... Θα σας φάνε τα παιδιά σας*
Άχρηστη και ζημιογόνα η ανθρωποφαγία, στάση συνώνυμη της φενάκης του σωτήρα που υπόσχεται, όταν υπόσχεται την αιώνιον ζωήν και το μέγα έλεος.
Η ανθρωποφαγία είναι η χειρότερη επιλογή για την περίπτωση των δημοτικών αστοχιών και δυσλειτουργιών. Τα απανωτά συμβάντα προσφέρονται, ιδιαιτέρως για τους αντιπολιτευόμενους. Όμως, αν πρυτανεύσει μια τέτοια σκέψη, θα είναι καταστροφική. Όχι για τον δήμαρχο και την πλειοψηφία, αλλά για την πόλη. Άλλωστε, τέτοιες καταστάσεις έχει ζήσει πολλάκις η Κέρκυρα για να υποκύψει συχνά στη μαγική εικόνα που ευαγγελίζεται ο εκάστοτε νυμφίος. Σόι πάει το βασίλειο.
Αυτή η κυκλική αναπαραγωγή δήθεν χαμένων ευκαιριών πρέπει να πάρει ένα τέλος. Κι αυτό διότι η διαρκής υστέρηση δεκαετιών, αντιστρόφως ανάλογη της ζήτησης και της επισκεψιμότητας, έχει τραυματίσει σοβαρά τα νησιά, ιδίως την Κέρκυρα.
Όταν αναφερόμαστε στους δρόμους, το δίκτυο του νερού, τη διαχείριση των σκουπιδιών, είναι προφανές πως μιλάμε για πάρα πολλά χρήματα. Μιλάμε για επαρκείς και αξιόπιστες εποπτεύουσες Υπηρεσίες. Αναλόγως, αναφερόμαστε σε αποτελεσματικό σύστημα μελέτης και ανάθεσης εργασιών σε αξιόπιστες κατασκευαστικές. Και όλα αυτά δεν γίνονται με το πάτημα ενός κουμπιού. Θα ανοίξουν σκάμματα και εργοτάξια, που μέχρι να τελειώσουν, θα επιτείνουν την ενόχληση, την οποία θα υποχρεωθούμε να λουστούμε.
Αυτός είναι κυρίως ο λόγος που καθιστά άχρηστη και ζημιογόνα την ανθρωποφαγία, στάση συνώνυμη της φενάκης του σωτήρα που υπόσχεται, όταν υπόσχεται την αιώνιον ζωήν και το μέγα έλεος.
Εκείνο που επιβάλλεται να αλλάξει, συντομότερα των έστω βραχυπρόθεσμων έργων, είναι η νοοτροπία μας. Όλων, του Τύπου συμπεριλαμβανομένου. Η αναζήτηση γόνιμης αντιπαράθεσης, που δεν μπορεί να λείψει, καθόσον υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις για τη ζωή και την πόλη, θα ήταν ευχής έργον να αντικαταστήσει το προσωπικό μένος αλλά και τον κιτρινισμό όπου αυτός απαντάται.
Ίσως τώρα και έτσι, να είναι η ώρα μιας επανέναρξης της προσπάθειας, με καλοδεχούμενη κάθε διαφορετική φιλοδοξία και ζητούμενο να περιγράψουμε αρχικώς και να πορευτούμε στη συνέχεια σε ένα υπόδειγμα ζωής για την Κέρκυρα της προσεχούς εικοσαετίας. Το μεροδούλι, μεροφάι, δεν μας έβγαλε σωστά. Όσο για το πάμε κι όπου βγει, αποδείχθηκε σε κάθε περίπτωση επικίνδυνο!
-
Για τη γιορτή της μητέρας. Στίχοι/μουσική Τζίμης Πανούσης (1982), Μουσικές Ταξιαρχίες.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΙΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
