Ένας μικρός δύσμορφος θεός

Πρώτα, πρώτα, σε ατομικό επίπεδο, πριν σπεύσει να τους δώσει θεωρητικό περιεχόμενο και ίσως πολιτικό πρόταγμα. Ο αλληλέγγυος άνθρωπος δεν είναι απλώς ψυχοπονιάρης ή πονηρός «φιλάνθρωπος». Η συνείδησή του είναι το κρίσιμο πεδίο για την αλλαγή από ένα υποκείμενο καταναλωτικών επιδόσεων σε υπόδειγμα φυσιοκεντρικών αξιών. Δεν είναι μόνον το σφίξιμο, που αντικειμενικά προκαλείται από την απειλή του κορωνοϊού, αλλά και το βέβαιον της οικονομικής κρίσης που αναπόδραστα προκαλείται από την ακινητοποίηση της οικονομίας και των μετακινήσεων. Των κεντρικών δηλ. εκείνων εκδηλώσεων της παγκοσμιοποίησης, η οποία με τους όρους που έγινε, συνέβαλε στην εκτόξευση των οικονομικών της προσδοκίας στα ύψη, εξακοντίζοντας ταυτοχρόνως και το χρήμα ως εμπόρευμα. Για τους κατοίκους των προνομιούχων και προνομιακών για ιστορικούς λόγους περιοχών του Πλανήτη, αυτή η συνθήκη συνέβαλε σε ένα όργιο κατανάλωσης, που εξαπλώθηκε σαν λοιμώδες νόσημα, στην συνείδηση κυρίως, των ανθρώπων. Με ιδεολογήματα περί του «αμερικάνικου ονείρου» ως κίνητρο για τον καθένα, τεκμήριο ευτυχίας, παραβιάστηκαν όλες οι δικλείδες ασφαλείας της σχέσης του ανθρώπου με τη φύση και τον άλλον.

Κανείς δεν σκέφτεται τέτοια πράγματα όταν φορτώνει ένα Σάββατο πρωί το αμάξι του για weekend. Ούτε βεβαίως αναλογίζεται πως επιβιώνει η μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων, που καταδικάστηκε να ζει στην σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Προκλητικές και οι δήθεν «κομμουνιστικές» παρόλες καλοζωισμένων ανθρώπων με μαξιμαλιστικές, καταναλωτικές επιδιώξεις σ' ένα στενό πλαίσιο αναπαραγωγής του πλούτου, του οποίου ζητείται ενδεχομένως η προνομιακή ανακατανομή εντός όμως των τειχών!
Κι επειδή ο πρώτος έμβιος οργανισμός στον Πλανήτη, προφανώς είχε τα βιοχημικά χαρακτηριστικά ιού, χωρίς να ευθύνεται για την εξέλιξη των πραγμάτων, ίσως ετούτος εδώ, ο άσχημος με τις λιπώδεις κεραίες «επί κεφαλής», να αποδειχθεί ότι μπορεί να παράσχει στην ανθρωπότητα μια «δεύτερη» ευκαιρία ώστε να αναθεωρήσει αυτή, την μέχρι ώρας εμμονή της στην καταστροφική εντροπία αξιών και πόρων.