Έτσι αναπόφευκτα η αναγκαία απάντηση στο φαινόμενο αναδεικνύεται η ενίσχυση των δικών μας media, που εξ' ορισμού μετέρχονται δεοντολογικούς και ηθικούς τρόπους και μεθόδους στην επικοινωνία και την ενημέρωση. Οι συλλογισμοί απλοί και μαζικά εύληπτοι όσο και αληθινοί, δεν ακουμπάνε όμως το θέμα, που προβάλλει ως το προϊόν και η αιτία παρακμιακού πολιτισμού στο προνομιακό πεδίο του δημόσιου λόγου. Κατάσταση που υπερβαίνει βεβαίως την ελληνική πραγματικότητα και αγγίζει ως απειλή τα δημοκρατικά άγια των αγίων.
Εν ολίγοις, η αντιμετώπιση των media ως επιχειρήσεις επιτηδεύματος με βιοποριστικές αξιώσεις κερδοφορίας από το αντικειμενικά δημοκρατικά ελλιπές συνταγματικό πλαίσιο, τους παρέχει το δικαίωμα να εξυπηρετούν την επιβίωσή τους, υπερβαίνοντας ηθικά και λειτουργικά τον ρόλο που η αντιπροσωπευτική δημοκρατία τους έδωσε. Ρόλο διαμεσολαβητή για τη νομιμοποίηση της δημοκρατικής λειτουργίας, στους θεσμούς της πολιτικής και της δικαιοσύνης ως συμπύκνωση της λαϊκής παρουσίας και συμμετοχής. Με δεδομένο δηλ. το αδύνατον της αμεσοδημοκρατικής λειτουργίας στην εθνική, πόσο μάλλον στην οικουμενική, κλίμακα, η μιντιακή διαμεσολάβηση επιδιώκει διαρκώς να αποδώσει το δικαίωμα της νομιμοποίησης κάθε απόφασης στον «πατριωτισμό (σ.σ. εν προκειμένω) των Ελλήνων»!
Η ενσωμάτωση όμως των media σε επιχειρηματικές δραστηριότητες και επιδιώξεις αντιστρατεύεται εξ' ορισμού αυτόν τον διαφωτιστικό προορισμό, κτίζοντας ηθική προσδοκίας ισχύος που δεν ήθελε και πολύ να διολισθήσει στην παραγωγή ψευδών και επιμελημένων υπηρεσιών ειδήσεων προς όφελος της αυτονομημένης ιδιοκτησίας και του πολιτικού/οικονομικού περιβάλλοντός της.
Εφόσον έτσι έχουν τα πράγματα, η δεοντολογική αποκατάσταση των πραγμάτων είναι διαρκής επιδίωξη αλλαγής του πολιτισμικού υποδείγματος, που υποχρεωτικά θα αμφισβητείται η προσχηματική δημοκρατική συμπεριφορά του παρόντος. Και σ' αυτήν την περίπτωση, η ηθική συμπεριφορά του καθενός στοιχειώδους παραγωγού πληροφοριών και ενημέρωσης δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητη από την συνολική αντιπαράθεση και τον πολιτισμό που παράγεται, αντιστρατεύεται και επιδιώκεται. Δηλ. από την πολιτική και τον συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων ως φορέων διαφορετικού υποδείγματος κι όχι απλώς ως των νικητών και των χαμένων κάποιων εκλογών.