Ο Αλέξανδρος Αλεξάκης για τη Γενοκτονία των Ποντίων

Το 1994 αναγνωρίστηκε επίσημα από την Ελληνική Βουλή η γενοκτονία των Ποντίων και θεσπίστηκε η 19η Μαΐου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο». Ημέρα που ο Κεμάλ, το 1919, φθάνοντας στη Σαμψούντα εκκίνησε την αιματηρότερη φάση του γενικότερου σχεδίου εξόντωσης του Ελληνικού και του χριστιανικού πληθυσμού της Μικράς Ασίας. Ο Πόντος την περίοδο εκείνη υπήρξε μια ακμάζουσα περιοχή, οικονομικά, πνευματικά, πολιτισμικά και κοινωνικά, διατηρώντας ταυτόχρονα αναλλοίωτο το Ελληνικό «χρώμα» και συνείδηση. Παράλληλα με τη σφαγή των Αρμενίων και ο Πόντος μπήκε στο στόχαστρο των Νεότουρκων του Κεμάλ, σε μια προσπάθεια περάσματος της οθωμανικής αυτοκρατορίας στη νέα εποχή δημιουργίας σύγχρονου και συμπαγούς εθνικού κράτους.

Ένα συντονισμένο σχέδιο εξόντωσης και εκμηδένισης συγκεκριμένων Εθνικών ομάδων μέσω εγκληματικών ενεργειών συνιστά τον ορισμό της γενοκτονίας. Στην προκειμένη περίπτωση οι Τσέτες ανέλαβαν την υλοποίηση του σχεδίου, με αποτέλεσμα τη μαζική εξόντωση πλέον των 300.000 ανθρώπων. Τα ιστορικά τεκμήρια καταρρίπτουν τον ισχυρισμό των Τούρκων πως το αποτέλεσμα αυτό αποτελεί πολεμική απώλεια, καθώς η μεθοδική καταπάτηση των δικαιωμάτων, οι μαζικές σφαγές άμαχου πληθυσμού, ο εκπατρισμός, η πυρπόληση ολόκληρων οικισμών, οι αρπαγές παιδιών και τα τάγματα εργασίας, αποδεικνύουν τη Γενοκτονία.

Η σκληρότητα που επέδειξαν και οι μέθοδοι χειρισμού των αιχμαλώτων, ήταν αποτέλεσμα υποδείξεως γερμανικής προέλευσης και ανάλογη με τις πρακτικές των Γερμανών στους δύο παγκοσμίους πολέμους. Ο στρατιωτικός σύμβουλος και ανώτατος στρατιωτικός διοικητής του στρατού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ήταν Γερμανός και η αποστολή του ήταν να προωθήσει τα Γερμανικά οικονομικά συμφέροντα και βλέψεις στη Μικρά Ασία. Οι Ελληνικές κοινότητες σε οικονομική άνθηση τότε, ήταν εμπόδιο για τα εκεί γερμανικά σχέδια. Να σημειωθεί πως η Γερμανία μόλις πριν πέντε χρόνια αναγνώρισε τη γενοκτονία των Αρμενίων.

Οι μνήμες της  θηριωδίας που υπέστη ο Ελληνισμός του Πόντου, δεν θα ξεθωριάσουν ποτέ και πάντοτε ο πυρρίχιος ποντιακός χορός, θα  προκαλεί ρίγος και συγκίνηση. Η Γενοκτονία των Ποντίων, αποτελεί την μαζικότερη εξόντωση  Ελληνικού πληθυσμού, που έλαβε χώρα κατά την περίοδο του Ά Παγκοσμίου Πολέμου από το 1912 έως το 1922. Όσα χρόνια και αν περάσουν, οφείλουμε να κρατάμε ζωντανή την ιστορική μνήμη, γιατί μέσα από αυτή την διαδρομή βρίσκουμε τον βηματισμό μας στην πορεία της εξέλιξης και της Εθνικής συνείδησης.