Ο Γενάρης δεν γεννά μήτε αυγά μήτε πουλιά, μόνο χιόνια και νερά
Ο πολιτικός οπορτουνισμός και η διοικητική ανικανότητα ακολουθούνται από τον κοινωνικό αυτοματισμό (σ.σ. όλοι εναντίον όλων, κι όποιος γλυτώσει) και εντέλει την αφασία (σ.σ. τσιμέντο να γίνει!).
Σ' αυτήν την ατμόσφαιρα υπάρχουν συνήθως και κείνοι που φαντασιώνονται αλλά και οι πονηροί που πάντοτε αξιοποιούν την αδυναμία του συστήματος να λειτουργήσει, όταν αυτή εκδηλώνεται ως συνδυασμός καταστάσεων, προσώπων και πραγμάτων. Μια τέτοια υπόθεση ζούμε και τώρα. Και το ωραίο (
είναι πως το ξέραμε ότι θα συμβεί! Μια πιο ορθολογική και πιο κοινωνικά δίκαιη διαχείριση των πραγμάτων, στην πραγματικότητα δεν την ήθελε κανείς μέχρι σήμερα, εδώ. Και εξακολουθεί να μην την αποζητά. Καμιά φορά όταν βάζεις τον πήχη στα επτά μέτρα ενώ κατά κανόνα πηδάς δύο, είναι μια απόδειξη των πραγματικών σου προθέσεων...
Δεν είναι μόνον τα σκουπίδια, το νησί είναι στη χειρότερη του κατάσταση, την ώρα που απολαμβάνει τη μεγαλύτερη προτίμηση επισκεπτών από ποτέ. Το νέο ρεκόρ προιωνίζεται από τις πρώτες μετρήσεις των αεροπορικών αφίξεων και βεβαίως τις επενδύσεις σε μικρές και μεγάλες, τουριστικές μονάδες.
Εάν πούμε όλη την αλήθεια θα στενοχωρηθούμε πολύ μεταξύ μας. Θα χαλάσουμε προφίλ, θα στραπατσάρουμε εικόνες, θα δυσαρεστήσουμε επίδοξους, φιλόδοξους. Εκείνους που η διατήρηση του τέλματος αποδεικνύεται ό,τι πρέπει για την αναπαραγωγή της αναγνώρισής τους ως κάτι ξεχωριστό στην κοινωνική πασαρέλα. Αυτή η αλήθεια είναι κοινό μυστικό. Και περιμένουμε να φτάσει ο κόμπος στο χτένι, να θυσιάσουμε και όποια Ιφιγένεια διατίθεται ώστε τελικώς να ξεμπλέξει το κουβάρι η ίδια η ζωή, ερήμην μας. Οποία παλικαριά!
Κι αν έτσι γίνουν τελικώς τα πράγματα, σε τι έδαφος θα κτίσεις την επόμενη μέρα; Και σε ποιες σχέσεις; Εκείνες των ελικρινών ...κατεργαρέων;
Σταχυολογούνται δυο αντιδράσεις ενδεικτικά και για του λόγου το αληθές. Πολιτικός παράγοντας που επιθυμεί να επανέλθει στη Διοίκηση, την ώρα που χαλάει ο κόσμος με την υπόθεση των σκουπιδιών στην Κέρκυρα, εμφανίζεται με μακροσκελή ανακοίνωση για την περιπέτεια δημοσίου έργου σ' άλλη γη κι άλλα μέρη ενώ και ο χαιρέκακος σχολιασμός της συνεπούς συνέπειας διατυπώνεται περίπου με το «έτσι που τα κάνατε, κόφτε το λαιμό σας». Οι άλλοι απλώς σιωπούν, περιμένοντας υπομονετικά να τελειώσει το μαρτύριο των τωρινών, τα έργα και τις ημέρες των οποίων θα επικαλούνται αργότερα ως καμένη γη. Και πώς να την κουμαντάρεις;
Τελικά σ' αυτόν τον τόπο, ο μόνος που δικαιούται να πολιτεύεται είναι ο ....Καμμένος! Κι αυτός κυρίως λόγω ονόματος...
