Για τον Μάχο

Πολλοί Κερκυραίοι γνωρίζουν το Μάχο  λόγω της πολυετούς και έντονης ενασχόλησής  του με τα πολιτιστικά- ενώ λίγοι γνωρίζουν την αντιστασιακή του δράση και τη συμμετοχή του στα γεγονότα της Μέσης Ανατολής το 1944. Οι αναφορές στη ζωή του θα μπορούσαν να γεμίσουν πολλές σελίδες, ενώ οι πλέον χαρακτηριστικές φράσεις γράφτηκαν λίγο μετά το φευγιό του, από τον Ερωτόκριτο Μωραΐτη:
«Ο Μάχος είναι εκεί περίπου ένα αιώνα να μας περιμένει, κι όσο και να περνούν τα χρόνια θα συνεχίζει να μας περιμένει, ως το τέλος του χρόνου. Και δεν εννοώ ένα τέλος χρόνου αφηρημένου, ημερολογιακού ή κοσμικού, αλλά τέλος του χρόνου της πόλης. Γιατί ο Μάχος είναι ένα στοιχειό της, από αυτές τις φυσιογνωμίες που είναι συγκεκριμένες και οικείες, και ίσως ακριβώς γι' αυτό, έχουν γίνει καθολικές και απρόσωπες: μυρωδιές, σκιές κτηρίων, κάποιες ανήσυχες νότες που μένουν στο μυαλό αφού έχει τελειώσει η μουσική, δέντρα και πλακόστρωτα νοτισμένα απ' την βροχή. Φυσιογνωμίες, που δεν αφήνουν έργο πίσω τους, μήτε ορατά ίχνη, κι όμως όσο ζούσαν έχουν την δύναμη του θρύλου, όχι ενός θρύλου ιστορικού, όχι ό,τι πλάθει η νοσταλγία μας γύρω από τη νεκρική σιγή της απουσίας, αλλά την πραγματικότητα των εντυπώσεων της παιδικής ηλικίας…».
 
Τα πρώτα αριστερά  σκιρτήματα
 
Γεννημένος στις 30 Οκτώβρη του 1908 από αστική οικογένεια, έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με τη μουσική σε ηλικία 7 χρονών, μαθαίνοντας βιολί με το Μάριο Φαρούγγια. Είναι μια επαφή που επηρεάζει όλη του τη ζωή. Λίγα χρόνια αργότερα με μια παρέα δημιουργεί ένα μικρό συγκρότημα και παίζουν στο σπίτι του, ενώ συμμετέχει και στην ορχήστρα της βραχύβιας Σχολής Ρομποτή. Παράλληλα επιδίδεται συστηματικά στο κρίκετ  με την ομάδα του Γυμναστικού, ενώ την ίδια περίοδο εκδηλώνει και το θεατρικό του ταλέντο.
Τα πρώτα αριστερά σκιρτήματα έρχονται μετά το 1922 οπότε γίνεται μάρτυρας εργατικών διαδηλώσεων με αντικείμενο την οκτάωρη εργασία. Όμως, η καθοριστική στροφή γίνεται το 1936 όταν ξεσπάει ο Ισπανικός Εμφύλιος. Τότε γίνεται κομμουνιστής και παραμένει μέχρι το τέλος.
 
Κατοχή και Μέση Ανατολή
 
Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος τον βρίσκει δημοτικό υπάλληλο και μάλιστα στη σημαδιακή για αυτόν θέση του γραμματέα του Δημοτικού Θεάτρου. Σύντομα  συλλαμβάνεται από την Καραμπινιερία, βασανίζεται στο κτίριο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, στην ακτίνα Κ των Φυλακών και στη συνέχεια φυλακίζεται στο Λαζαρέτο. Στις 10 Ιούνη του 1943 μεταφέρεται μέσω Μπρίντιζι, με άλλους 13 Κερκυραίους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Πιστίτσι στη Νότια Ιταλία. Εκεί μετά λίγες μέρες μεταφέρονται ακόμα 15 Κερκυραίοι. Απελευθερώνονται στις 14 Σεπτέμβρη και μετά μια κοπιαστική διαδρομή πεζή και με τραίνο, επιβιβάζονται στο Α/Τ «Αδρίας» με προορισμό τη Μέση Ανατολή. 
Βρίσκεται στην Αλεξάνδρεια και στο Κάιρο,  και στη συνέχεια κατατάσσεται στο 1^ο Σύνταγμα Θωρακισμένων στη Μιριάτα, 18 χιλιόμετρα από την Τρίπολη του Λιβάνου. Με πρωτοβουλία και συμμετοχή του, οργανώνει πολλές θεατρικές παραστάσεις γι?%