Η Αντικαπιταλιστική Αριστερά για τις ερωτήσεις του Τεμπλονίου
ΤΕΜΠΛΟΝΙ
20 Μαΐου 2019
/ 12:55
KEΡΚΥΡΑ. Ανταποκρίθηκε στο «κάλεσμα» των κατοίκων του Τεμπλονίου η «Αντικαπιταλιστική Αριστερά στα Ιόνια».
Απαντώντας διεξοδικά στο ερωτηματολόγιο που, προ ημερών, έθεσε στους υποψηφίους των προσεχών αυτοδιοικητικών εκλογών η τοπικός Πολιτιστικός σύλλογος, αναφορικά με το μείζον θέμα των σκουπιδιών.
«Στηρίζουμε με συνέπεια το δίκαιο αγώνα των κατοίκων του Τεμπλονίου» αναφέρεται, εισαγωγικά, στο κείμενο, το οποίο, αφού σημειώνει πως «απαντάμε με συναίσθηση ευθύνης χωρίς να προτείνουμε μαγικές λύσεις, όπως συνηθίζουν όσοι γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να υλοποιήσουν τις υποσχέσεις τους», παρατίθεται ευθύς αμέσως στην ολότητά του:
Α. Στην Αυστρία πληρώνουν για κόστος διαχείρισης των απορριμμάτων 35€ / τόνο. Στην Κέρκυρα πόσο;
Το συνολικό κόστος διαχείρισης προκύπτει από τις δαπάνες συλλογής/μεταφοράς, διαλογής/επεξεργασίας, αποσβέσεις επενδύσεων παγίου εξοπλισμού (κτίρια, εξοπλισμός, οχήματα, κάδοι κλπ), άλλα διοικητικά έξοδα. Το κόστος που αναφέρετε, πιθανόν αφορά κάποιο επιμέρους κόστος και όχι το συνολικό.
Αν το ζήτημα αντιμετωπιστεί ενιαία και για ΟΛΑ τα απορρίμματα, το κόστος είναι σημαντικό, ειδικά με την σημερινή κατάσταση των μεγάλων ποσοτήτων και την έλλειψη στοιχειωδών υποδομών.
Τα κρίσιμα ερωτήματα αφορούν στην εφαρμογή ενός αποτελεσματικού συστήματος που θα μειώνει κατά το δυνατόν το κόστος, έστω προοδευτικά, θα ελαχιστοποιεί τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις καθώς και τις αρνητικές επιδράσεις στην υγεία των κατοίκων.
Κρίσιμη παράμετρος, όπως πάντα, είναι το ποιος θα πληρώσει αυτό το κόστος. Είναι δεδομένο ότι μια κοστολογική ανάλυση πιθανών εσόδων (πχ μέσα από πώληση υλικών προς ανακύκλωση) μείον τα συνολικά έξοδα, οδηγεί σε αρνητικά αποτελέσματα. Εννοείται βέβαια πως αν κάποια έξοδα μεγάλα, όπως για παράδειγμα τη συλλογή/μεταφορά τα φορτώνεται ο Δήμος ή κάποιες υποδομές όπως μια μονάδα επεξεργασίας την κατασκευάζει το κράτος, ο όποιος ιδιώτης διαχειριστής κάποιας επιμέρους λειτουργίας μπορεί να έχει κέρδη και μάλιστα σημαντικά, τα οποία θα αντλεί άμεσα ή έμμεσα από το δημόσιο χρήμα, το οποίο βέβαια εισπράττεται από τους δημότες.
Κατά τη γνώμη της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στα Ιόνια, η διαχείριση των απορριμμάτων αποτελεί μια κοινωνική λειτουργία στην οποία δεν έχει θέση η αναζήτηση κέρδους. Αυτό το θέτουμε όχι μόνο για λόγους ιδεολογικούς, δηλαδή άρνησης της γνωστής λογικής εμπορευματοποίησης των πάντων. Η διαχείριση με όρους κερδοφορίας οδηγεί τελικά στην απόδοση σε επιχειρηματίες εκείνων των λειτουργιών (πχ ανακύκλωση) που έχουν περιθώρια κέρδους και κατά τα άλλα η πλειοψηφία των ποσοτήτων των απορριμμάτων θα οδηγείται σε θάψιμο, με συνέπειες την υποβάθμιση περιβάλλοντος και ζωής των κατοίκων.
Είναι αναγκαία η ανατροπή του σημερινού μοντέλου διαχείρισης και των μορφών με τις οποίες αυτή υλοποιείται μέσω των πολιτικών των εκάστοτε κυβερνήσεων, της Περιφέρειας Ιονίων και των δήμων.
Πριν από όλα θέτουμε ένα γενικό πλαίσιο/όραμα στο οποίο θα πρέπει να στοχεύουν οι αγώνες και διεκδικήσεις, με την τεκμηρίωση, κινητοποίηση, λαϊκή υποστήριξη και τελικά επιβολή του σε περιφερειακό και παν-κοινωνικό επίπεδο.
Β. Σχετικά με την ανακύκλωση
1)Τι προβλέπει το πρόγραμμά σας σχετικά με την εφαρμογή της διαλογής στην πηγή;
Προτείνουμε αποκλειστικά δημόσια διαχείριση από την συλλογή/μεταφορά ως την επεξεργασία, την διαλογή και την τελική ανακύκλωση των υλικών. Άμεσο πέρασμα σε ένα ενιαίο δημόσιο κοινωνικό φορέα με μορφές κοινωνικού ελέγχου των υπαρχόντων ιδιωτικών δομών (ΕΕΑΑ, άλλων Συστημάτων Εναλλακτικής Διαχείρισης), με αξιοποίηση των μονάδων τους (ΚΔΑΥ ΕΕΑΑ, άλλες εγκαταστάσεις), του εξοπλισμού συλλογής (οχήματα) και προσωρινής αποθήκευσης (κάδοι) και μεταφορά των πόρων χρηματοδότησής τους (τέλος ανακύκλωσης) στο δημόσιο φορέα. Παράλληλα, παλεύουμε ενάντια και σε κάθε μορφή προωθούμενης ιδιωτικοποίησης λειτουργιών των δήμων.
