Μακριά από ΄δω κι όπου θέλει ας πάει!
Editorial
23 Ιανουαρίου 2017
/ 17:02
Παρουσιάζοντας τα ευρήματα μιας χωροταξικής μελέτης, που εκπονήθηκε σχεδόν προ δεκαετίας, η μόνη προσδοκία είναι η συμβολή με επιχειρήματα στην συζήτηση. Με την εξ΄ αρχής παρατήρηση
ότι η διαβόητη μελέτη χωροθέτησης των οχλουσών χρήσεων περιορίσθηκε στην αναζήτηση της διαθέσιμης γης όσον αφορά στην προβλεπόμενη απόσταση από τους οικισμούς, εκκρεμούσε και εξακολουθεί η διερεύνηση και των άλλων συνιστωσών του προβλήματος (π.χ. η επίδραση στον υδροφόρο ορίζοντα). Αλλά και η παρέλευση τόσου χρόνου, είναι πιθανόν να έχει ακυρώσει αντικειμενικά κάποιες από τις προτάσεις λόγω μεταβολής του οικιστικού χάρτη, πέραν των πολιτικών αντιρρήσεων που μπορεί να εγείρονται για διαφορετικούς λόγους.
Το βέβαιον είναι ότι κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το αναπόδραστον, δηλ. την απάντηση στο αμείλικτο ερώτημα "υπάρχει ή όχι, διαθέσιμη γη στο νησί για να χωροθετηθούν εκεί οι οχλούσες χρήσεις και που";
Άλλη πολιτική θα απαιτηθεί με την καταφατική απάντηση κι άλλη με την αρνητική.
Πάντως η συζήτηση, ούτως ή άλλως, δεν γίνεται από μηδενική βάση και η αρθρογραφία του μελετητή δεν συνιστά καινόν δαιμόνιον.
Το σημερινό μας αφιέρωμα αποτελεί έτσι ουσιαστικά ένα φρεσκάρισμα της μνήμης για να μην ισχυρίζεται κάποιος ότι δεν ξέρει...
Σημειωτέα και η παρατήρηση ότι η αποπληρωμή της δουλειάς του μελετητή, σχεδόν δέκα χρόνια μετά, ακόμα εκκρεμεί! Κι αυτό δεν αφορά αποκλειστικά στα δικαιώματά του αλλά μαρτυράει ότι η διαδικασία διακόπηκε αιφνιδίως και με πολιτικούς όρους χωρίς να δεσμευτούν εντέλει οι τοπικές Αρχές για τα ζητήματα, που εκκρεμούν έκτοτε απειλητικά!
Αυτά μαζί με ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Νικηφόρο Μπαλατσινό για τα κείμενά του και την άμεση ανταπόκρισή του σε ότι σχετικό του έχει ζητηθεί όλα αυτά τα χρόνια.
