Να επανέλθει η κανονικότητα στο Βίδο

Σήμερα σκοπίμως κάτι τέτοιο αποτρέπεται με τη διαρκή δήλωση της μη διαθεσιμότητας. Στην πραγματικότητα προορίζεται αποκλειστικά και μόνον για τους πελάτες του ξενοδοχείου, που χρεώνονται και εξοφλούν στο ξενοδοχείο ό, τι φάνε κι ό, τι πιούνε κι όχι επί τόπου. Σ' αυτήν την συγκυριακή αποκλειστικότητα συμβάλει και η αδυναμία τέλεσης δρομολογίων από ένα χρονικό σημείο της ημέρας και μετά, που συμπτωματικά συμπίπτει με την ώρα που αρχίζει την λειτουργία του το εστιατόριο. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, η σύμβαση του Δήμου με τον εργολάβο που διατηρεί εν κινήσει το καΐκι τελειώνει αυτό το Σαββατοκύριακο ενώ η σύμβαση του εστιατορίου εκτείνεται μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου. Αυτοί που έκαναν τέτοιες συμφωνίες άραγε, πως σκεφτόταν τη μετακίνηση του κοσμάκη τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο; Βέβαια, θα μου πείτε, κάποια πρόνοια θα υπάρχει για την παράταση της υποχρέωσης να εκτελούνται τα δρομολόγια. Ναι αλλά πόσα δρομολόγια; Δεκαεπτά ημερησίως με την υποχρέωση του πληρώματος να διανυκτερεύει στο νησάκι ευλόγως όταν ζουν εκεί μικροί κατασκηνωτές. Ναι αλλά πέρσι και φέτος δεν είχε δημοτικούς κατασκηνωτές. Είχε όμως προσκόπους και οδηγούς. Ή μήπως αυτά δεν είναι παιδιά που αρρωσταίνουν και τραυματίζονται; Τέλος πάντων, το νησάκι δεν είναι ιδιωτικό. Είναι μέρος της πόλης. Και η καινούργια Αρχή κι ο Σπύρος Νεράντζης οφείλουν να αποκαταστήσουν αυτήν την σχέση. Κι ας έχει έξι (+ έξι) (σ.σ. για όνομα του θεού) 12 χρόνια συμβατικά δικαιώματα το ξενοδοχείο επί του εστιατορίου. Κι ας πιστεύει ότι διευθέτησε τις αντιδράσεις. Η δημόσια προσβασιμότητα και λειτουργία του εμβληματικού νησιού θα αποκατασταθούν διότι είναι δίκαιο και θα γίνει πράξη. Και βεβαίως κάτι τέτοιο δεν είναι αντιαναπτυξιακή αναφυλαξία αλλά υποχρέωση αποκατάστασης του δημόσιου χαρακτήρα μιας ιστορικής πόλης σε κάθε της εκατοστό από την οποία τρώμε και πίνουμε όλοι, πλούσιοι και φτωχοί. Ξηγηθήκαμε αδέλφια;