Απαιτείται νέος σχεδιασμός, που να συνδυάζει την τοπική διαχείριση με την παράλληλη εξασφάλιση υποδομών σε δημοτικό και περιφερειακό επίπεδο. Η τοπική διαχείριση χωρίς υποδομές και πόρους αποδείχτηκε κενό γράμμα, αλλά και (η έλλειψή της) δικαιολογία επιβολής προστίμων σε δήμους και δημότες (Περιβαλλοντική Εισφορά).
Προτείνουμε την ανάπτυξη διαλογής στην πηγή, με άμεση δημιουργία χωριστού ρεύματος οργανικού κλάσματος (βιο-αποβλήτων) που αποτελεί περίπου 45% του συνόλου των ΑΣΑ, και διακριτών ρευμάτων για τα υλικά συσκευασίας (χαρτί, γυαλί, μέταλλα, πλαστικό).
Η δημιουργία ξεχωριστών ρευμάτων για τις συσκευασίες του ως τώρα «Μπλε κάδου» καθώς και χωριστού ρεύματος οργανικών/βιοαποβλήτων («Καφέ κάδος»), απαιτούν πρόσθετες δαπάνες συλλογής των δήμων, περισσότερο, μόνιμο και εκπαιδευμένο προσωπικό, ζητήματα που σήμερα δεν αντιμετωπίζονται. Άλλωστε οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί που επιβάλει η ΕΕ στην ουσία απαγορεύουν τις προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.
Απαιτείται η λειτουργία νέου τύπου ΚΔΑΥ, με δυνατότητα υποδοχής περισσότερων του ενός ρεύματος συσκευασιών, που να κάνει εφικτό τον διαχωρισμό υπολειμματικών προϊόντων από τα υλικά, ώστε αυτά να μπορούν να προωθηθούν περαιτέρω για ανακύκλωση. Τα ΚΔΑΥ αυτά πρέπει να δημιουργηθούν με κατάλληλη χωροθέτηση και τους αναγκαίους περιβαλλοντικούς όρους.
Απαιτείται επίσης, κατά τον ίδιο τρόπο, η άμεση προώθηση κατασκευής (1 ή 2) Μονάδων Επεξεργασίας των Βιοαποβλήτων (οργανικών), με στόχο την παραγωγή compost κατάλληλου ως εδαφοβελτιωτικού υλικού (οργανικό λίπασμα) και όχι απλά ως υλικού για μπαζώματα.
Απαιτείται επιπλέον η κατασκευή και άλλoυ Κέντρου Ανακύκλωσης στην Κέρκυρα (για πολλές κατηγορίες υλικών που τώρα διαχειρίζονται άλλα Συστήματα Εναλλακτικές Διαχείρισης), κατά τον ίδιο τρόπο.
2) Ποιο θα είναι το ποσοστό ανακύκλωσης και κομποστοποίησης με την εφαρμογή τους μέσα στα επόμενα δυο χρόνια και με τί χρονοδιάγραμμα;
Το αγαπημένο παραμύθι όλων των ως τώρα διοικήσεων πρώην ενιαίου δήμου και περιφέρειας και των παρατάξεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ κλπ είναι να υπόσχονται μαγικές λύσεις σε χρόνο ρεκόρ, ακριβώς για να συσκοτίζουν τα πάντα και να μη κάνουν τελικά τίποτα.
Αυτό που καθορίζει το ζήτημα του χρόνου και των αποτελεσμάτων είναι η κατεύθυνση λύσης και αυτό είναι που πρέπει να συζητήσουμε.
Από αυτή την άποψη, άλλα ερωτήματα πρέπει να απαντηθούν:
Πρώτον, τι πρέπει να γίνει άμεσα (και με ποια προτεραιότητα) που να εξυπηρετεί αυτό το σχεδιασμό;
Δεύτερον, τι ΔΕΝ πρέπει να γίνει, ώστε να μην ακυρώνεται αυτός ο σχεδιασμός;
Σε ότι αφορά το πρώτο ερώτημα, το πρώτο βήμα είναι η άμεση δημιουργία ρεύματος καφέ κάδου για τα βιοαπόβλητα/οργανικά, μαζί με φυσικά με τη δημιουργία της πρώτης τουλάχιστον μονάδας επεξεργασίας τους. Έτσι, θα αντιμετωπιστεί πολύ άμεσα το πρόβλημα με το 50% περίπου της ποσότητας των οικιακών απορριμμάτων. Είναι εφικτό αυτό να ολοκληρωθεί εντός ενός-ενάμισυ χρόνου
Θεωρούμε ότι η σωστά σχεδιασμένη συνολική διαχείριση των απορριμμάτων με έμφαση στη διαλογή στην πηγή ανακυκλώσιμων και βιοαποβλήτων/οργανικών μπορεί από τεχνολογική άποψη να αντιμετωπίσει σε βάθος τριετίας το πρόβλημα για το 85% των ποσοτήτων. Συνεπώς ΔΕΝ πρέπει να προχωρήσει επένδυση στο Τεμπλόνι ή αλλού για μονάδα επεξεργασίας με το σχεδιασμό για πράσινο κάδο και για τις ποσότητες που αυτή σχεδιάζεται, αλλά για ένα πολύ μικρό κλάσμα αυτών.
3) Δεσμεύεστε σε δημοσιοποίηση μηνιαίων ποσοτικών και ποιοτικών στοιχείων για σύμμεικτα, ανακύκλωση, κομπόστ και ανάκτηση ανακυκλώσιμων;
Τα στοιχεία αυτά δημοσιοποιούνται και σήμερα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, μόνο που αυτό γίνεται με τρόπο που συσκοτίζει την πραγματικότητα και αποκρύπτει τις ευθύνες του δήμου, της περιφέρειας, της ΕΕΑΑ και του κράτους γενικά. Το θέμα είναι να προωθηθούν λύσεις που θα λύνουν το πρόβλημα και όχι να ευημερούν διάφοροι αριθμοί.
