Εκείνος που έβλεπε τους άλλους να περνούν!

Εδώ και τουλάχιστον πέντε χρόνια (σ.σ. στην πραγματικότητα αρκετά περισσότερα) γυροφέρνει στα κερκυραϊκά Γραφεία, τα συνέδρια και τις συσκέψεις, η πρόταση για την συγκρότηση Φορέα διαχείρισης του τουριστικού, κερκυραϊκού προορισμού. Προφανής οργανωτική, διοικητική αναγκαιότητα ενός τόπου που η οικονομική του δραστηριότητα αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο, κατά κανόνα δυσανάλογα με τις συνέπειες της στον μόνιμο πληθυσμό, συχνά αρνητικά όσον αφορά στη δημόσια υποδομή και τη διαχείρισή της! Παρά ταύτα, μόλις χθες οι Κερκυραίοι έμαθαν ότι το πιλοτικό Πρόγραμμα διαχείρισης προορισμού, χρηματοδοτούμενο από ευρωπαϊκή Τράπεζα «τρέχει» από τουλάχιστον τον περασμένο Νοέμβριο για τη Ρόδο και την Σαντορίνη. Κανείς δεν σκέφτηκε, τουλάχιστον μέχρι χθες, ότι η Κέρκυρα θα έπρεπε (μπορούσε) να είναι «πιλότος» μιας τέτοιας διαδικασίας τόσο για τις θετικές όσο και για τις αρνητικές της επιδόσεις.

Και μια που ο λόγος τόφερε στις αρνητικές επιδόσεις, μόλις την Παρασκευή ο υπουργός Εσωτερικών ανάμεσα σ' άλλους εγκαινίασε στο Ναύπλιο την πιλοτική εφαρμογή προγράμματος ανταποδοτικής ανακύκλωσης. Εκεί ανάμεσα σε πέντε προνομιούχες, ελληνικές πόλεις, Ναύπλιο, Καλλιθέα, Νέα Σμύρνη, Ιωάννινα και ΄Ανδρο! Έτσι και σ' αυτήν την περίπτωση και παρά το γεγονός ότι η εγκατάσταση εδώ των μηχανών της Εταιρείας σε συνδυασμό με περιβαλλοντικό πάρκο, που θα ικανοποιούσε το χιλιοειπωμένο για τη διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς, προετοιμάστηκε από την προηγούμενη δημοτική Αρχή, για μια ακόμα φορά η Κέρκυρα έμεινε εκτός! Κι ας είναι ο αρμόδιος σύμβουλος του πρωθυπουργού, ο επαΐων, Γ. Κρεμλής, ο άνθρωπος που ήρθε και ξανάρθε, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι και πολύ καλά το γιατί η πολύπαθη και σ' αυτόν τον τομέα Κέρκυρα έπρεπε για χίλιους και έναν ακόμα λόγους να προηγηθεί σε πιλοτικά προγράμματα ανακύκλωσης. Που θα διαπαιδαγωγήσουν και θα ανακουφίσουν. Δύσκολα μπορεί να σκεφτεί κάποιος άλλην αιτία γι' αυτήν την υστέρηση, από τη διαχρονική διοικητική αδυναμία.
Η σπαρασσόμενη από εμφύλια πάθη Κέρκυρα, δυσκολεύεται να συντονίσει το βήμα της με ό, τι προσφέρεται εν πάση περιπτώσει στην ελληνική Επικράτεια. Πάντοτε πασχίζουν λιγότεροι από εκείνους που επικαλούνται χίλιους λόγους να ματαιώσουν την προσπάθεια, στηλιτεύοντας, γκρινιάζοντας ακατάπαυστα, τροφοδοτώντας το ανεπίσημο όσο και «θεσμοθετημένο» κουτσομπολιό, που εν είδει δημοσίου λόγου κατακλύζει τη δημόσια και την λιγότερο δημόσια σφαίρα. Κι απ΄' ότι φαίνεται η ζωή περνάει δίχως να κοιτάζει τη δικιά σου μελαγχολία, που θάλεγε κι ο ποιητής!