Ένας Οργανισμός για τα κερκυραϊκά Κάστρα
νέο φρούριο
19 Ιουλίου 2017
/ 11:21
Η ευτυχώς επιπόλαιη πυρκαγιά του περασμένου Σαββάτου στα «σπαρτά» του Νέου Φρουρίου ίσως να δώσει φώτιση στους εκπροσώπους θεσμών και Υπηρεσιών ώστε να λυθεί ο χρόνιος γρίφος για την τύχη των οχυρώσεων, λόγω της ύπαρξης κυρίως των οποίων η Κέρκυρα φιγουράρει στον κατάλογο με τα μνημεία της παγκόσμιας κληρονομιάς.
Κι επειδή τα χρόνια του δημοκρατικώς ανώμαλου εμμφυλιοπολεμικού καθεστώτος έχουν παρέλθει ενώ βεβαίως δεν επιτρέπεται συμπεριφορά χρησικτησίας απ' όποιον φορέα έτυχε να υπάρξει ως παραχωρησιούχος μέρους των μνημείων, ίσως ήλθε η ώρα της συγκρότησης Οργανισμού για την φροντίδα, τη διαχείριση και την ανάδειξή τους. Σ' αυτόν κάλλιστα θα μπορούσαν να συμμετέχουν όσοι σήμερα χρησιμοποιούν μέρος των εγκαταστάσεών τους αρκεί να συμμορφώνονται και να συμβάλουν κατά το αναλογούν στην κύρια και βασική στόχευση μιας τέτοιας οργανωτικής αναβάθμισης της λειτουργίας του χώρου, όπως αυτή περιγράφεται στο ντοκουμέντο της κερκυραϊκής πρότασης προς την Επιτροπή των Μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco στα 2007.
Τυπικά απαιτείται η συγκρότηση του Οργανισμού, η αναστολή όλων των επιμέρους παραχωρήσεων και η «ταυτόχρονη» επαναπαραχώρηση των Φρουρίων στον Οργανισμό με συστατικούς φορείς, μέλη του τον Δήμο, το Ιόνιο Πανεπιστήμιο, τα ΓΑΚ, τη Βιβλιοθήκη, το Ναυτικό, το υπουργείο Πολιτισμού κλπ. Να οριστούν επαρκώς οι πόροι του Οργανισμού και οι ισότιμοι όροι της συμμετοχής ενός εκάστου.
Στα οργανωτικά πρότυπα του εγχειρήματος θα χρησιμεύει η εμπειρία από την λειτουργία του Καλεμέγκνταν στην καρδιά του Βελιγραδίου και η αντίστοιχη από τη χώρα των κάστρων, την Σκωτία. Δεν υπάρχει κανείς λόγος ν' ανακαλύψει κάποιος την Αμερική. Η βαθύτερη ανησυχία υπάρχει από την συνήθη εκδήλωση αδυναμίας συνεννόησης των ελληνικών φορέων, που κρύβει το βόλεμα και τις αγκυλώσεις ενίοτε δε και τις παραβιάσεις των όρων παραχώρησης δημοσίων χώρων και κτημάτων όταν χρησιμοποιούνται διαφορετικά απ' ό, τι ζήτησαν και πήραν...
Και μόνον η εκδήλωση μιας τέτοιας πρωτοβουλίας θα αναθέρμαινε το ενδιαφέρον των δημοτών για την κοινωνική τους ιδιοκτησία, θα περιόριζε την ψυχοφθόρο γκρίνια, θα συνέβαλε στο αναγκαίo restart για την αναβάθμιση της δημόσιας ζωής, θα άλλαζε τους όρους άσκησης πολιτικής στην τοπική κλίμακα!