4) Πότε προβλέπει το πρόγραμμα σας την εφαρμογή της αρχής : «ο ρυπαίνων πληρώνει;»
Ως γνωστόν κάθε μπαστούνι έχει δύο άκρες. Η ψευδεπίγραφη αυτή αρχή, στο δοσμένο πλαίσιο κυριαρχίας του κριτηρίου των καπιταλιστικών κερδών και της «προστασίας της επιχειρηματικότητας», πρακτικά σημαίνει δύο πράγματα:
Πρώτον, «ο πληρώνων, μπορεί να ρυπαίνει». Δεν είναι όμως αυτό το ζητούμενο. Χαρακτηριστικό αυτής της λογικής είναι η ρύθμιση για την πλαστική σακούλα συσκευασίας: Αντί να καταργηθεί, απαλλάσσοντας έτσι τα απορρίμματα από ένα ρυπογόνο υλικό με μεγάλες περιβαλλοντικές συνέπειες, απλώς πωλείται σε μια υψηλή τιμή!
Δεύτερον, η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει»ή «πληρώνω ό,τι πετάω», εφαρμόζεται με τέτοιο τρόπο, ώστε τελικά όλο το κόστος διαχείρισης των απορριμμάτων να περνάει στους δημότες και να απαλλάσσονται των ευθυνών τους τόσο το κράτος και οι δημοτικές/περιφερειακές αρχές όσο και οι ιδιώτες επιχειρηματίες. Έτσι, σχεδιάζουν τον υπολογισμό των δημοτικών τελών για το σύμμεικτο σκουπίδι στη βάση των οικιακών απορριμμάτων, την ίδια στιγμή που το κόστος διαχείρισης των βιομηχανικών και εμπορικών αποβλήτων το φορτώνεται ο δήμος, αλλά χωρίς κόστος για τις επιχειρήσεις. Επίσης, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μεθοδεύει νέα μεγάλη αύξηση των Δημοτικών Τελών (Περιβαλλοντική Εισφορά), υποτίθεται ως κίνητρο, αλλά στην πράξη ως πρόστιμο για «μη προώθηση ορθής διαχείρισης», τη στιγμή που δεν είναι οι δημότες εκείνοι που μπορούν να καθορίσουν αυτή την ορθή διαχείριση, τη χρηματοδότησή της, τις υποδομές της κλπ.
5) Ποιο είναι το κόστος διαχείρισης ανά τόνο και ποιο το προβλεπόμενο μετά την εφαρμογή του προγράμματός σας;
Όπως είπαμε και πριν, το κόστος σχετίζεται με το σχεδιασμό, τους στόχους και την αποτελεσματικότητά του.
Είναι ξεκάθαρο πως στην εκκίνησή του ένα πρόγραμμα διαχείρισης των απορριμμάτων απαιτεί κόστη και κυρίως πολιτικές αποφάσεις που θα ανατρέπουν τη λογική των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών των δήμων, αλλά και των αιματηρών πλεονασμάτων στη χώρα γενικά απέναντι στην ΕΕ και τους δανειστές. Απαιτεί γενναία χρηματοδότηση των δήμων, αναδιοργάνωση των υπηρεσιών τους, επενδύσεις στις υποδομές που αναφέραμε και από εκεί και πέρα χρηματοδότηση των λειτουργιών.
Το κόστος, στη δική μας προσέγγιση, είναι το μικρότερο δυνατό, ακριβώς επειδή δεν προσθέτουμε πάνω στις αναγκαίες δαπάνες και άλλες, είτε για ιδιώτες είτε για δήμο-επιχειρηματία και φορομπήχτη που προτείνουν οι καθεστωτικές παρατάξεις.
Γ. Ερωτήματα για τα ζητήματα του εργοστασίου:
1) Γιατί η κατασκευή εργοστασίου κοστίζει σχεδόν 5πλάσια σε σχέση με αντίστοιχα ευρωπαϊκά π.χ. Ισπανία για 123 000 τόνους, 23 000 000€.
Δεν γνωρίζουμε σε ποιες μονάδες αναφέρεστε. Το κόστος διαφέρει ανάλογα με το μέγεθος των μονάδων αλλά και το είδος των διεργασιών που επιτελούν. Η ουσία στην περίπτωση της Κέρκυρας είναι ότι το κόστος της Μονάδας στο Τεμπλόνι (όπως και των αντίστοιχων σε όλη την Ελλάδα), είναι εξωφρενικό, ενώ παράλληλα τελικά οδηγεί και θα οδηγεί την πλειοψηφία των απορριμμάτων σε θάψιμο σε ΧΥΤΑ.
2. Ποιο θα είναι το κόστος διαχείρισης ανά τόνο μετά την λειτουργία του;
Στις συμβάσεις, που έχουν υπογραφεί για ανάλογες μονάδες, τα κόστη ποικίλλουν μεταξύ των 45 – 60 ευρώ ανά τόνο. Όμως αυτό αναφέρεται στην επεξεργασία στη Μονάδα και όχι στο συνολικό πραγματικό κόστος.
3) Η λειτουργία θα είναι συμβατή με τις κοινοτικές οδηγίες για ανακύκλωση 50% μέχρι το 2020 και 65% μέχρι το 2024;
Οι στόχοι αυτοί είναι αδύνατο να επιτευχθούν με αυτή την πολιτική και με αυτό το σχεδιασμό.
Πέραν από αυτό και οι ίδιοι οι στόχοι της ΕΕ δεν πρέπει να θεοποιούνται και να θεωρούνται αθώοι. Στην ουσία δεν είναι στόχοι για την ανακύκλωση αλλά για την ανάκτηση υλικών που στη συνέχεια μπορούν να προωθηθούν για ανακύκλωση, συνήθως εκτός ΕΕ. Εκτός του ότι αυτό δε γίνεται πάντα, η συνολική περιβαλλοντική επιβάρυνση (μεταφορές κλπ), από την άποψη της συνολικής επίδρασης στη βιόσφαιρα, είναι τεράστια. Το ζήτημα δεν είναι μόνο να «κρύψεις» τα σκουπίδια με θάψιμο εκτός Ευρώπης ή με κοστοβόρεςπεριβαλλοντοκτόνες βιομηχανικές διεργασίες αναγέννησης υλικών σε Κίνα, Πακιστάν ή Ινδονησία ή με κάψιμο, αλλά να προστατευθούν πραγματικά οι φυσικοί πόροι και το περιβάλλον. Η συνολική πολιτική της ΕΕ αδιαφορεί για αυτό και νοιάζεται μόνο για τα κέρδη των πολυεθνικών της, εν προκειμένου για αυτές που δραστηριοποιούνται στη λεγόμενη Πράσινη Βιομηχανία και τις Περιβαλλοντικές Υπηρεσίες.
