμμαχία με το θαλασσινό, βρετανικό έθνος ενώ η εν Αθήναις, γερμανική Αυλή προτιμούσε τους δικούς της συγγενείς. Όπως όμως και νάχει η περιγραφή, κοινός τόπος υπήρξε πάντα ο ίδιος και ο αυτός. Ο Τούρκος προαιώνιος εχθρός, κι οι Δυτικοί, προαιώνιοι φίλοι, εξ' αντιδιαστολής. Το σχήμα παγιώθηκε σε όλες του τις μεταβλητές και με μπαλαντέρ τον διαρκώς αναμενόμενο «Μόσκοβο», που κι αυτός θα έφερνε τη λευτεριά, οψέποτε. Προσδοκία που διαλαλείται ακόμα, τώρα πια ανάμεσα στις κηραλοιφές και τον θρησκευτικό τουρισμό με το ιερό αζημίωτο.
Εάν πάντως σε μια υπόθεση εργασίας επιχειρούσε κανείς να διαβάσει αλλιώς τα πράγματα. Και με δεδομένη την προδήλως αναθεωρητική στρατηγική των φίλων ξένων ώστε να κατοχυρώσουν με τους δικούς τους συμμαχικούς όρους πάντα, τα θαλάσσια οικόπεδα και τους διαύλους εξόρυξης και μεταφοράς υδρογονανθράκων, ελληνικών κ.α., η αναστροφή της εικόνας θα μπορούσε να περιγράψει μια συμμαχία με τον Τούρκο απέναντι σε πιο αιμοβόρους, δυτικούς ιμπεριαλιστές!
Το ανατρεπτικό του συλλογισμού ξεβολεύει από τις γραμμικές εκείνες αφηγήσεις, που εξυπηρετούνται από παιδιόθεν προδιαγεγραμμένους κυβερνητικούς και επαΐοντες. 
Εάν μάλιστα μπορούσε να πάρει και κοινωνικό πρόσημο, ίσως και να εκλαμβανόταν ως η επιτέλους αφορμή για την παραγωγή πολιτικής σκέψης απέναντι στα ειωθότα και τα καθιερωμένα προαναγγελθέντα.
Και δεν πρόκειται για ουτοπική, ιστορική παρθενογένεση. Η (γεω)πολιτική «συνάντηση» Βενιζέλου - Κεμάλ μετά την ελληνική, μικρασιατική εκστρατεία ίσως και να προίκισε τότε την Ελλάδα (σ.σ. και την Τουρκία) με την πιο αποδοτική, εκσυχγρονιστική της περίοδο. Πριν επανέλθουν οι εκ Δυσμών, πάντοτε σύμμαχοι, να ξεθεμελιώσουν, ένεκα ο ανταγωνισμός τους, το στάτους. Σπέρνοντας ξανά την Υφήλιο με εκατομμύρια κουφάρια...