Ο τελευταίος χρησμός της Πυθίας!*

Οι σκέψεις που ακολουθούν είναι πρωτόλειες και οι σχετικές πληροφορίες από τέτοια παραδείγματα σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, συγκεχυμένες. Υπάρχουν όμως! Και να, η διαπίστωση των πολλών, κλειστών σπιτιών στην πόλη, προκαλεί συνειρμούς για την ανάγκη ίδρυσης Οργανισμού της Αυτοδιοίκησης για τη διαχείριση της στέγης. Μηχανισμού δηλ. για τη διευκόλυνση συναλλαγών, επενδύσεων, επιδόρθωσης και χρήσης. Φορέα εποπτείας κανόνων για την αποτροπή κερδοσκοπίας, αυθαίρετης χρήσης. Αλλά σύμφωνα με τους νόμους και τις γραφές, με σκοπό εντέλει και την εξασφάλιση της απαιτούμενης στέγης για την ικανοποίηση αναγκών δημοσίων λειτουργών, φοιτητών κ.α.

Οι συλλογισμοί διευρύνονται υποχρεωτικά και προς το είδος των διαγωνισμών που αφορούν σε καταστήματα. Εκτοξεύονται οι προσδοκίες υψηλών μισθωμάτων με αποτέλεσμα την απεύθυνση επιχειρήσεων και της λειτουργίας τους σε αποκλειστικά εύπορους, εξαιρώντας δηλ. τον λαουτζίκο, ντόπιο και ξένο από τη χρήση τους. Ιδιαιτέρως μάλιστα όταν ο επισπεύδων είναι η Αυτοδιοίκηση, το πράγμα μαρτυράει, στην καλύτερη περίπτωση, τρικυμία εν κρανίω ενώ η προσφυγή στη δημοπρασία μετατρέπεται σε φύλο συκής να κρύψει ανεπιτυχώς την πολιτική φτώχεια.

Αναλόγως, θλιβερά προβάλουν τα κουφάρια κτηρίων της περιουσίας του Γ.Ν. Νοσοκομείου σε κεντρικά σημεία της πόλης, με κουρελιασμένες τις πινακίδες αναφοράς στην άλλοτε ένταξη της αποκατάστασής τους σε κάποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα. Και σήμερα εξακολουθούν λείψανα, την ώρα ακριβώς που η προσέλκυση υγειονομικών στο νοσοκομείο αποθαρρύνεται εξαιτίας του υψηλού κόστους ζωής εδώ και κυρίως της έλλειψης στέγης. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, το κτήριο όπου άλλοτε το Ωδείο και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, φάτσα στο Πάρκο της Πάνω Πλατείας και βέβαια εκείνο της άλλοτε Νοσηλευτικής στην Λ. Αλεξάνδρας, η πίσω αυλή του οποίου φτάνει ίσαμε τα τερέν του τένις!

Ένας Οργανισμός της Αυτοδιοίκησης για την στέγη θα είχε την υποχρέωση να μελετήσει τις περιπτώσεις μια, μια, και ξεχωριστά, να συνεργάζεται με τους ιδιοκτήτες τους, φυσικά ή νομικά πρόσωπα, να προτείνει και να μετέρχεται τρόπους για την διαχείριση φορτίων, υποθηκών και ό, τι άλλο τέλος πάντων τις καθιστά νεκρές εγγραφές παγίων σε κάποιον ισολογισμό, δίχως την προοπτική να ξαναζωντανέψουν.

* Ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην ου παγάν λαλέουσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ. Ο Φοίβος δεν έχει πια σπίτι, ούτε τη δάφνη να προφητεύει, ούτε την πηγή έχει. Και το νερό που μίλαγε, κι αυτό έχει στερέψει!