4) Προβλέπεται ελάχιστη εγγυημένη ποσότητα και για πόσα χρόνια;
Όλες οι μονάδες ΜΕΑ σαν αυτή που προβλέπεται στην Κέρκυρα προβλέπουν εγγυημένες ποσότητες για 25 έως και 35 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο δεν υπάρχει στόχος για μείωση των απορριμμάτων ή για ανακύκλωση, αλλά αντίθετα αφήνεται ανοιχτό ακόμη και το ενδεχόμενο εισόδου υλικών από άλλες περιοχές
5) Θα υπάρχει πρόβλεψη για την μετατροπή του σε εργοστάσιο ανακύκλωσης μετά το 2024;
Πρόκειται για μια ψεύτικη υπόσχεση. Δεν έχει καμία σχέση ο σχεδιασμός Μονάδας Ανακύκλωσης με Μονάδα Επεξεργασίας σύμμεικτου υλικού
6) Ποιες εγγυήσεις έχουμε πώς το εργοστάσιο δεν θα λειτουργήσει ανταγωνιστικά της ανακύκλωσης;
Η αντίθετη εγγύηση υπάρχει: Επειδή υπάρχει δέσμευση για ελάχιστες ποσότητες και επειδή η αμοιβή του εργολάβου λειτουργίας θα είναι ανά τόνο εισερχόμενων υλικών, η ανακύκλωση όχι μόνο δε θα αυξηθεί, αλλά θα μειωθεί δραματικά.
Δ. Τι κίνητρα προβλέπετε για την ενεργή συμμετοχή των πολιτών στην διαλογή στην πηγή αλλά και τι πρόστιμα;
Το ζητούμενο για τους δημότες είναι να μετέχουν της ζωής τους και να δράσουν για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής και γενικά και όσο αφορά τα απορρίμματα.
Απορρίπτουμε τη μαζική κοινωνική ενοχοποίηση μέσα από τα γνωστά σχήματα «φταίμε όλοι», «μαζί τα φάγαμε». Το «φταίμε όλοι» έχει σκοπό την απόκρυψη των ευθυνών που, όπως και να το κάνουμε, βαραίνουν κυρίως και πάντα την τοπική και κεντρική εξουσία. Κατά τα άλλα, εμείς ως Αντικαπιταλιστική Αριστερά στα Ιόνια κάθε άλλο παρά καλλιεργούμε τη λογική «δε βαριέσαι, τι να κάνω εγώ τώρα;». Αντίθετα, προτάσσουμε και ακολουθούμε ένα δρόμο ενεργής κοινωνικής και πολιτικής στράτευσης σε όλα τα πεδία, από την πάλη για το μεροκάματο και τις εργασιακές σχέσεις, ως τον αγώνα ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, την εμπορευματοποίηση και την υποβάθμιση της ζωής στις πόλεις και τα χωριά μας στην Κέρκυρα και σε όλα τα νησιά του Ιονίου.
Ε. Τέλος με ποιο τρόπο θα στελεχώσετε και θα αναβαθμίσετε τις συναρμόδιες υπηρεσίες τόσο με ανθρώπινο δυναμικό όσο και με μηχανολογικό εξοπλισμό;
Ως Αντικαπιταλιστική Αριστερά στα Ιόνια, γενικότερα αρνούμαστε το προκαθορισμένο πλαίσιο, τη φυλακή ως το 2060 που θέτουν οι συμφωνίες των κυβερνήσεων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, με την αποπληρωμή του χρέους, τη σταθεροποίηση των μνημονιακών μέτρων, τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις εξάρθρωσης εργατικών και κοινωνιών κατακτήσεων, τη μαζική ανεργία ή την ελαστική και επισφαλή εργασία. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, αν δεν θέλουμε να δημαγωγούμε, δεν υπάρχουν περιθώρια σε Δήμο ή Περιφέρεια για αντιμετώπιση του θέματος της διαχείρισης των απορριμμάτων.
Η πλέον χρήσιμη και «θετική» επομένως πρόταση είναι αυτή που υποστηρίζει την πολιτική απειθαρχία, με αιχμή την ανατροπή των αιματηρών πλεονασμάτων και την άρνηση όλων των σχετικών δεσμεύσεων. Βάζουμε εδώ κρίσιμους άμεσους πολιτικούς στόχους ανατροπής, ως συνέχεια και των κοινωνικών διεκδικήσεων του μαζικού κινήματος:
«Στηρίζουμε με συνέπεια το δίκαιο αγώνα των κατοίκων του Τεμπλονίου» αναφέρεται, εισαγωγικά, στο κείμενο, το οποίο, αφού σημειώνει πως «απαντάμε με συναίσθηση ευθύνης χωρίς να προτείνουμε μαγικές λύσεις, όπως συνηθίζουν όσοι γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να υλοποιήσουν τις υποσχέσεις τους», παρατίθεται ευθύς αμέσως στην ολότητά του:
Α. Στην Αυστρία πληρώνουν για κόστος διαχείρισης των απορριμμάτων 35€ / τόνο. Στην Κέρκυρα πόσο;
Το συνολικό κόστος διαχείρισης προκύπτει από τις δαπάνες συλλογής/μεταφοράς, διαλογής/επεξεργασίας, αποσβέσεις επενδύσεων παγίου εξοπλισμού (κτίρια, εξοπλισμός, οχήματα, κάδοι κλπ), άλλα διοικητικά έξοδα. Το κόστος που αναφέρετε, πιθανόν αφορά κάποιο επιμέρους κόστος και όχι το συνολικό.
Αν το ζήτημα αντιμετωπιστεί ενιαία και για ΟΛΑ τα απορρίμματα, το κόστος είναι σημαντικό, ειδικά με την σημερινή κατάσταση των μεγάλων ποσοτήτων και την έλλειψη στοιχειωδών υποδομών.
