Ο γέρος και η θάλασσα...

Σε μερικές περιπτώσεις αυτός ο συνδυασμός καταλήγει σε αυταρχισμό ή σε στασιμότητα ή και στα δύο! Η ημερήσια δημοσιογραφική καταγραφή, τόσο εκείνη που βρίσκει εύκολα τον δρόμο προς τις σελίδες όσο και η άλλη που παραμένει για περαιτέρω επεξεργασία και τεκμηρίωση, βρίθουν τέτοιων εμπειριών. Συχνά συνοδεύονται από ένταση κι ένα ατέλειωτο "γαμοσταυρίδι" προς κάθε ορατό στόχο.

Οι πολίτες που αντιδρούν έτσι, κατανέμονται σε δυο κατηγορίες. Τους οργισμένους που έχουν χάσει παντελώς την εμπιστοσύνη τους σε οτιδήποτε πολιτικό και μετέρχονται μεθόδων ακραίας αντιπαράθεσης, συχνά τυφλής και πάντως αδιέξοδης. Και σε 'κείνους, που υποδύονται τον σαλταρισμένο, είτε σε μια προσπάθεια να "παραγραφούν" οι δικές τους πομπές είτε για να επωφεληθούν της γενικής αγανάκτησης και να προσπορισθούν, πιστεύουν, πολιτικά οφέλη από την απόλυτη άρνηση, που εμφανίζεται και την σιγοντάρουν... Και στις δυο αυτές περιπτώσεις το επίδικο είναι συχνά μόνον η αφορμή, η επιδίωξη το υπερβαίνει. Η τεχνική της έντασης απογειώνεται, η συνείδηση της ευθύνης τότε λοιδωρείται ως "αδελφίστικη" στάση!

Η χειρότερη επωδός αυτής της συνθήκης, από πλευράς διοίκησης, είναι η νωθρότητα, η αμφισημία, η διαρκής ταλάντευση και η αμηχανία. Μοιάζει σα να δικαιολογείται η τακτική της έντασης της "άλλης πλευράς" δια της... εις άτοπον απαγωγής, τροφοδοτώντας έναν φαύλο κύκλο αντιπαραθέσεων, δίχως τελειωμό.

Αυτό που ζούμε καθημερινά στον δημόσιο λόγο, είναι ένα τρελοκομείο, που δεν βγάζει πουθενά. Εκτός κι αν είναι ο μοιραίος τρόπος ώστε να καταστραφεί μέσα στις εκνευριστικές της αντιφάσεις αυτή η συμπεριφορά, την οποίαν διακονούν και κατά τα λοιπά αξιόλογοι άνθρωποι, ένθεν κακείθεν...

Η απάντηση σ' αυτά είναι η επίμονη πολιτική αρχών, ακόμα κι αν προκαλεί αντιδημοφιλείς εντυπώσεις. Η πίστη δηλ. στη δημοκρατική λειτουργία, κυρίως ως ηθική δέσμευση παρά ως σύστημα διοίκησης, και η εμπέδωση της ιστορικής διαπίστωσης ότι δηλ. ακόμα και οι αιματηρότεροι πόλεμοι καταλήγουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ανεξαρτήτως ποιος έχει δίκιο και ποιος ήρξατο τελικώς χειρών αδίκων...