Η Δημοκρατία στα σκουπίδια...
Editorial
28 Ιουνίου 2016
/ 14:21
Η προβληματική λειτουργία κοινωνικών και πολιτικών φορέων, ίσως είναι οδυνηρότερη διαπίστωση κι απ΄ αυτήν της συσσώρευσης των σκουπιδιών!
Η έλλειψη εμπιστοσύνης είναι πρωτίστως έλλειμμα επικοινωνίας και σε πολλές περιπτώσεις το αποτέλεσμα δημοκρατικής υπανάπτυξης. Σε κάθε κρίση, και σ' αυτή την χρονίζουσα των σκουπιδιών στην Κέρκυρα, πολλοί βλέπουν μιαν πρώτης τάξεως ευκαιρία να πλήξουν τον αντίπαλό τους, κάτι που ενώ δεν αθέμιτο, ποτέ δεν περιέχει αυτοκριτική ενώ σπανίως υπαινίσσεται κάποιον τρόπο υπέρβασης της. Η ζητούμενη εμπιστοσύνη πάντως, δύσκολα οικοδομείται πάνω σε κουβέντες, ιδιαιτέρως μάλιστα αν είναι τόσο τραυματισμένη ως έννοια. Του λόγου το αληθές φάνηκε και κατά την επίσκεψη του υπ. Εσωτερικών στην Κέρκυρα και το Τεμπλόνι.
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μάλιστα και η περίπτωση της αναφοράς όλων των εκπροσώπων των Αρχών (σ.σ. και του υπουργού) στην κομβική αξία του λεγόμενου και οδικού χάρτη για την αντιμετώπιση της κρίσης σκουπιδιών, που εδράζεται στην χρήση της εγκατάστασης στην Λευκίμμη. Και τούτο διότι, όπως είναι πρόδηλο, κανείς δεν έχει συζητήσει με τους κατοίκους που αντιτίθενται, πολύ δε περισσότερο δεν έχει την συγκατάθεσή τους! Αναρωτιέται κανείς έτσι, ποιά η αξιοπιστία της πρότασης, την στιγμή που απ' όλους αναγνωρίζεται, ένθεν κακείθεν, ο κομβικός χαρακτήρας του συλλογισμού;
Απλώς (σ.σ.;) υπογραμμίζεται το πολιτικό έλλειμμα, που είναι δημοκρατικό έλλειμμα τόσο με την έννοια της λειτουργίας των κοινωνικών θεσμών όσο και με την επιδίωξη της προσδοκώμενης συναίνεσης/συμμετοχής.
Αναλόγως οι θιασώτες μιας δυναμικής λύσης, ποιο πρόβλημα νομίζουν ότι θα λύσουν έτσι; Μήπως αυτό που λύθηκε στην Κερατέα; Μόνο απώλεια ψυχραιμίας φανερώνει μια τέτοια πεποίθηση, και το λέμε τώρα που η υπομονή εξαντλείται. Η χρήση βίας για την επίλυση στοιχειωδών (σ.σ. και όχι μόνον) προβλημάτων κοινωνικής οργάνωσης είναι ομολογία πολιτικής αποτυχίας. Και σαν τέτοια θα κακοφορμίσει, εμφανίζοντας αμέσως άλλο και πιο δισεπίλυτο πρόβλημα από την διαχείριση των σκουπιδιών.
Εάν υπάρχει μέχρι ώρας ένα δίδαγμα, είναι εκείνο που προκύπτει από τις αδυναμίες της κοινωνίας και τα λάθη των Αρχών. Κατά το, ο ρυπαίνων πληρώνει, έτσι και ο σφάλλων πληρώνει!