Τα κρίσιμα ερωτήματα αφορούν στην εφαρμογή ενός αποτελεσματικού συστήματος που θα μειώνει κατά το δυνατόν το κόστος, έστω προοδευτικά, θα ελαχιστοποιεί τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις καθώς και τις αρνητικές επιδράσεις στην υγεία των κατοίκων.
Κρίσιμη παράμετρος, όπως πάντα, είναι το ποιος θα πληρώσει αυτό το κόστος. Είναι δεδομένο ότι μια κοστολογική ανάλυση πιθανών εσόδων (πχ μέσα από πώληση υλικών προς ανακύκλωση) μείον τα συνολικά έξοδα, οδηγεί σε αρνητικά αποτελέσματα. Εννοείται βέβαια πως αν κάποια έξοδα μεγάλα, όπως για παράδειγμα τη συλλογή/μεταφορά τα φορτώνεται ο Δήμος ή κάποιες υποδομές όπως μια μονάδα επεξεργασίας την κατασκευάζει το κράτος, ο όποιος ιδιώτης διαχειριστής κάποιας επιμέρους λειτουργίας μπορεί να έχει κέρδη και μάλιστα σημαντικά, τα οποία θα αντλεί άμεσα ή έμμεσα από το δημόσιο χρήμα, το οποίο βέβαια εισπράττεται από τους δημότες.
Κατά τη γνώμη της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στα Ιόνια, η διαχείριση των απορριμμάτων αποτελεί μια κοινωνική λειτουργία στην οποία δεν έχει θέση η αναζήτηση κέρδους. Αυτό το θέτουμε όχι μόνο για λόγους ιδεολογικούς, δηλαδή άρνησης της γνωστής λογικής εμπορευματοποίησης των πάντων. Η διαχείριση με όρους κερδοφορίας οδηγεί τελικά στην απόδοση σε επιχειρηματίες εκείνων των λειτουργιών (πχ ανακύκλωση) που έχουν περιθώρια κέρδους και κατά τα άλλα η πλειοψηφία των ποσοτήτων των απορριμμάτων θα οδηγείται σε θάψιμο, με συνέπειες την υποβάθμιση περιβάλλοντος και ζωής των κατοίκων.
Είναι αναγκαία η ανατροπή του σημερινού μοντέλου διαχείρισης και των μορφών με τις οποίες αυτή υλοποιείται μέσω των πολιτικών των εκάστοτε κυβερνήσεων, της Περιφέρειας Ιονίων και των δήμων.
Πριν από όλα θέτουμε ένα γενικό πλαίσιο/όραμα στο οποίο θα πρέπει να στοχεύουν οι αγώνες και διεκδικήσεις, με την τεκμηρίωση, κινητοποίηση, λαϊκή υποστήριξη και τελικά επιβολή του σε περιφερειακό και παν-κοινωνικό επίπεδο.
- Παλεύουμε για την ανατροπή του μοντέλου των εμπορευματοποιημένων πόλεων που λειτουργούν ως αποθήκες εργαζομένων (και ανέργων) και οι δημότες συνωστίζονται για να αγοράσουν εμπορεύματα και υπηρεσίες, παρά για να μετέχουν ως δημιουργοί ενός συλλογικού κοινωνικού πολιτισμού σε ένα χώρο που θα τους ανήκει.
- Δίνουμε απόλυτη προτεραιότητα στην Ανακύκλωση και την Προστασία του περιβάλλοντος. Ούτε θάψιμο, ούτε κάψιμο! Παλεύουμε για εξοικονόμηση φυσικών και ενεργειακών πόρων μέσα από τη μείωση των απορριμμάτων, την αλλαγή σύνθεσής τους (με πρώτο μέτρο την απαγόρευση του πλαστικού στις συσκευασίες), τη διαλογή στην πηγή, την καθαυτό ανακύκλωση, την κομποστοποίησηκαι επαναχρησιμοποίηση.
- Θεωρούμε ότι τα παραπάνω είναι τεχνολογικά εφικτά σε συντριπτικό ποσοστό, με την προϋπόθεση γενναίων πολιτικών αποφάσεων κόντρα στην καπιταλιστική και εμπορευματική λογική, που εν τέλει μπορούν να παρθούν μόνο μετά από μαζικούς κοινωνικούς αγώνες.
Β. Σχετικά με την ανακύκλωση
1)Τι προβλέπει το πρόγραμμά σας σχετικά με την εφαρμογή της διαλογής στην πηγή;
Προτείνουμε αποκλειστικά δημόσια διαχείριση από την συλλογή/μεταφορά ως την επεξεργασία, την διαλογή και την τελική ανακύκλωση των υλικών. Άμεσο πέρασμα σε ένα ενιαίο δημόσιο κοινωνικό φορέα με μορφές κοινωνικού ελέγχου των υπαρχόντων ιδιωτικών δομών (ΕΕΑΑ, άλλων Συστημάτων Εναλλακτικής Διαχείρισης), με αξιοποίηση των μονάδων τους (ΚΔΑΥ ΕΕΑΑ, άλλες εγκαταστάσεις), του εξοπλισμού συλλογής (οχήματα) και προσωρινής αποθήκευσης (κάδοι) και μεταφορά των πόρων χρηματοδότησής τους (τέλος ανακύκλωσης) στο δημόσιο φορέα. Παράλληλα, παλεύουμε ενάντια και σε κάθε μορφή προωθούμενης ιδιωτικοποίησης λειτουργιών των δήμων.
Απαιτείται νέος σχεδιασμός, που να συνδυάζει την τοπική διαχείριση με την παράλληλη εξασφάλιση υποδομών σε δημοτικό και περιφερειακό επίπεδο. Η τοπική διαχείριση χωρίς υποδομές και πόρους αποδείχτηκε κενό γράμμα, αλλά και (η έλλειψή της) δικαιολογία επιβολής προστίμων σε δήμους και δημότες (Περιβαλλοντική Εισφορά).
Προτείνουμε την ανάπτυξη διαλογής στην πηγή, με άμεση δημιουργία χωριστού ρεύματος οργανικού κλάσματος (βιο-αποβλήτων) που αποτελεί περίπου 45% του συνόλου των ΑΣΑ, και διακριτών ρευμάτων για τα υλικά συσκευασίας (χαρτί, γυαλί, μέταλλα, πλαστικό).
