Για να έχεις φυσικότητα χρειάζεται η ικανότητα να υποκρίνεσαι*

Δεν θα έπρεπε τα ΜΜΕ να επιδεικνύουν τέτοια προκατάληψη, καλύπτοντας δημοσιογραφικά έναν πόλεμο. Αφαιρούν από την αξιοπιστία τους, υποτιμώμενα συχνά σε μηχανισμούς προπαγάδας, που συμβάλουν έτσι στην έξαρση του φρονήματος αντιπαράθεσης. Στα «ερασιτεχνικά» σόσιαλ (σ.σ. σε διάκριση από την επαγγελματική προπαγάνδα) οι προσεγγίσεις στην συντριπτική τους πλειονότητα ακολουθούν το ποδοσφαιρικό υπόδειγμα με την ανταλλαγή ύβρεων και υπαινιγμών. Ρηχά και ευρέως. (Σ.σ. προσοχή στην ορθογραφία).

Έτσι για παράδειγμα, ο επιθετικός προσδιορισμός «τρομοκράτης», «τρομοκρατικός» κοκ, παίζει κατά περίπτωση στον επαγγελματικό λόγο και τον κοινωνικό του σχολιασμό, αναλόγως της προτίμησης και όχι των γεγονότων. Υποτιμάται έτσι συνολικά ο χαρακτήρας της σύγκρουσης, που είναι κανονικός πόλεμος, κι αν συνεκτιμηθεί η ενεργός εμπλοκή των στρατών, μισθοφορικών και άλλων, των μεγάλων Δυνάμεων, δεν είναι υπερβολή να αναφερθεί ως (3ος) Παγκόσμιος. Άλλωστε το μέτωπο δεν είναι ένα!

Το επίδικο επιτρέπει έναν τέτοιον ορισμό αφού οι συγκρούσεις στις εστίες εφ' όλης της γραμμής της νέας μεθορίου Ανατολής - Δύσης, υπάρχουν ως «συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα». Η σωστή πλευρά της ιστορίας, ποτέ δεν ήταν φιλειρηνική πολιτική αλλά μάλλον κατ' επίφαση ηθική επιλογή. Στην πραγματικότητα απηχεί τον προσήκοντα «σεβασμό στο στεφάνι μας», όπως θα μπορούσε κανείς να αποκαλέσει τις ιστορικές συμμαχίες τις συνυφασμένες με τις εκφάνσεις και του εθνικού θέματος.

Όσον αφορά όμως στη δημοσιογραφική κάλυψη, είναι άλλο πράγμα ο κυνισμός κι άλλο η προκατάληψη, που δεν αμβλύνεται ούτε αξιώνεται επειδή φοράς δημοσιογραφικό κράνος και αλεξίσφαιρο γιλέκο. Άλλωστε πόσο υποκριτικό είναι πια να μην ξεχωρίζεις το πώμα από το μπουκάλι του νερού για λόγους περιβαλλοντικούς, την ώρα που χιλ. τόνοι εκρηκτικών σκάνε σε πόλεις και χωριά από τον αρκτικό κύκλο μέχρι την Αφρική;

* Όσκαρ Ουάιλντ