Είναι μεγάλος ο καημός να τον αντέξεις δεν μπορείς
editorial
13 Μαΐου 2016
/ 11:31
Αναρωτιέται κανείς για την προέλευση της κακοδαιμονίας των έργων του ΟΛΚΕ, που καρκινοβατούν όλα, παρά τις προσπάθειες των ανθρώπων του. Εν αρχή ει, η εξ αντικειμένου προβληματική σχέση του Οργανισμού με τα έργα εφόσον αναγκάζεται να σπεύδει στην Περιφέρεια (άλλοτε τη Νομαρχία) εξαιτίας του ότι οι Τεχνικές του Υπηρεσίες δεν μπορούν να "τρέξουν" έργα προϋπολογισμού πάνω από 3 εκατ. €. Δεν είναι πρόδηλο ποιος έχει την κύρια ευθύνη, η σχέση όμως αποδεικνύεται έργω προβληματική. Ύστερα είναι η δημοκρατικά αυθαίρετη δικαιοδοσία του Οργανισμού σ΄ ένα μεγάλο όσο και σημαντικό μέρος της παραθαλάσσιας και της νησιωτικής πόλης χωρίς να υποχρεώνεται να συνεργάζεται θεσμικά, υπηρεσιακά με τον Δήμο, δηλ. την ίδια την πόλη.
Ο δήμαρχος εκλέγεται, ελέγχεται και λογοδοτεί. Ο Οργανισμός είναι Ανώνυμη Εταιρεία και διοικείται από πολιτικό φίλο της εκάστοτε κυβέρνησης. "Αύριο" από τον εκλεκτό των τις οίδε ποίων μετόχων και funds. Το αν αυτός είναι ικανός ή όχι, συνεργάσιμος ή όχι, είναι στην πράξη δευτερεύον. Και η επισήμανση αυτή γίνεται όχι για να θίξει τους παρόντες αλλά για να υπενθυμίσει ότι οι αποκαλούμενες και πολιτικές αποφάσεις βρίσκονται, κατά κανόνα, πίσω από τις μελετητικές αστοχίες και τις κατασκευαστικές αυθαιρεσίες, που στοιχίζουν εντέλει εκατ. €. Αυτή η τυπικά παλαιοκομματική συμπεριφορά ακυρώνει ικανότητες και ευαισθησίες, κανόνες και σχέδια.
Κάπως έτσι η παλαιότερη αφήγηση (σ.σ. δυστυχώς έτσι και απέμεινε, ανεκπλήρωτη αφήγηση) για την στροφή της πόλης προς τη θάλασσα, που για ιστορικούς και άλλους λόγους της έχει στραμμένα τα νώτα (βλέπε ρεπορτάζ σελ. 5), μας κληροδότησε μόνον το καταφύγιο τουριστικών σκαφών στο Καφέ Γυαλί. Χάθηκαν όλες οι άλλες σκέψεις. Άλλες ορθολογικές, βασισμένες στη διεθνή παρατήρηση και εμπειρία, άλλες υπερβολικές, μπορεί και υπερφίαλες. Όμως χάθηκαν όλες! Κι απέμεινε μια μικρή μαρίνα, λίγων θέσεων, που θα τη χρυσοπληρώσουμε μέχρι να τελειώσει και κανείς δεν ξέρει αν είναι και βιώσιμη ως επιχείρηση...
Αυτό το αποτέλεσμα δεν είναι προϊόν προσωπικών, διοικητικών αδυναμιών ή τεχνικών ελλείψεων. Είναι κυρίως απότοκη κατάσταση του ύστερου κοτζαμπάσικου, πολιτικού τρόπου, που εξακολουθεί να διοικείται η ελληνική Επικράτεια. Και η Κέρκυρα δεν ήταν δυνατόν να αποτελεί εξαίρεση.