Η δημιουργία ξεχωριστών ρευμάτων για τις συσκευασίες του ως τώρα «Μπλε κάδου» καθώς και χωριστού ρεύματος οργανικών/βιοαποβλήτων («Καφέ κάδος»), απαιτούν πρόσθετες δαπάνες συλλογής των δήμων, περισσότερο, μόνιμο και εκπαιδευμένο προσωπικό, ζητήματα που σήμερα δεν αντιμετωπίζονται. Άλλωστε οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί που επιβάλει η ΕΕ στην ουσία απαγορεύουν τις προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.
Απαιτείται η λειτουργία νέου τύπου ΚΔΑΥ, με δυνατότητα υποδοχής περισσότερων του ενός ρεύματος συσκευασιών, που να κάνει εφικτό τον διαχωρισμό υπολειμματικών προϊόντων από τα υλικά, ώστε αυτά να μπορούν να προωθηθούν περαιτέρω για ανακύκλωση. Τα ΚΔΑΥ αυτά πρέπει να δημιουργηθούν με κατάλληλη χωροθέτηση και τους αναγκαίους περιβαλλοντικούς όρους.
Απαιτείται επίσης, κατά τον ίδιο τρόπο, η άμεση προώθηση κατασκευής (1 ή 2) Μονάδων Επεξεργασίας των Βιοαποβλήτων (οργανικών), με στόχο την παραγωγή compost κατάλληλου ως εδαφοβελτιωτικού υλικού (οργανικό λίπασμα) και όχι απλά ως υλικού για μπαζώματα.
Απαιτείται επιπλέον η κατασκευή και άλλoυ Κέντρου Ανακύκλωσης στην Κέρκυρα (για πολλές κατηγορίες υλικών που τώρα διαχειρίζονται άλλα Συστήματα Εναλλακτικές Διαχείρισης), κατά τον ίδιο τρόπο.
2) Ποιο θα είναι το ποσοστό ανακύκλωσης και κομποστοποίησης με την εφαρμογή τους μέσα στα επόμενα δυο χρόνια και με τί χρονοδιάγραμμα;
Το αγαπημένο παραμύθι όλων των ως τώρα διοικήσεων πρώην ενιαίου δήμου και περιφέρειας και των παρατάξεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ κλπ είναι να υπόσχονται μαγικές λύσεις σε χρόνο ρεκόρ, ακριβώς για να συσκοτίζουν τα πάντα και να μη κάνουν τελικά τίποτα.
Αυτό που καθορίζει το ζήτημα του χρόνου και των αποτελεσμάτων είναι η κατεύθυνση λύσης και αυτό είναι που πρέπει να συζητήσουμε.
Από αυτή την άποψη, άλλα ερωτήματα πρέπει να απαντηθούν:
Πρώτον, τι πρέπει να γίνει άμεσα (και με ποια προτεραιότητα) που να εξυπηρετεί αυτό το σχεδιασμό;
Δεύτερον, τι ΔΕΝ πρέπει να γίνει, ώστε να μην ακυρώνεται αυτός ο σχεδιασμός;
Σε ότι αφορά το πρώτο ερώτημα, το πρώτο βήμα είναι η άμεση δημιουργία ρεύματος καφέ κάδου για τα βιοαπόβλητα/οργανικά, μαζί με φυσικά με τη δημιουργία της πρώτης τουλάχιστον μονάδας επεξεργασίας τους. Έτσι, θα αντιμετωπιστεί πολύ άμεσα το πρόβλημα με το 50% περίπου της ποσότητας των οικιακών απορριμμάτων. Είναι εφικτό αυτό να ολοκληρωθεί εντός ενός-ενάμισυ χρόνου
Θεωρούμε ότι η σωστά σχεδιασμένη συνολική διαχείριση των απορριμμάτων με έμφαση στη διαλογή στην πηγή ανακυκλώσιμων και βιοαποβλήτων/οργανικών μπορεί από τεχνολογική άποψη να αντιμετωπίσει σε βάθος τριετίας το πρόβλημα για το 85% των ποσοτήτων. Συνεπώς ΔΕΝ πρέπει να προχωρήσει επένδυση στο Τεμπλόνι ή αλλού για μονάδα επεξεργασίας με το σχεδιασμό για πράσινο κάδο και για τις ποσότητες που αυτή σχεδιάζεται, αλλά για ένα πολύ μικρό κλάσμα αυτών.
3) Δεσμεύεστε σε δημοσιοποίηση μηνιαίων ποσοτικών και ποιοτικών στοιχείων για σύμμεικτα, ανακύκλωση, κομπόστ και ανάκτηση ανακυκλώσιμων;
Τα στοιχεία αυτά δημοσιοποιούνται και σήμερα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, μόνο που αυτό γίνεται με τρόπο που συσκοτίζει την πραγματικότητα και αποκρύπτει τις ευθύνες του δήμου, της περιφέρειας, της ΕΕΑΑ και του κράτους γενικά. Το θέμα είναι να προωθηθούν λύσεις που θα λύνουν το πρόβλημα και όχι να ευημερούν διάφοροι αριθμοί.
4) Πότε προβλέπει το πρόγραμμα σας την εφαρμογή της αρχής : «ο ρυπαίνων πληρώνει;»
Ως γνωστόν κάθε μπαστούνι έχει δύο άκρες. Η ψευδεπίγραφη αυτή αρχή, στο δοσμένο πλαίσιο κυριαρχίας του κριτηρίου των καπιταλιστικών κερδών και της «προστασίας της επιχειρηματικότητας», πρακτικά σημαίνει δύο πράγματα:
Πρώτον, «ο πληρώνων, μπορεί να ρυπαίνει». Δεν είναι όμως αυτό το ζητούμενο. Χαρακτηριστικό αυτής της λογικής είναι η ρύθμιση για την πλαστική σακούλα συσκευασίας: Αντί να καταργηθεί, απαλλάσσοντας έτσι τα απορρίμματα από ένα ρυπογόνο υλικό με μεγάλες περιβαλλοντικές συνέπειες, απλώς πωλείται σε μια υψηλή τιμή!
