Η πόλη με τα κόκκινα φανάρια, το σίκουελ

Η κατάσταση στους κερκυραϊκούς δρόμους πολυπαραγοντικά κακή. Κακό οδόστρωμα, κακή κατασκευή γενικότερα, χωρίς σήμανση, διαγραμμίσεις και μ' ένα αναρχικό σύστημα φωτεινής σηματοδότησης που αλλού δουλεύει αλλού όχι κι αλλού όποτε του καπνίσει. Παράδειγμα στη διασταύρωση της Εθνικής Αντίστασης με τον δρόμο που οδηγεί στο Κεφαλομάντουκο και τα φανάρια μπαίνουν και βγαίνουν σε λειτουργία εκ περιτροπής και μάλλον με τυχαίο τρόπο. Χθες ένα ταξί αναγκάστηκε να πέσει πάνω στο περίπτερο για να αποφύγει να παρασύρει πεζή. Μερικές ώρες μετά τα φανάρια εκεί λειτουργούσαν κανονικά. Όχι όμως και πιο κάτω, στη διασταύρωση με τον δρόμο για τον Βιολογικό. Κι εκεί άλλοτε ενεργοποιούνται κι άλλοτε όχι, γεγονός που συνιστά πρόκληση όταν πιο κομβικοί σηματοδότες π.χ. στην Αγ. Αικατερίνη, το Νοσοκομείο και του Τζάβρου πέφτουν για μεγάλο χρονικό διάστημα σε καθεστώς μη λειτουργίας. Και το ερώτημα που γεννάται είναι, υπάρχει σύστημα σηματοδότησης ή όχι; Κι ακόμα καλύτερα, έχει κάποιος την συνολική ευθύνη γι' αυτό το σύστημα; Ποιος τ' ανάβει και ποιος τα σβήνει, και γιατί; Υπάρχουν χρονοπερίοδοι λειτουργίας; Αν κάποιος περάσει με κόκκινο, υπόκειται στις κυρώσεις του νόμου, αν το σύστημα σηματοδότησης λειτουργεί με περιστασιακό και τυχαίο τρόπο, επιβαρύνεται κάποιος υπεύθυνος; Όταν σημειώνονται τουλάχιστον ζημιές σε τροχαίο επεισόδιο εκεί όπου υπάρχουν φανάρια που κάποιος αρμόδιος απενεργοποίησε, υφίσταται η δυνατότητα άσκησης αγωγής σε βάρος της Υπηρεσίας του Δημοσίου ή όχι; Δεν είναι σύγχρονος τόπος αυτός. Όταν επιβαρύνεσαι με επισκέπτες, ημερησίως πολλαπλάσιους του πληθυσμού σου, οι δρόμοι σου υποχρεωτικά πρέπει να είναι εφάμιλλοι εκείνων της προέλευσης των επισκεπτών. Να εξαντλείται κάθε προβλέψιμο στοιχείο λειτουργικότητας άρα ασφάλειας, που το πιστώνεσαι εντέλει ως διαφήμιση του προορισμού. Αντ' αυτών εισπράττεται πολυαρχία, αυθαιρεσία, ερασιτεχνισμός, μηδαμινή προβλεψιμότητα, ελλιπής έλεγχος, εντέλει κίνδυνος - θάνατος. Δυστυχώς, πολλές φορές κυριολεκτικά.