Αστική κινητικότητα και κυκλοφοριακό

 Μπορεί να είναι μαγική εικόνα αλλά τουλάχιστον στα χαρτιά υπάρχει. Κι αυτό επισημαίνεται διότι κατά την πρόσφατη ασφαλτόστρωση σε πλείστες όσες περιπτώσεις εξαφανίστηκαν τα χνάρια του δικτύου, που είχε βεβαίως προ πολλού ακυρωθεί με ομερτά ανάμεσα στους τοπικούς παράγοντες.

Όσο για την στάθμευση των οχημάτων των μονίμων κατοίκων, πρέπει να εξυπηρετείται αφού καταγραφούν και σημανθούν αναλόγως οι διατιθέμενοι χώροι. Για τους μονίμους όμως όχι για τον πάσα έναν άλλον ώστε να αποσυμφορείται η πόλη. Ίσως δεν είναι περιττό να επισημαίνεται με κάθε ευκαιρία πως η ιστορική πόλη μνημείο, κατοικείται! Δεν είναι δηλ. όπως π.χ. η Φλωρεντία και τα κέντρα άλλων μεγαλουπόλεων παγκοσμίως. Και ως εκ τούτου η τοπική Διοίκηση οφείλει να κάνει ό, τι απαιτείται ώστε να διατηρηθεί εν ζωή ο μόνιμος πληθυσμός της, που έχει μικρά παιδιά, γερόντους, αναξιοπαθούντες κ.α. κανονικούς ανθρώπους, που έχουν δικαίωμα ανενόχλητης πρόσβασης στα σπίτια τους. Πρώτα και κυρίως αυτοί. Πριν από τους επισκέπτες, τις επιχειρήσεις κλπ. Είναι όμορφη και γοητευτική αλλά κυρίως και βασικώς είναι η πόλη τους!

Όλα τα βαριά οχήματα να μην διέρχονται καν από την περίμετρο των τειχών του ιστορικού κέντρου. Ποτέ, κανένα τέτοιο όχημα. Ακόμα και σήμερα, ακόμα και έτσι, η παράκαμψη της πόλης είναι δυνατή. Βεβαίως και χρειάζεται οδικό, περιφερειακό έργο πνοής. Αυτή κι αν είναι αυτονόητη και δολίως καταστρατηγημένη αναγκαιότητα από το κερκυραϊκό καθεστώς κατά το πρόσφατο παρελθόν.

Η πόλη περπατιέται, είναι μικρή και μαζεμένη. Βρίθει καταστημάτων να φας, να ψωνίσεις, να δεις, να κυκλοφορήσεις. Η προσφερόμενη μεταφορά σε πολλές περιπτώσεις υπέχει χαρακτηριστικά χειραγώγησης και έτσι πρόκλησης μικρών εμφυλίων με ζητούμενο δηλητηριώδεις ισορροπίες και διακριτές σχέσεις διεθνούς ρεπερτορίου, αν με καταλαβαίνεις...