Δεύτερον, η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει»ή «πληρώνω ό,τι πετάω», εφαρμόζεται με τέτοιο τρόπο, ώστε τελικά όλο το κόστος διαχείρισης των απορριμμάτων να περνάει στους δημότες και να απαλλάσσονται των ευθυνών τους τόσο το κράτος και οι δημοτικές/περιφερειακές αρχές όσο και οι ιδιώτες επιχειρηματίες. Έτσι, σχεδιάζουν τον υπολογισμό των δημοτικών τελών για το σύμμεικτο σκουπίδι στη βάση των οικιακών απορριμμάτων, την ίδια στιγμή που το κόστος διαχείρισης των βιομηχανικών και εμπορικών αποβλήτων το φορτώνεται ο δήμος, αλλά χωρίς κόστος για τις επιχειρήσεις. Επίσης, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μεθοδεύει νέα μεγάλη αύξηση των Δημοτικών Τελών (Περιβαλλοντική Εισφορά), υποτίθεται ως κίνητρο, αλλά στην πράξη ως πρόστιμο για «μη προώθηση ορθής διαχείρισης», τη στιγμή που δεν είναι οι δημότες εκείνοι που μπορούν να καθορίσουν αυτή την ορθή διαχείριση, τη χρηματοδότησή της, τις υποδομές της κλπ.
5) Ποιο είναι το κόστος διαχείρισης ανά τόνο και ποιο το προβλεπόμενο μετά την εφαρμογή του προγράμματός σας;
Όπως είπαμε και πριν, το κόστος σχετίζεται με το σχεδιασμό, τους στόχους και την αποτελεσματικότητά του.
Είναι ξεκάθαρο πως στην εκκίνησή του ένα πρόγραμμα διαχείρισης των απορριμμάτων απαιτεί κόστη και κυρίως πολιτικές αποφάσεις που θα ανατρέπουν τη λογική των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών των δήμων, αλλά και των αιματηρών πλεονασμάτων στη χώρα γενικά απέναντι στην ΕΕ και τους δανειστές. Απαιτεί γενναία χρηματοδότηση των δήμων, αναδιοργάνωση των υπηρεσιών τους, επενδύσεις στις υποδομές που αναφέραμε και από εκεί και πέρα χρηματοδότηση των λειτουργιών.
Το κόστος, στη δική μας προσέγγιση, είναι το μικρότερο δυνατό, ακριβώς επειδή δεν προσθέτουμε πάνω στις αναγκαίες δαπάνες και άλλες, είτε για ιδιώτες είτε για δήμο-επιχειρηματία και φορομπήχτη που προτείνουν οι καθεστωτικές παρατάξεις.
Γ. Ερωτήματα για τα ζητήματα του εργοστασίου:
1) Γιατί η κατασκευή εργοστασίου κοστίζει σχεδόν 5πλάσια σε σχέση με αντίστοιχα ευρωπαϊκά π.χ. Ισπανία για 123 000 τόνους, 23 000 000€.
Δεν γνωρίζουμε σε ποιες μονάδες αναφέρεστε. Το κόστος διαφέρει ανάλογα με το μέγεθος των μονάδων αλλά και το είδος των διεργασιών που επιτελούν. Η ουσία στην περίπτωση της Κέρκυρας είναι ότι το κόστος της Μονάδας στο Τεμπλόνι (όπως και των αντίστοιχων σε όλη την Ελλάδα), είναι εξωφρενικό, ενώ παράλληλα τελικά οδηγεί και θα οδηγεί την πλειοψηφία των απορριμμάτων σε θάψιμο σε ΧΥΤΑ.
2. Ποιο θα είναι το κόστος διαχείρισης ανά τόνο μετά την λειτουργία του;
Στις συμβάσεις, που έχουν υπογραφεί για ανάλογες μονάδες, τα κόστη ποικίλλουν μεταξύ των 45 – 60 ευρώ ανά τόνο. Όμως αυτό αναφέρεται στην επεξεργασία στη Μονάδα και όχι στο συνολικό πραγματικό κόστος.
3) Η λειτουργία θα είναι συμβατή με τις κοινοτικές οδηγίες για ανακύκλωση 50% μέχρι το 2020 και 65% μέχρι το 2024;
Οι στόχοι αυτοί είναι αδύνατο να επιτευχθούν με αυτή την πολιτική και με αυτό το σχεδιασμό.
Πέραν από αυτό και οι ίδιοι οι στόχοι της ΕΕ δεν πρέπει να θεοποιούνται και να θεωρούνται αθώοι. Στην ουσία δεν είναι στόχοι για την ανακύκλωση αλλά για την ανάκτηση υλικών που στη συνέχεια μπορούν να προωθηθούν για ανακύκλωση, συνήθως εκτός ΕΕ. Εκτός του ότι αυτό δε γίνεται πάντα, η συνολική περιβαλλοντική επιβάρυνση (μεταφορές κλπ), από την άποψη της συνολικής επίδρασης στη βιόσφαιρα, είναι τεράστια. Το ζήτημα δεν είναι μόνο να «κρύψεις» τα σκουπίδια με θάψιμο εκτός Ευρώπης ή με κοστοβόρεςπεριβαλλοντοκτόνες βιομηχανικές διεργασίες αναγέννησης υλικών σε Κίνα, Πακιστάν ή Ινδονησία ή με κάψιμο, αλλά να προστατευθούν πραγματικά οι φυσικοί πόροι και το περιβάλλον. Η συνολική πολιτική της ΕΕ αδιαφορεί για αυτό και νοιάζεται μόνο για τα κέρδη των πολυεθνικών της, εν προκειμένου για αυτές που δραστηριοποιούνται στη λεγόμενη Πράσινη Βιομηχανία και τις Περιβαλλοντικές Υπηρεσίες.
