«Δεν είναι όλα πολιτική»

Τελικά είναι της μοίρας μας γραφτό, να μας απασχολούν πάντοτε τα σκουπίδια.
Οξύμωρο, αν αναλογιστεί κανείς ότι είμαστε τουλάχιστον ευλογημένοι, αφού ζούμε σε έναν τόπο απαράμιλλης ομορφιάς, πολυσυλλεκτικής πολιτισμικής κληρονομιάς και φυσικού πλούτου.
Και όμως η μακρά συζήτηση για την διαχείριση των απορριμμάτων, παραμένει διαχρονικά ένα από τα πιο κρίσιμα ζητήματα του θεσμικού και κοινωνικού γίγνεσθαι, με απόψεις, πρωτοβουλίες και χειρισμούς που αποτελούν τα κομμάτια ενός γρίφου για δυνατούς λύτες.
Αναμφίβολα η αποκατάσταση του προβλήματος της διαχείρισης των απορριμμάτων αφορά κάθε πολίτη της Κέρκυρας, με έννοια αμιγώς ανθρώπινη και τίποτα περισσότερο, μιας και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την διασφάλιση μίας εκ των θεμελιωδών αρχών της ποιότητας ζωής και της ευημερίας και δεν είναι άλλη από την κοινωνική ισορροπία και σταθερότητα.
Όταν οι άνθρωποι αναγκάζονται να συνυπάρχουν με αυτό που έχουν απορρίψει, δημιουργούνται συνθήκες ακραίες που απειλούν όχι μόνο την δημόσια υγεία, αλλά δημιουργούν τριγμούς στην συνοχή, την ευμάρεια και την ενότητα της κοινωνίας.
Ο άνθρωπος, προκειμένου να διαφυλάξει την ψυχική του υγεία και ηρεμία, έχει την τάση να διαγράφει από την μνήμη του, όσα ακραία ή δυσάρεστα έχει βιώσει, πολλώ μάλλον όταν ο ίδιος κρίνεται ως υπαίτιος.
Στην περίπτωση όμως των σκουπιδιών, όσα συνέβησαν στο παρελθόν, μέχρι και την πρόσφατη εκτεταμένη κρίση του 2018, κανένας υπεύθυνος και εχέφρων πολίτης, δεν πρέπει να ξεχάσει.
Τα επεισόδια της Λευκίμμης έγιναν αιτία να χάσει τη ζωή του ένας συνάνθρωπος μας, ενώ οι επιπτώσεις της οικονομικής και περιβαλλοντικής επιβάρυνσης που προκάλεσε η σωρεία λαθών των τελευταίων ετών, πρέπει να μας οδηγήσουν μόνο σε ασφαλή και ήρεμα μονοπάτια.
Κατά το κοινώς λεγόμενο, είμαστε καταδικασμένοι να πετύχουμε.
Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται έντονη κινητικότητα από τους αρμόδιους φορείς και όλα δείχνουν πως βαίνουμε τελικά προς την οριστική επίλυση του προβλήματος και στην υιοθέτηση επιτέλους αυτού που προκρίνεται ως η ασφαλέστερη επιλογή. Η ολοκληρωμένη, δηλαδή, διαχείριση στερεών αποβλήτων με την κατασκευή και λειτουργία του εργοστασίου επεξεργασίας των αστικών λυμάτων, με την παράλληλη άρτια λειτουργία του μηχανισμού ανακύκλωσης για την μείωση του υπολείμματος.
Έχουμε φυσικά πολύ δρόμο να διανύσουμε ακόμη, ενώ το ξέσπασμα μιας νέας κρίσης καραδοκεί, ύστερα μάλιστα και από την επιβεβλημένη απόφαση περί παύσης λειτουργίας του ΧΥΤΥ Λευκίμμης. Μιας απόφασης όμως που έρχεται καθυστερημένα και που επιβαρύνει τον εθνικό προϋπολογισμό με την επιστροφή της χρηματοδότης ενός έργου που πρακτικά δεν λειτούργησε ποτέ, τουλάχιστον για τον σκοπό δημιουργίας του και που η αρχική του χωροθέτηση βασίστηκε σε λανθασμένα κριτήρια, χωρίς να λαμβάνει υπόψη όρους περιβαλλοντικούς και οικιστικούς. Ουσιαστικά επρόκειτο για μια επιλογή απόλυτα αναχρονιστική, που βασίστηκε σε εκ του προχείρου αποφάσεις.
Υπάρχουν λοιπόν πολλά κενά στην διαχείριση του χρονικού διαστήματος που μεσολαβεί μέχρι την λειτουργία του εργοστασίου, με σοβαρότερο όλων το γεγονός ότι η  αποκλειστική εναπόθεση στο Τεμπλόνι δημιουργεί φαινόμενα Λερναίας Ύδρας.
Θα μπορούσε τελικά  να παρομοιάσει κανείς, το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων, με το ταξίδι του Οδυσσέα προς την πολυπόθητη Ιθάκη του.
Και μπορεί εκείνος να κινδύνευσε από μυθικά τέρατα και πλάσματα που τον  εξαπάτησαν, εμείς από την άλλη έχουμε να αντιπαλέψουμε τον κακό μας εαυτό από την μια πλευρά, αφού πρέπει να αποκτήσουμε επιτέλους συνείδηση και συνέπεια σε ότι αφορά την ανακύκλωση, την κυκλική οικονομία και την απόθεση ογκωδών αντικειμένων, γινόμαστε όμως και θεατές ενός επικού θεάτρου του παραλόγου σε μονόπρακτο μονόλογο πολιτικής σύγχυσης.
Μια αγωνιώδης προσπάθεια απεμπόλησης ευθυνών από ανθρώπους που μέχρι πρόσφατα στρουθοκαμήλιζαν και στέκονταν μετέωροι και αμήχανοι μπροστά στο χάος.
Με την επίφαση της πολιτικής διαχείρισης των πραγμάτων, ζητούν άφεση αμαρτιών και κουνούν δεικτικά το δάχτυλο σε αόρατους εχθρούς.
Λοιπόν όχι κύριοι. Δεν έχει κανένας το δικαίωμα να μετατρέψει την πολιτική σε γαϊτανάκι ή σε τσίρκο προς τέρψη κάθε κίτρινης πένας.
Όταν πρόκειται για αποφάσεις που επηρεάζουν τις ζωές χιλιάδων συνανθρώπων μας, οφείλει κανείς να σταθεί γυμνός μπροστά στην αλήθεια και να πράξει κατά συνείδηση.
Πρέπει να διαλέξει νηφάλια ανάμεσα στο κοινό καλό ή στην περιφρούρηση κομματικών συμφερόντων.
Οι άνθρωποι κρίνονται ως άνθρωποι. Η πολιτική ιδιότητα έπεται.
"Δεν μπορεί να σταθεί η εξουσία, όταν στηρίζεται στην αδικία, στην επιορκία και στην προδοσία".
Τα λόγια του Δημοσθένη, αιώνες μετά, παραμένουν θλιβερά διαχρονικά.
Εύχομαι λοιπόν να βρούμε την Ιθάκη που μας αξίζει και να μείνουμε μακριά από Σειρήνες.
Γιατί δεν πρέπει πια να κλείνουμε ούτε τα αυτιά μας, ούτε το στόμα μας.