4) Προβλέπεται ελάχιστη εγγυημένη ποσότητα και για πόσα χρόνια;
Όλες οι μονάδες ΜΕΑ σαν αυτή που προβλέπεται στην Κέρκυρα προβλέπουν εγγυημένες ποσότητες για 25 έως και 35 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο δεν υπάρχει στόχος για μείωση των απορριμμάτων ή για ανακύκλωση, αλλά αντίθετα αφήνεται ανοιχτό ακόμη και το ενδεχόμενο εισόδου υλικών από άλλες περιοχές
5) Θα υπάρχει πρόβλεψη για την μετατροπή του σε εργοστάσιο ανακύκλωσης μετά το 2024;
Πρόκειται για μια ψεύτικη υπόσχεση. Δεν έχει καμία σχέση ο σχεδιασμός Μονάδας Ανακύκλωσης με Μονάδα Επεξεργασίας σύμμεικτου υλικού
6) Ποιες εγγυήσεις έχουμε πώς το εργοστάσιο δεν θα λειτουργήσει ανταγωνιστικά της ανακύκλωσης;
Η αντίθετη εγγύηση υπάρχει: Επειδή υπάρχει δέσμευση για ελάχιστες ποσότητες και επειδή η αμοιβή του εργολάβου λειτουργίας θα είναι ανά τόνο εισερχόμενων υλικών, η ανακύκλωση όχι μόνο δε θα αυξηθεί, αλλά θα μειωθεί δραματικά.
Δ. Τι κίνητρα προβλέπετε για την ενεργή συμμετοχή των πολιτών στην διαλογή στην πηγή αλλά και τι πρόστιμα;
Το ζητούμενο για τους δημότες είναι να μετέχουν της ζωής τους και να δράσουν για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής και γενικά και όσο αφορά τα απορρίμματα.
Απορρίπτουμε τη μαζική κοινωνική ενοχοποίηση μέσα από τα γνωστά σχήματα «φταίμε όλοι», «μαζί τα φάγαμε». Το «φταίμε όλοι» έχει σκοπό την απόκρυψη των ευθυνών που, όπως και να το κάνουμε, βαραίνουν κυρίως και πάντα την τοπική και κεντρική εξουσία. Κατά τα άλλα, εμείς ως Αντικαπιταλιστική Αριστερά στα Ιόνια κάθε άλλο παρά καλλιεργούμε τη λογική «δε βαριέσαι, τι να κάνω εγώ τώρα;». Αντίθετα, προτάσσουμε και ακολουθούμε ένα δρόμο ενεργής κοινωνικής και πολιτικής στράτευσης σε όλα τα πεδία, από την πάλη για το μεροκάματο και τις εργασιακές σχέσεις, ως τον αγώνα ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, την εμπορευματοποίηση και την υποβάθμιση της ζωής στις πόλεις και τα χωριά μας στην Κέρκυρα και σε όλα τα νησιά του Ιονίου.
Ε. Τέλος με ποιο τρόπο θα στελεχώσετε και θα αναβαθμίσετε τις συναρμόδιες υπηρεσίες τόσο με ανθρώπινο δυναμικό όσο και με μηχανολογικό εξοπλισμό;
Ως Αντικαπιταλιστική Αριστερά στα Ιόνια, γενικότερα αρνούμαστε το προκαθορισμένο πλαίσιο, τη φυλακή ως το 2060 που θέτουν οι συμφωνίες των κυβερνήσεων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, με την αποπληρωμή του χρέους, τη σταθεροποίηση των μνημονιακών μέτρων, τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις εξάρθρωσης εργατικών και κοινωνιών κατακτήσεων, τη μαζική ανεργία ή την ελαστική και επισφαλή εργασία. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, αν δεν θέλουμε να δημαγωγούμε, δεν υπάρχουν περιθώρια σε Δήμο ή Περιφέρεια για αντιμετώπιση του θέματος της διαχείρισης των απορριμμάτων.
Η πλέον χρήσιμη και «θετική» επομένως πρόταση είναι αυτή που υποστηρίζει την πολιτική απειθαρχία, με αιχμή την ανατροπή των αιματηρών πλεονασμάτων και την άρνηση όλων των σχετικών δεσμεύσεων. Βάζουμε εδώ κρίσιμους άμεσους πολιτικούς στόχους ανατροπής, ως συνέχεια και των κοινωνικών διεκδικήσεων του μαζικού κινήματος:
- Προσλήψεις σε παιδεία, υγεία, κοινωνικές υπηρεσίες Δήμων και Περιφερειών και άλλους κοινωνικούς τομείς. Ο τομέας της Καθαριότητας των Δήμων είναι κατεξοχήν τομέας που χρειάζεται προσλήψεις μόνιμου και εκπαιδευμένου προσωπικού
- Αυξήσεις μισθών των εργαζομένων σε όλο τον κύκλο της διαχείρισης των απορριμμάτων με ένταξη στα Βαριά και Ανθυγιεινά όλων των εργαζομένων (πχ στο ΚΔΑΥ δεν είναι)
- Μείωση των ωρών εργασίας, ασφαλής δουλειά και με όλα τα δικαιώματα, με κατάργηση του αίσχους των προσωρινών στους Δήμους (οκτάμηνα κλπ)
- Δημόσια και δωρεάν κοινωνικά αγαθά, μεταξύ αυτών και αυτό της διαχείρισης απορριμμάτων, με μάχη κατά των ιδιωτικοποιήσεων
- Αποφασιστική ελάφρυνση της θέσης των εργατικών και λαϊκών νοικοκυριών με κατάργηση των υπέρογκων δημοτικών τελών καθαριότητας, όχι στα νέα χαράτσια που φέρνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα, παλεύουμε για διαγραφή των χρεών των φτωχών λαϊκών στρωμάτων προς τράπεζες, κράτος (εφορία, ασφαλιστικά ταμεία), εταιρείες ρεύματος και νερού. Τέρμα στις κατασχέσεις από λογαριασμούς και στους πλειστηριασμούς κατοικιών των λαϊκών νοικοκυριών
Η υλοποίηση των παραπάνω προϋποθέτει ανατροπή των δεσμεύσεων των Μνημονίων και των πολιτικών κυβερνήσεων και κεφαλαίου, μέσα από μαζικούς αγώνες, με πολιτική ραχοκοκαλιά μια ισχυρή αντικαπιταλιστική αριστερά, πράγμα που διεκδικούμε και σε όλες τις κάλπες των προσεχών εκλογικών αναμετρήσεων.
